Rize Çamlıhemşin ilçesinde deniz düzeyinden 2.392 metre yükseklikteki Didingola Yaylası seyahati heyecan verici bir macerayı da yaşatıyor. Gizemli yaylaya ulaşmak o denli pek kolay değil.
Yeşilin binbir tonu ve ihtişamlı dere sesiyle Fırtına Vadisi’ne ulaşmamız gerekiyor evvel. Kısa ve keyifli bir seyahatle ulaşılan Çamlıhemşin ilçe merkezi girişinden sola ayrılarak istikametimizi Topluca Köyü’ne çeviriyoruz. Bu noktadan daha sonra 35 kilometrelik şiddetli bir seyahat bekliyor bizi. Sık ormanlarla kaplı dağların içindeki vadilerden geçerek yol alıyoruz…. Yol çok zorlayıcı fakat geride bırakılan her kilometrede karşılaştığımız tabiatın büyüleyici imajı bu güçlü seyahatten keyif almamızı da sağlıyor. Biz arazi aracıyla yola çıktık. Sislerin içinde inişli çıkışlı ve virajlı bir güzergâh; molalar vererek, doğal kaynaklardan susuzluğumuzu gidererek ilerledik. Yol boyunca endemik çiçek çeşitlerini gözlemledik.
UÇURUMLARDAN GEÇTİK
Kimi noktalarda iki aracın yan yana geçemediği uçurumlar var. Hatta uçurumla dağ ortasına sıkıştığımız da oldu. 2 saat süren seyahatten daha sonra birinci durağımız Koçdüzü Yaylası’na vardık. Tulum sesinin yankılandığı yayla tepeye ulaşmanın hazzını yaşatıyor ziyaretçilerine. Yayladaki pansiyonda muhlamanın tadına bakmak, yüzen adalar etrafında yürümek, pak havayı solumak tüm yorgunluğumuzu unutturdu.
Koçdüzü Yaylası’ndaki Adalı Göl’de toprak kesimlerinin kopmasıyla oluşan 3 tane yüzer adacık var. 10 ile 40 metrekarelik adacıklar, kara ve göl tabanıyla ilişkileri olmadığı için rüzgârla bir arada hareket ediyor. Üstlerindeki bitkiler yelken misyonu görüyor. Bu adacıkların bir diğer vazifesi olduğunu öğreniyoruz. Yaylacılar “Büyüklerimiz bize ‘Adacıklar bu tarafa geldiği vakit hava güneşli olur, o tarafa gittiğinde hava yağışlı olur’ sıkıntısı. yıllardır bu metot gerçek çıkıyor” diye anlatıyorlar.
Koçdüzü Yaylası’nda keyifli molamızın akabinde 4 kilometre daha yol aldıktan daha sonra gizemli yayla Didingola kendini gösteriyor. Bir anda sis bulutları dağılıyor ve karşınıza klasik mimari yapının bozulmadığı, kadimden beri süregelen yayla külçeşidinin her tarafıyla yaşatıldığı, Lazcada ‘Büyük Yayla’ manasına gelen Didingola Yaylası çıkıyor.
Karadeniz’de sıkça rastlanan yayla içi yolları burada goremiyoruz. Yaylaya yakın bir uzaklıkta yol bitiyor. Klasik ahşap-taş karışımlı mimari dokuyu koruyan köylüler, doğal hoşluğun bozulacağı, araçların çıkaracağı egzoz gazı niçiniyle pak havanın etkileneceği ve gürültü olacağı nedeni öne sürülerek yolun, yayla içine girmesine müsaade vermemiş. Köylüler, patika yoldan ulaşımını sağladıkları yaylaya yüklerini lakin sırtlarında yahut teleferik çizgileriyle taşıyarak ulaşıyor. Zorluğa karşın yola karşı çıkmayı da sürdürüyorlar.
Toplucalılar, yol üretimine karşı çıktığı için doğal kalan Didingola’da her kapı güleryüzle açılıyor, ikramlar yapılıyor.
GELENEKLERİNE BAĞLI KÖY
Sırtlarında ağır yükleriyle yamaçları tırmanarak meskenlerine ulaşan köylüler, yaz mevsimi mühletince kaldıkları yaylada besledikleri hayvanların sütünden tereyağı ve peynir çeşitleri elde ediyor. Hayvancılık yaparak geçimlerine katkı sağlayan yaylacılar, geleneklerine sıkı sıkıya bağlı yaşıyor. Yaylada buluşan Topluca Köyü sakinleri eski kültürün tanıtımı için temsili yayla göçü yapıyor, mera alanında toplanarak tulum ezgileri eşliğinde türküler söylüyor. Yaylanın ortasından akan ırmak üzerine konan taşlardan karşıya geçmek farklı bir heyecan. Yaylada kapısının önünden geçtiğiniz her konutta kesinlikle bir ikramla karşılaşıyorsunuz. Buz üzere yayla ayranını içince daha zinde hissediyorsunuz.
Yeşilin binbir tonu ve ihtişamlı dere sesiyle Fırtına Vadisi’ne ulaşmamız gerekiyor evvel. Kısa ve keyifli bir seyahatle ulaşılan Çamlıhemşin ilçe merkezi girişinden sola ayrılarak istikametimizi Topluca Köyü’ne çeviriyoruz. Bu noktadan daha sonra 35 kilometrelik şiddetli bir seyahat bekliyor bizi. Sık ormanlarla kaplı dağların içindeki vadilerden geçerek yol alıyoruz…. Yol çok zorlayıcı fakat geride bırakılan her kilometrede karşılaştığımız tabiatın büyüleyici imajı bu güçlü seyahatten keyif almamızı da sağlıyor. Biz arazi aracıyla yola çıktık. Sislerin içinde inişli çıkışlı ve virajlı bir güzergâh; molalar vererek, doğal kaynaklardan susuzluğumuzu gidererek ilerledik. Yol boyunca endemik çiçek çeşitlerini gözlemledik.
UÇURUMLARDAN GEÇTİK
Kimi noktalarda iki aracın yan yana geçemediği uçurumlar var. Hatta uçurumla dağ ortasına sıkıştığımız da oldu. 2 saat süren seyahatten daha sonra birinci durağımız Koçdüzü Yaylası’na vardık. Tulum sesinin yankılandığı yayla tepeye ulaşmanın hazzını yaşatıyor ziyaretçilerine. Yayladaki pansiyonda muhlamanın tadına bakmak, yüzen adalar etrafında yürümek, pak havayı solumak tüm yorgunluğumuzu unutturdu.
Koçdüzü Yaylası’ndaki Adalı Göl’de toprak kesimlerinin kopmasıyla oluşan 3 tane yüzer adacık var. 10 ile 40 metrekarelik adacıklar, kara ve göl tabanıyla ilişkileri olmadığı için rüzgârla bir arada hareket ediyor. Üstlerindeki bitkiler yelken misyonu görüyor. Bu adacıkların bir diğer vazifesi olduğunu öğreniyoruz. Yaylacılar “Büyüklerimiz bize ‘Adacıklar bu tarafa geldiği vakit hava güneşli olur, o tarafa gittiğinde hava yağışlı olur’ sıkıntısı. yıllardır bu metot gerçek çıkıyor” diye anlatıyorlar.
Koçdüzü Yaylası’nda keyifli molamızın akabinde 4 kilometre daha yol aldıktan daha sonra gizemli yayla Didingola kendini gösteriyor. Bir anda sis bulutları dağılıyor ve karşınıza klasik mimari yapının bozulmadığı, kadimden beri süregelen yayla külçeşidinin her tarafıyla yaşatıldığı, Lazcada ‘Büyük Yayla’ manasına gelen Didingola Yaylası çıkıyor.
Karadeniz’de sıkça rastlanan yayla içi yolları burada goremiyoruz. Yaylaya yakın bir uzaklıkta yol bitiyor. Klasik ahşap-taş karışımlı mimari dokuyu koruyan köylüler, doğal hoşluğun bozulacağı, araçların çıkaracağı egzoz gazı niçiniyle pak havanın etkileneceği ve gürültü olacağı nedeni öne sürülerek yolun, yayla içine girmesine müsaade vermemiş. Köylüler, patika yoldan ulaşımını sağladıkları yaylaya yüklerini lakin sırtlarında yahut teleferik çizgileriyle taşıyarak ulaşıyor. Zorluğa karşın yola karşı çıkmayı da sürdürüyorlar.
Toplucalılar, yol üretimine karşı çıktığı için doğal kalan Didingola’da her kapı güleryüzle açılıyor, ikramlar yapılıyor.
GELENEKLERİNE BAĞLI KÖY
Sırtlarında ağır yükleriyle yamaçları tırmanarak meskenlerine ulaşan köylüler, yaz mevsimi mühletince kaldıkları yaylada besledikleri hayvanların sütünden tereyağı ve peynir çeşitleri elde ediyor. Hayvancılık yaparak geçimlerine katkı sağlayan yaylacılar, geleneklerine sıkı sıkıya bağlı yaşıyor. Yaylada buluşan Topluca Köyü sakinleri eski kültürün tanıtımı için temsili yayla göçü yapıyor, mera alanında toplanarak tulum ezgileri eşliğinde türküler söylüyor. Yaylanın ortasından akan ırmak üzerine konan taşlardan karşıya geçmek farklı bir heyecan. Yaylada kapısının önünden geçtiğiniz her konutta kesinlikle bir ikramla karşılaşıyorsunuz. Buz üzere yayla ayranını içince daha zinde hissediyorsunuz.