Tr52Tr
New member
Bir resesyon geliyor. Fakat sarı metal için sahiden olumlu olacak mı? Ne de olsa, ekonomik gerilemeye karşın altın meblağları 1980’de düştü. Yatırım danışmanı Arkadiusz Sieroń, parlak metalin son durumunu kıymetlendiriyor ve tarihi perspektiften bakıyor.
Resesyon ve Stagflasyon altın meblağları için güzel mi?
Herkes yaklaşan resesyon ve stagflasyonun altın için düzgün olacağını söylüyor. Lakin, hakikaten olacaklar mı? Aklımda da kimi kuşkular oluştu, o yüzden onları araştıralım. Doğal ki, altının 1970’lerde yükseldiğine itiraz etmiyorum. Bu, aşağıdaki grafikte hoş bir biçimde gösterilen bir gerçektir.
Ama buna nitekim stagflasyon mu niye oldu, yoksa yalnızca bir vakit tesadüfü müydü? Burada demek istediğim 1970’ler kendine hastı. Yani, Breton Woods’un sonu. 1971’de Nixon altın penceresini kapattı ve altının fiyatının serbestçe dalgalanmasına müsaade verildi. Altın standardına nazaran, ABD doları, ons başına 35 dolarlık sabit bir oranda altına dönüştürülebileceğini ima eden 13,71 tane altın olarak tanımlandı.
Ancak, bu biçimde bir sabit döviz kuru 1934’te ortaya çıktı. bu biçimdedan beri dolar satın alma gücünü kaybediyordu. Bu niçinle, konvertibilite bitmiş oldukten daha sonra altın fiyatlarındaki yükseliş büsbütün doğaldı. Ayrıyeten, yaygın enflasyonla hudutlu bir alakası olabilirdi. Sabit kur senelerca yapay olarak yüksekti. Bu yüzden altın düşük pahalanırken dolar çok pahalandı.
Bu güçlerin bir daha ortaya çıkması mümkün
Bir öteki sorun da, 1970’lerde dünyanın büsbütün prestiji, dalgalı para ünitelerinden oluşan yeni bir dünyaya taşınmasıydı. Bu niçinle altın için epeyce fazla tasa ve inançlı liman talebi vardı. özetlemek gerekirsesı, 1970’ler, altın fiyatlarını artıran birkaç yükseliş faktörünün meydana geldiği fazlaca özel bir vakitti. Lakin bu itici güçlerden kimileri, 1970’lerde emekleme devrindeyken prestiji para sistemi bugün yeterli kurulmuş olduğundan 2020’lerde mevcut olmayacak. Altın standardını iki defa kıramazsınız.
Bu yanlışsız, lakin 1970’lere mahsus birtakım faktörler olmasa da 2000’lerde ve 2019-2020’de de altında boğa piyasaları vardı. Ayrıyeten, çok enflasyon olmasaydı yeni para sistemine ait telaşlar daha düşük olacağından, altın standardının sonunu stagflasyondan ayırmak hayli güç. Nixon’ın şokunun genel ekonomik duruma katkıda bulunduğu açık. Lakin altın fiyatlarındaki eğilimler en son olarak makroekonomik güçler tarafınca yönlendirildi. ötürüsıyla bu güçlerin bir daha ortaya çıkması mümkün.
Son olarak, bana o denli geliyor ki, 1972-1973’teki altının birinci yükselişi, TÜFE enflasyonu ve öteki makroekonomik değişkenlerden fazla altın standardının terk edilmesiyle daha fazla ortak noktaya sahip. tıpkı vakitte, o devirden daha sonra altın fiyatlarındaki eğilimler daha epey enflasyon ve başka temel faktörlerle alakalıydı (aşağıdaki tabloya bakınız). Bu niçinle, 1970’lerin tüm boğa piyasasının altın standardının çöküşünden kaynaklandığını sav etmek güç olurdu.
Sonuçta, yükselmeyen düşmez!
İkinci telaşım muhtemelen daha rahatsız edici. 1970’ler altın için olağanüstü bir vakit bulunmasına karşın, altın fiyatları 1980 başlarında enflasyonla birlikte tepe yaptı (aşağıdaki tabloya bakın). çabucak sonrasında yirmi yıl boyunca ayı piyasasına girdi. Bu niçinle tasam, enflasyon tepe yaptığında, altın yatırımının fırsat maliyetlerini artıran düşük enflasyon beklentileri ve yüksek faiz oranları niçiniyle 1980-1981’de olduğu üzere altının düşebileceğidir. Sonuçta enflasyondaki düşüş periyodunda enflasyon beklentileri düşerken gerçek faiz oranları yükselir. Bunun da altın meblağlarını olumsuz etkilemesi gerekir.
Ancak tarih tekerrür etmez (gerçi birçok vakit kafiyeli olur). Aşağıdaki grafiğin gösterdiği üzere, altın meblağları aslında mevcut enflasyonla yükselmedi. Ralli, 2020’nin birinci yarısında, hem gerçek enflasyon tıpkı vakitte enflasyon beklentilerinin başlangıçta düştüğü koronavirüs sakinliğinin ortasında gerçekleşti. Bu niçinle, enflasyondaki tepenin altın için ziyanlı olması gerekmez. Sonuçta yükselmeyen düşmez.
Dahası, gerçek faiz oranları şimdiden yükseldi (aşağıdaki tabloya bakın). Bu niçinle daha fazla hareket için alan sonlu. Olağan ki, her vakit yükselmeleri mümkün. Lakin 1980-1981’de görülene emsal bir artış riski, bilhassa resesyon telaşları ve faizlerin aşağılayıcı tesiri göz önüne alındığında hayli daha düşük.
Altın meblağları için 1980’in yenidenı mı olacak?
Ek olarak, senelerca ultra düşük faiz oranlarının epey sayıda ekonomik balon yarattığını lütfen unutmayın. Bu niçinle yaklaşan ekonomik krizin, bilhassa Fed’in sıkılaştırma döngüsünün suratı göz önüne alındığında sahiden şiddetli olması olası. Başka bir deyişle, borç ve finansal dengesizliklerin düzeyi 1970’lerdekinden daha fazla. Bu niçinle enflasyon yüksek kalsa bile Fed’in güvercin duruşuna geçmesi mümkün. Yahut en azından şahin duruşunu yumuşatması olası.
Şimdiye kadar Jerome Powell’ın kaslarını gevşetme imkanı vardı. Lakin bunun olmamasının bir sebebi, Kriptokoin.com’dan takip ettiğiniz üzere işsizlik oranının düşük kalması. Ayrıyeten, faiz oranlarındaki artışların çabucak hemen finans kesimini etkilememesi. Lakin, işsizlik oranı yükselmeye başladığında ve finansal piyasalar bocalamaya başladığında, Fed ekonomiyi bir daha canlandırmak için kuvvetli bir baskı altına girecek.
Enflasyonla gayret için nitekim epeyce büyük bir ekonomik maliyeti kabul etmeye istekli olup olmayacağından önemli olarak şüpheliyim. Bu niçinle, her neyse ki altın için yaklaşan resesyon 1980’deki üzere olmak zorunda değil. Öte yandan 2007-2009 yahut 2020’dekine pek benzeri olması mümkün.
Resesyon ve Stagflasyon altın meblağları için güzel mi?
Herkes yaklaşan resesyon ve stagflasyonun altın için düzgün olacağını söylüyor. Lakin, hakikaten olacaklar mı? Aklımda da kimi kuşkular oluştu, o yüzden onları araştıralım. Doğal ki, altının 1970’lerde yükseldiğine itiraz etmiyorum. Bu, aşağıdaki grafikte hoş bir biçimde gösterilen bir gerçektir.
Ama buna nitekim stagflasyon mu niye oldu, yoksa yalnızca bir vakit tesadüfü müydü? Burada demek istediğim 1970’ler kendine hastı. Yani, Breton Woods’un sonu. 1971’de Nixon altın penceresini kapattı ve altının fiyatının serbestçe dalgalanmasına müsaade verildi. Altın standardına nazaran, ABD doları, ons başına 35 dolarlık sabit bir oranda altına dönüştürülebileceğini ima eden 13,71 tane altın olarak tanımlandı.
Ancak, bu biçimde bir sabit döviz kuru 1934’te ortaya çıktı. bu biçimdedan beri dolar satın alma gücünü kaybediyordu. Bu niçinle, konvertibilite bitmiş oldukten daha sonra altın fiyatlarındaki yükseliş büsbütün doğaldı. Ayrıyeten, yaygın enflasyonla hudutlu bir alakası olabilirdi. Sabit kur senelerca yapay olarak yüksekti. Bu yüzden altın düşük pahalanırken dolar çok pahalandı.
Bu güçlerin bir daha ortaya çıkması mümkün
Bir öteki sorun da, 1970’lerde dünyanın büsbütün prestiji, dalgalı para ünitelerinden oluşan yeni bir dünyaya taşınmasıydı. Bu niçinle altın için epeyce fazla tasa ve inançlı liman talebi vardı. özetlemek gerekirsesı, 1970’ler, altın fiyatlarını artıran birkaç yükseliş faktörünün meydana geldiği fazlaca özel bir vakitti. Lakin bu itici güçlerden kimileri, 1970’lerde emekleme devrindeyken prestiji para sistemi bugün yeterli kurulmuş olduğundan 2020’lerde mevcut olmayacak. Altın standardını iki defa kıramazsınız.
Bu yanlışsız, lakin 1970’lere mahsus birtakım faktörler olmasa da 2000’lerde ve 2019-2020’de de altında boğa piyasaları vardı. Ayrıyeten, çok enflasyon olmasaydı yeni para sistemine ait telaşlar daha düşük olacağından, altın standardının sonunu stagflasyondan ayırmak hayli güç. Nixon’ın şokunun genel ekonomik duruma katkıda bulunduğu açık. Lakin altın fiyatlarındaki eğilimler en son olarak makroekonomik güçler tarafınca yönlendirildi. ötürüsıyla bu güçlerin bir daha ortaya çıkması mümkün.
Son olarak, bana o denli geliyor ki, 1972-1973’teki altının birinci yükselişi, TÜFE enflasyonu ve öteki makroekonomik değişkenlerden fazla altın standardının terk edilmesiyle daha fazla ortak noktaya sahip. tıpkı vakitte, o devirden daha sonra altın fiyatlarındaki eğilimler daha epey enflasyon ve başka temel faktörlerle alakalıydı (aşağıdaki tabloya bakınız). Bu niçinle, 1970’lerin tüm boğa piyasasının altın standardının çöküşünden kaynaklandığını sav etmek güç olurdu.
Sonuçta, yükselmeyen düşmez!
İkinci telaşım muhtemelen daha rahatsız edici. 1970’ler altın için olağanüstü bir vakit bulunmasına karşın, altın fiyatları 1980 başlarında enflasyonla birlikte tepe yaptı (aşağıdaki tabloya bakın). çabucak sonrasında yirmi yıl boyunca ayı piyasasına girdi. Bu niçinle tasam, enflasyon tepe yaptığında, altın yatırımının fırsat maliyetlerini artıran düşük enflasyon beklentileri ve yüksek faiz oranları niçiniyle 1980-1981’de olduğu üzere altının düşebileceğidir. Sonuçta enflasyondaki düşüş periyodunda enflasyon beklentileri düşerken gerçek faiz oranları yükselir. Bunun da altın meblağlarını olumsuz etkilemesi gerekir.
Ancak tarih tekerrür etmez (gerçi birçok vakit kafiyeli olur). Aşağıdaki grafiğin gösterdiği üzere, altın meblağları aslında mevcut enflasyonla yükselmedi. Ralli, 2020’nin birinci yarısında, hem gerçek enflasyon tıpkı vakitte enflasyon beklentilerinin başlangıçta düştüğü koronavirüs sakinliğinin ortasında gerçekleşti. Bu niçinle, enflasyondaki tepenin altın için ziyanlı olması gerekmez. Sonuçta yükselmeyen düşmez.
Dahası, gerçek faiz oranları şimdiden yükseldi (aşağıdaki tabloya bakın). Bu niçinle daha fazla hareket için alan sonlu. Olağan ki, her vakit yükselmeleri mümkün. Lakin 1980-1981’de görülene emsal bir artış riski, bilhassa resesyon telaşları ve faizlerin aşağılayıcı tesiri göz önüne alındığında hayli daha düşük.
Altın meblağları için 1980’in yenidenı mı olacak?
Ek olarak, senelerca ultra düşük faiz oranlarının epey sayıda ekonomik balon yarattığını lütfen unutmayın. Bu niçinle yaklaşan ekonomik krizin, bilhassa Fed’in sıkılaştırma döngüsünün suratı göz önüne alındığında sahiden şiddetli olması olası. Başka bir deyişle, borç ve finansal dengesizliklerin düzeyi 1970’lerdekinden daha fazla. Bu niçinle enflasyon yüksek kalsa bile Fed’in güvercin duruşuna geçmesi mümkün. Yahut en azından şahin duruşunu yumuşatması olası.
Şimdiye kadar Jerome Powell’ın kaslarını gevşetme imkanı vardı. Lakin bunun olmamasının bir sebebi, Kriptokoin.com’dan takip ettiğiniz üzere işsizlik oranının düşük kalması. Ayrıyeten, faiz oranlarındaki artışların çabucak hemen finans kesimini etkilememesi. Lakin, işsizlik oranı yükselmeye başladığında ve finansal piyasalar bocalamaya başladığında, Fed ekonomiyi bir daha canlandırmak için kuvvetli bir baskı altına girecek.
Enflasyonla gayret için nitekim epeyce büyük bir ekonomik maliyeti kabul etmeye istekli olup olmayacağından önemli olarak şüpheliyim. Bu niçinle, her neyse ki altın için yaklaşan resesyon 1980’deki üzere olmak zorunda değil. Öte yandan 2007-2009 yahut 2020’dekine pek benzeri olması mümkün.