Yirmi yıl boyunca erkek tenisi temelde Roger Federer, Rafael Nadal ve Novak Djokovic'ten oluşuyordu.
Federer emekliliğini açıkladı ve Nadal'ın sonu yaklaşıyor. Djokovic geçen yıl üç Grand Slam turnuvası kazandı ancak 36 yaşında, Fransa Açık'a dünya 1 numarası olarak girmesine rağmen birdenbire zor durumda kaldı.
Ancak Olimpos Dağı'nın altında tenis fanileri için hayat farklıdır. Andy Murray, Stan Wawrinka ve Marin Cilic, bir zamanlar ilk 10'a giren Gaël Monfils, Richard Gasquet, Fabio Fognini, Roberto Bautista Agut ve Kei Nishikori gibi Grand Slam turnuvalarını kazandılar ve hâlâ oynuyorlar.
Bu oyuncular hala kısıtlı koşullar altında mücadele ediyor ve sıralamada en iyi günlerine göre çok daha aşağıdalar. Sahanın bu yaşlı adamları – hepsi 34 ila 39 yaşları arasında – orada burada birkaç maç kazanıyorlar, eski ihtişamlarını geri kazanma şansları çok az ama yine de savaşmaya devam ediyorlar.
Artık sadece 36. sırada yer alan Monfils ilk 50'de yer alıyor. Murray 75. sırada yer alırken, Bautista Agut, Wawrinka, Fognini ve Gasquet 80. ile 124. arasında yer alıyor. Cilic 1.063. sıraya geriledi ancak geri dönme umuduyla kısa süre önce ikinci bir diz ameliyatı geçirdi. Nishikori ise 347. sırada yer alıyor ve hâlâ sahaya geri dönmeye çalışıyor. (Bütün bunların mucizevi karşıtı ise bu yıl ilk kez 35 yaşında aniden ilk 20'ye giren Adrian Mannarino'dur.)
Monfils gülerek “Her gün kendime bunu neden hala yaptığımı soruyorum” dedi ve motivasyon kaynağı olarak “oyuna olan tutkusunu” gösterdi. (Ek bir teşviki daha var: 29 yaşında olan ve halen WTA'nın ilk 20'sinde yer alan eşi Elina Svitolina “beni oldukça motive ediyor.”
Belki bu oyunculardan biri Jimmy Connors'ı taklit edebilir. 1991 yılında, 39 yaşında ve sakatlıklarla boğuşan Connors, uzun süredir yarışmacı olarak göz ardı edilen Connors, ABD Açık'a 174 numara olarak girdi ve yarı finale yükseldi, beş sette iki kez arkadan gelerek galibiyet elde etti.
Bu yılın ilk turunda Connors'a karşı iki setlik farkı kaybeden spor yorumcusu Patrick McEnroe, “Muhtemelen büyükler ligindeki sekiz galibiyetinden daha çok bu özelliğiyle tanınıyor” dedi.
McEnroe, bunun günümüzün fiziksel açıdan daha zorlu bir oyununda başarılmasının çok düşük bir ihtimal olduğunu söyledi, belki de Murray'in Wimbledon'daki galibiyet serisi hariç. “Çoğu 'Büyük bir başarı olmak istiyorum' diye düşünmüyor” diye ekledi. “Oynaıyorlar çünkü hayatları boyunca bunu yaptılar ve geçimlerini sağlamak için yaptıkları şey bu. Ve bu hâlâ çok iyi bir iş.”
McEnroe, bu oyuncuların yaşa bağlı zayıflıkları kabul etmenin, her maçı ve her turnuvayı kazanma beklentisiyle oynayan Federer veya Nadal'a göre daha kolay bulduğunu söyledi. Bu oyuncular gerçekçi olarak Carlos Alcaraz veya Jannik Sinner gibi genç oyunculara karşı beş sette kazanmayı beklemeyebilirler, “ancak pes etmeyecekler” dedi. Kendilerine, rakiplerine ve oyuna saygıları var” dedi.
Murray çok gerçekçi. Kendisiyle ilgili hayal kırıklığını sahada her zaman hızlı bir şekilde ifade ediyor ve kaybettiğinde hayal kırıklığı yaşıyor. Ancak artık Grand Slam'lerde o kadar ilerleyemeyeceğinizi kabul etmeniz gerektiğini söyledi.
Her zaman samimi olan Murray, “Yaptığım şey, en üst seviyede oynamaya çalışmak, inanılmaz derecede zorlu” dedi. Kalça ameliyatından sonra sahaya geri dönmek için çok çalıştıktan sonra, şimdi bu deneyimin tadını çıkarmaya çalışıyor. “İş ve eğitim bile” diye ekledi.
Bautista Agut yaşlandıkça motivasyonunun değiştiğini söyledi.
Durumumun artık eskisi gibi olmadığını anlamam biraz zaman aldı” dedi. “Turnuvaları kazanmaya ya da ilk 10'a geri dönmeye odaklanmam gerekmiyor. Artık hedefim tenisten keyif almak, antrenman yaptığım şeylerden keyif almak ve bunu sahaya yansıtmaya çalışmak.”
Her ne kadar Wawrinka hâlâ sadece büyük bir turnuvada büyük bir maç kazandığınızda hissettiğinizi söylediği yoğun duyguların peşinde olsa da, benzer nedenlerle oynamaya devam ediyor.
“Şanslı olduğumu biliyorum” dedi. “Oyunu ve süreci seviyorum ve hâlâ gelişmek için motiveyim.”
Gasquet yaşlandıkça daha çok Federer gibi filelere giderek uyum sağlamaya çalıştığını söylerken Wawrinka bunu reddetti. “Fiziğime güveniyorum” dedi. Monfils daha agresif oynamaya çalıştı ama bu onun doğasına uygun değildi. “Bu benim oyunum değil ve bu yüzden kariyerimin sonunda herhangi bir şeyi değiştirmek zor” dedi. “Bunun yerine sahada hızımı korumak için gerçekten çok çalışıyorum.”
Andrey Rublev'in antrenörü Carlos Costa, oyuncuların yaşlandıkça maçlar arasında daha az veya daha az yoğun antrenman yapabileceklerini söyledi. “Isınma ve soğuma daha uzun sürüyor ve vücut için daha yorucu oluyor” dedi.
Costa, küçük yaralanmaların bile iyileşmesi daha uzun sürdüğünden, oyuncuların art arda katıldıkları turnuvaların sayısını azaltmak gibi programlarını dikkatli bir şekilde planlamaları gerektiğini ekledi.
Elbette herkesin sonu gelir. John Isner geçen yaz 38 yaşında emekli olduğunda sonuçlardan çok sağlığına önem verdiğini söyledi.
“Rekabet etmeyi seviyorum ve bazı kayıplar korkunç olsa da kendime şans vermeye devam etmek istedim” dedi. “Fakat vücudumu hazırlamanın, ısınmanın, ardından antrenman yapmanın ve ardından soğumanın ne kadar zor olduğunu kaçırmayacağım. Daha sonra bileğimi kırdım. Sahada kalmak bile zorlaştığında karar vermek kolay oldu.”
Her oyuncunun kendine has bir bakış açısı vardır. Gasquet, gitme zamanının geldiğini ona sonuçların değil, kendi bedeninin anlatacağını söyledi. Bautista Agut için bu, yaralanmalar, seyahat ve ailesinin ihtiyaçlarının bir birleşimi olacaktı. Ancak sıralamada daha gerilerde olsa bile galibiyetin hala önemli olduğunu söyledi.
“Oyunculara kaybetmeye başladığımda kaybetmemem gerekiyor” dedi. “Kariyerime son vermeyi düşüneceğim”
Federer emekliliğini açıkladı ve Nadal'ın sonu yaklaşıyor. Djokovic geçen yıl üç Grand Slam turnuvası kazandı ancak 36 yaşında, Fransa Açık'a dünya 1 numarası olarak girmesine rağmen birdenbire zor durumda kaldı.
Ancak Olimpos Dağı'nın altında tenis fanileri için hayat farklıdır. Andy Murray, Stan Wawrinka ve Marin Cilic, bir zamanlar ilk 10'a giren Gaël Monfils, Richard Gasquet, Fabio Fognini, Roberto Bautista Agut ve Kei Nishikori gibi Grand Slam turnuvalarını kazandılar ve hâlâ oynuyorlar.
Bu oyuncular hala kısıtlı koşullar altında mücadele ediyor ve sıralamada en iyi günlerine göre çok daha aşağıdalar. Sahanın bu yaşlı adamları – hepsi 34 ila 39 yaşları arasında – orada burada birkaç maç kazanıyorlar, eski ihtişamlarını geri kazanma şansları çok az ama yine de savaşmaya devam ediyorlar.
Artık sadece 36. sırada yer alan Monfils ilk 50'de yer alıyor. Murray 75. sırada yer alırken, Bautista Agut, Wawrinka, Fognini ve Gasquet 80. ile 124. arasında yer alıyor. Cilic 1.063. sıraya geriledi ancak geri dönme umuduyla kısa süre önce ikinci bir diz ameliyatı geçirdi. Nishikori ise 347. sırada yer alıyor ve hâlâ sahaya geri dönmeye çalışıyor. (Bütün bunların mucizevi karşıtı ise bu yıl ilk kez 35 yaşında aniden ilk 20'ye giren Adrian Mannarino'dur.)
Monfils gülerek “Her gün kendime bunu neden hala yaptığımı soruyorum” dedi ve motivasyon kaynağı olarak “oyuna olan tutkusunu” gösterdi. (Ek bir teşviki daha var: 29 yaşında olan ve halen WTA'nın ilk 20'sinde yer alan eşi Elina Svitolina “beni oldukça motive ediyor.”
Belki bu oyunculardan biri Jimmy Connors'ı taklit edebilir. 1991 yılında, 39 yaşında ve sakatlıklarla boğuşan Connors, uzun süredir yarışmacı olarak göz ardı edilen Connors, ABD Açık'a 174 numara olarak girdi ve yarı finale yükseldi, beş sette iki kez arkadan gelerek galibiyet elde etti.
Bu yılın ilk turunda Connors'a karşı iki setlik farkı kaybeden spor yorumcusu Patrick McEnroe, “Muhtemelen büyükler ligindeki sekiz galibiyetinden daha çok bu özelliğiyle tanınıyor” dedi.
McEnroe, bunun günümüzün fiziksel açıdan daha zorlu bir oyununda başarılmasının çok düşük bir ihtimal olduğunu söyledi, belki de Murray'in Wimbledon'daki galibiyet serisi hariç. “Çoğu 'Büyük bir başarı olmak istiyorum' diye düşünmüyor” diye ekledi. “Oynaıyorlar çünkü hayatları boyunca bunu yaptılar ve geçimlerini sağlamak için yaptıkları şey bu. Ve bu hâlâ çok iyi bir iş.”
McEnroe, bu oyuncuların yaşa bağlı zayıflıkları kabul etmenin, her maçı ve her turnuvayı kazanma beklentisiyle oynayan Federer veya Nadal'a göre daha kolay bulduğunu söyledi. Bu oyuncular gerçekçi olarak Carlos Alcaraz veya Jannik Sinner gibi genç oyunculara karşı beş sette kazanmayı beklemeyebilirler, “ancak pes etmeyecekler” dedi. Kendilerine, rakiplerine ve oyuna saygıları var” dedi.
Murray çok gerçekçi. Kendisiyle ilgili hayal kırıklığını sahada her zaman hızlı bir şekilde ifade ediyor ve kaybettiğinde hayal kırıklığı yaşıyor. Ancak artık Grand Slam'lerde o kadar ilerleyemeyeceğinizi kabul etmeniz gerektiğini söyledi.
Her zaman samimi olan Murray, “Yaptığım şey, en üst seviyede oynamaya çalışmak, inanılmaz derecede zorlu” dedi. Kalça ameliyatından sonra sahaya geri dönmek için çok çalıştıktan sonra, şimdi bu deneyimin tadını çıkarmaya çalışıyor. “İş ve eğitim bile” diye ekledi.
Bautista Agut yaşlandıkça motivasyonunun değiştiğini söyledi.
Durumumun artık eskisi gibi olmadığını anlamam biraz zaman aldı” dedi. “Turnuvaları kazanmaya ya da ilk 10'a geri dönmeye odaklanmam gerekmiyor. Artık hedefim tenisten keyif almak, antrenman yaptığım şeylerden keyif almak ve bunu sahaya yansıtmaya çalışmak.”
Her ne kadar Wawrinka hâlâ sadece büyük bir turnuvada büyük bir maç kazandığınızda hissettiğinizi söylediği yoğun duyguların peşinde olsa da, benzer nedenlerle oynamaya devam ediyor.
“Şanslı olduğumu biliyorum” dedi. “Oyunu ve süreci seviyorum ve hâlâ gelişmek için motiveyim.”
Gasquet yaşlandıkça daha çok Federer gibi filelere giderek uyum sağlamaya çalıştığını söylerken Wawrinka bunu reddetti. “Fiziğime güveniyorum” dedi. Monfils daha agresif oynamaya çalıştı ama bu onun doğasına uygun değildi. “Bu benim oyunum değil ve bu yüzden kariyerimin sonunda herhangi bir şeyi değiştirmek zor” dedi. “Bunun yerine sahada hızımı korumak için gerçekten çok çalışıyorum.”
Andrey Rublev'in antrenörü Carlos Costa, oyuncuların yaşlandıkça maçlar arasında daha az veya daha az yoğun antrenman yapabileceklerini söyledi. “Isınma ve soğuma daha uzun sürüyor ve vücut için daha yorucu oluyor” dedi.
Costa, küçük yaralanmaların bile iyileşmesi daha uzun sürdüğünden, oyuncuların art arda katıldıkları turnuvaların sayısını azaltmak gibi programlarını dikkatli bir şekilde planlamaları gerektiğini ekledi.
Elbette herkesin sonu gelir. John Isner geçen yaz 38 yaşında emekli olduğunda sonuçlardan çok sağlığına önem verdiğini söyledi.
“Rekabet etmeyi seviyorum ve bazı kayıplar korkunç olsa da kendime şans vermeye devam etmek istedim” dedi. “Fakat vücudumu hazırlamanın, ısınmanın, ardından antrenman yapmanın ve ardından soğumanın ne kadar zor olduğunu kaçırmayacağım. Daha sonra bileğimi kırdım. Sahada kalmak bile zorlaştığında karar vermek kolay oldu.”
Her oyuncunun kendine has bir bakış açısı vardır. Gasquet, gitme zamanının geldiğini ona sonuçların değil, kendi bedeninin anlatacağını söyledi. Bautista Agut için bu, yaralanmalar, seyahat ve ailesinin ihtiyaçlarının bir birleşimi olacaktı. Ancak sıralamada daha gerilerde olsa bile galibiyetin hala önemli olduğunu söyledi.
“Oyunculara kaybetmeye başladığımda kaybetmemem gerekiyor” dedi. “Kariyerime son vermeyi düşüneceğim”