Antalya Türkiye’nin hayat dolu kentlerinden biri… Kent şu sıralar aralıksız sağanak yağışlara, yer yer su baskınlarına sahne oluyor. Pekala, Antalya bu mevsimde nasıl gezilir? bu biçimde bir kentte sokaklar sindire sindire gezilmeli, ya bisikletle ya aheste yürüyerek… Taksicilerin canını sıkan elektrikli scooter’lar da var fakat biraz yürüdükten daha sonra tercihim nostaljikten yana oluyor: Tramvay.
Atatürk Konutu
Turistik kentte 1999’da hizmete sokulmuş nostaljik tramvay. 50’li yılların Linke-Hofmann ya da Konstal N modeli vagonlar eski Antalya’yı 5 kilometre dolaşıyor. Küçük vagonların iç yer tasarımı alabildiğine sade. 7.00-23.00 saatleri içinde işleyen hatta seyahat Lara tarafındaki birinci durak Zerdalilik’ten başlıyor. Tramvayın sevdiren tarafıysa aheste hali. Kahvaltı bitmiş de artık Türk kahvesine geçiliyormuş hissi veren bir keyif süratiyle Işıklar Caddesi’ne yanlışsız yol alıyoruz.
Antalya Müzesi
Ata’nın konakladığı mesken
Ray makaslarından çıkan gıcırtıların eşliğinde yorgun vagonlar yolcularını 10 durak boyunca taşıyacak. Bindiğim art vagon, Atatürk Evi’nin önünde durduğunda iniyorum, Karaalioğlu Parkı’na hakikat Ata’nın konakladığı müzedeyim. Ulu Önder’in yolu bir periyot buradan geçmiş. Antalya’ya aslında üç kere gelmiş. Birinci ziyaret Cumhuriyet 7 yaşındayken, Mart 1930’da… Şimdiki Erenkuş falezlerinden Beydağları’na bakıyor ve “Şüphesiz Antalya, yeryüzündeki en hoş yer” diyor.
Gıyaseddin Keyhüsrev heykeli
Kaleiçi’nde kahvesini yudumladıktan daha sonra da Ata’nın istirahati kendisine tahsis edilen bu meskende başlıyor. Atatürk Konutu Müzesi’nin girişinde fotoğraf standı dikkatimi çekiyor. Paşa fotoğraflarda bir daha şık lakin yorgunluktan biraz daha kafayı boşaltma arayışında üzere. şahsi eşyasının sergilendiği oda, ofisi, çalışma masası, yemek ve yatak odaları, hatıra paralar… Paşa’nın meskendeki istişarelerini, vücut lisanını hayal edip hürmetle ayrılıyorum müzeden. Antalya’nın yeni yıla çok yağışla girdiği haftada kentte metrekareye düşen su ölçüsü 200 kilogramı bulmuş, beşerler sokaklardan çekilmiş. Atlıyorum saat başında kalkan başka vagonlara. Eski Antalya Stadı’nı geride bırakan tramvay Üç Kapılar’dan geçiyor. Roma’nın en kuvvetli üç imparatorundan biri olan Hadrianus için yapılmış 1.900 yıllık kale kapısı. Romalı askerler de Işıklar Caddesi boyunca sıralanmış, hepsi yeşil yeşil…
Toros Dağları görüntüsü
Tramvay, Dönerciler Çarşısı’nı sağanak altında geçip Cumhuriyet Meydanı’na hakikat ilerlediğinde bu defa kentin sembolü, Yivli Minare gözümüze çarpıyor. çabucak hemen 1239’da kentin karakterini belirlemiş. Tramvay pencerelerine o noktada Keykubat ve İnhisarı Mehmet Paşa mescitleri, saat kulesiyle Mevlevihane’nin silüetleri düşüyor.
Son durak paleolitik çağ
Nostaljik tramvay Selekler Çarşısı’na yaklaştığında bu kere kentin kurucusu Gıyaseddin Keyhüsrev çıkıyor karşımıza. 1207’de Antalya’yı topraklarına katan Selçuklu Sultanı, atının üstünden eliyle “Batı’ya gidin” komutunu verir üzere duruyor.
Tramvay meslek lisesini geçtikten daha sonra Konyaaltı Caddesi’ne ilerliyor. Üç büyükler; Atatürk, Hadrianus ve Keyhüsrev simgelerini geride bırakan turistik sınır, alt paleolitik çağda noktalanıyor. Son durak, Konyaaltı kıyısını zirveden gorecek biçimde konumlanmış. Batı Toroslar’a baka baka Antalya Müzesi’ne geçiyorum. Antik Antalyalı Likya, Pamfilya ve Pisidya uygarlıkları müzenin omurgasını belirlemiş. Elmalı sikkeleri, lahitler, ikonalar ve heykelleriyle bir arada 15 bin tarihi eser su üzere akıp geçiyor önümüzden. Burası yalnızca denizden ibaret değil diyor her anımız…
Atatürk Konutu
Turistik kentte 1999’da hizmete sokulmuş nostaljik tramvay. 50’li yılların Linke-Hofmann ya da Konstal N modeli vagonlar eski Antalya’yı 5 kilometre dolaşıyor. Küçük vagonların iç yer tasarımı alabildiğine sade. 7.00-23.00 saatleri içinde işleyen hatta seyahat Lara tarafındaki birinci durak Zerdalilik’ten başlıyor. Tramvayın sevdiren tarafıysa aheste hali. Kahvaltı bitmiş de artık Türk kahvesine geçiliyormuş hissi veren bir keyif süratiyle Işıklar Caddesi’ne yanlışsız yol alıyoruz.
Antalya Müzesi
Ata’nın konakladığı mesken
Ray makaslarından çıkan gıcırtıların eşliğinde yorgun vagonlar yolcularını 10 durak boyunca taşıyacak. Bindiğim art vagon, Atatürk Evi’nin önünde durduğunda iniyorum, Karaalioğlu Parkı’na hakikat Ata’nın konakladığı müzedeyim. Ulu Önder’in yolu bir periyot buradan geçmiş. Antalya’ya aslında üç kere gelmiş. Birinci ziyaret Cumhuriyet 7 yaşındayken, Mart 1930’da… Şimdiki Erenkuş falezlerinden Beydağları’na bakıyor ve “Şüphesiz Antalya, yeryüzündeki en hoş yer” diyor.
Gıyaseddin Keyhüsrev heykeli
Kaleiçi’nde kahvesini yudumladıktan daha sonra da Ata’nın istirahati kendisine tahsis edilen bu meskende başlıyor. Atatürk Konutu Müzesi’nin girişinde fotoğraf standı dikkatimi çekiyor. Paşa fotoğraflarda bir daha şık lakin yorgunluktan biraz daha kafayı boşaltma arayışında üzere. şahsi eşyasının sergilendiği oda, ofisi, çalışma masası, yemek ve yatak odaları, hatıra paralar… Paşa’nın meskendeki istişarelerini, vücut lisanını hayal edip hürmetle ayrılıyorum müzeden. Antalya’nın yeni yıla çok yağışla girdiği haftada kentte metrekareye düşen su ölçüsü 200 kilogramı bulmuş, beşerler sokaklardan çekilmiş. Atlıyorum saat başında kalkan başka vagonlara. Eski Antalya Stadı’nı geride bırakan tramvay Üç Kapılar’dan geçiyor. Roma’nın en kuvvetli üç imparatorundan biri olan Hadrianus için yapılmış 1.900 yıllık kale kapısı. Romalı askerler de Işıklar Caddesi boyunca sıralanmış, hepsi yeşil yeşil…
Toros Dağları görüntüsü
Tramvay, Dönerciler Çarşısı’nı sağanak altında geçip Cumhuriyet Meydanı’na hakikat ilerlediğinde bu defa kentin sembolü, Yivli Minare gözümüze çarpıyor. çabucak hemen 1239’da kentin karakterini belirlemiş. Tramvay pencerelerine o noktada Keykubat ve İnhisarı Mehmet Paşa mescitleri, saat kulesiyle Mevlevihane’nin silüetleri düşüyor.
Son durak paleolitik çağ
Nostaljik tramvay Selekler Çarşısı’na yaklaştığında bu kere kentin kurucusu Gıyaseddin Keyhüsrev çıkıyor karşımıza. 1207’de Antalya’yı topraklarına katan Selçuklu Sultanı, atının üstünden eliyle “Batı’ya gidin” komutunu verir üzere duruyor.
Tramvay meslek lisesini geçtikten daha sonra Konyaaltı Caddesi’ne ilerliyor. Üç büyükler; Atatürk, Hadrianus ve Keyhüsrev simgelerini geride bırakan turistik sınır, alt paleolitik çağda noktalanıyor. Son durak, Konyaaltı kıyısını zirveden gorecek biçimde konumlanmış. Batı Toroslar’a baka baka Antalya Müzesi’ne geçiyorum. Antik Antalyalı Likya, Pamfilya ve Pisidya uygarlıkları müzenin omurgasını belirlemiş. Elmalı sikkeleri, lahitler, ikonalar ve heykelleriyle bir arada 15 bin tarihi eser su üzere akıp geçiyor önümüzden. Burası yalnızca denizden ibaret değil diyor her anımız…