Sinsinati
New member
Ertuğrul Özkök: Bodrum’da kaç köyde liberal aptallar, kaçında sakallı bohemler yaşıyor? Ertuğrul Özkök, “Pazar Mektubu” başlığı altında, yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazısında bugün, Mary McCarthy’nin 1955’de yayınlanan “A Charmed Life” isimli romanına değindi. Özkök, “Bodrum yarımadasında yaşayanları için de bu biçimde bir tarih yazılıp, sınıflandırma yapılabilir mi? Kaç köyünde meczuplar, kaç köyünde sakallı bohemler, kaç köyünde sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşadı… Tabii tarihi bugüne kadar getirirsek, ‘yeni zenginler’ ve ‘daha sonradan görmeleri’ de eklememiz lazım. Zor bir iş…” yorumunu yaptı.
Özkök’ün “Bodrum’da kaç köyde liberal aptallar, kaçında sakallı bohemler yaşıyor?” başlıklı yazısı şöyleki:
Bodrum’da kaç köyde liberal aptallar, kaçında sakallı bohemler yaşıyor?
Dün akşamüzeri Yalıkavak’ta yeni açılan M Gallery Otel’in terasındaydım.
Accor Kümesi’nin CCO’su (Chief Commercial Officer) Yiğit Sezgin’in davetlisiydim.
Orada aldığım hoş haber
Orada hoş bir haber aldım.
Yiğit yakında Accor Kümesi’nin en üst markaları Banyan Tree ve Raffles üzere otel zincirlerinin bulunduğu kısmın başına geçiyormuş.
İskender Paydaş ve kümesi şahane bir müzik yapıyordu.
İskender’i epeydir canlı müzik yaparken izlememiştim.
Harikaydı…
Tabii etrafta epey hoş bayanların bulunduğunu söylememe gerek yok.
Günün tartışması: Sekstilk evvel viski mi tekila mı?
Ben viski içiyordum, Yiğit ise bugüne kadar hiç görmediğim bir tekila ile yapılan kokteyl içiyordu.
Orada erkekler içinde farklı bir tartışma yaptık.
Seks öncesi hangi içki insanı daha “hype” yapar. Yani daha yükseltir…
Benim için artık gecikmiş bir tartışmaydı fakat bir daha de erkeğiz ya, o namussuz beyin bizatihi katılıyor tartışmaya.
Cem Yılmaz’ın dediği üzere bağımsız bir organ o…
Görüşümü şu biçimde deklare ettim:
“Altı yıl Paris’te yaşadığım için ben şarap içerdim. Ancak bugün sorarsan viski derdim. Kesin, banko viski. Ne yazık ki bu gerçeği iş işten geçtikten daha sonra keşfettim.”
Bir arkadaşımız, “Kesin tekila” dedi.
Üç arkadaşımız da ona katıldı, hatta “Açık orta, hiç emsalsiz tekila” dedi.
Çöl kaktüsünden yapılmış içki içen bayan daha mı tehlikeli?
Tekilacı değilim. Akdenizliyim ve çöl kaktüsünden yapılan bu içki konusunda pek tecrübem yok. Hele hele seks öncesi hiç yok.
Ama tekila ile ilgili bir mevzuda epey iddialıyım.
Tekila içen bayan tehlikeli oluyor.
aynı vakitte o denli bu biçimde değil üzücü tehlikeli…
Şunu da belirteyim.
Bu bir tecrübe değil. Ancak gittiğim birtakım barlarda, kimi sohbetlerde gözlemlediğim bir şey.
Yani tekila bayanı “hype” ediyor.
Bazı erkekler için bu bir avantaj.
Ben bir daha de dikkatli olun diyorum.
Bu ortada bir kişi “votka” dedi.. Bir arkadaşımız da çağdaş muhafazakâr olarak, “rakı”ya oy verdi.
Son arkadaşımız ise, “Benim için farketmez, ne olursa gider” dedi…
Bu heyecanlı Bodrum tartışması niçiniyle bu yazının başlığını “Sekstilk evvel viski mi, tekila mı” koyacaktım, fakat adım magazin, şarap müellifinden daha sonra bir de seks müellifine çıkacak diye çekindim.
O niçinle asıl pozisyona döneyim.
Üç köyde aptallar, 8 köyde bohemler
Soru şuydu:
Bodrum yarımadasında aptalların yaşadığı kaç köy vardır?
Kaç köyde sakallı genç bohemler, kaçında sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşar?
Biliyorum saçma bir sınıflandırma diyeceksiniz .
Size katılıyorum, ancak fikir benim değil. Amerikalı yazar Mary McCarthy’nin 1955’de yayınlanan “A Charmed Life” isimli romanından.
Kitap bir vakit içinder Amerikalı sanatçı ve entelektüellerin Bodrum’u sayılan Cod Burnu’nu (Cape Code) anlatıyor.
Kocası ile yaşadığı fazlaca fırtınalı ilginin de tesirindeki McCarthy o devri biraz abartarak öykü ediyor.
Ona bakılırsa Cape Code’da 3 köyde aptallar yaşıyormuş. Sekiz köyde sakallı genç bohemler, 21 köyde ise sarhoşlar ve eski eşler yaşıyormuş.
İlginç bir sınıflama.
Sakallı bohemlerde biri ben olabilirdim
Tabii New York Times’da dün yayınlanan makaleyi okurken ister istemez Bodrum aklıma geldi.
Bodrum’a birinci sefer 1968 yılında üniversite üçüncü sınıfı bitirdiğim yaz gitmiştim.
O yaz birinci kere sakal bırakmıştım.
Ama sakallı bohem kategorisinde değildim.
Babam Ankara’da üniversite tahsilim için bana ayda 500 lira gönderirdi. O yaz Bodrum’da küçük bir konut buldum fiyatı 1500 liraydı. Babama mektup yazıp, “Bana 3 aylık paramı toplu gönderir misin, burada bir mesken alacağım” dedim.
“Gönderebilirim lakin göndermem” dedi. “Çünkü gönderirsem orada kalır ve serseri olursun” diye devam etti.
seneler daha sonra düşündüm, sanki babam haklı mıydı?
Bence haklıydı. Ancak serseri değil sakallı bohem olurdum büyük ihtimalle.
Bunu da Leonard Cohen’in Hydra adasındaki yıllarını anlatan bir belgeselde gördüm.
O senelerda Hydra’ya yerleşen İngiliz ve Avrupalı aydınların biri hariç hepsi oraya yerleşip sakallı alkoliğe dönüşmüş.
Kızgın damdaki kedilerin dolaştığı sokaklar
Bu yaz başında Cape Cod bölgesinde 1910 ile 1960 senelerında yaşayan ünlüleri anlatan fazlaca enteresan bir kitap yayınlandı.
John Taylor Williams isimli bir muharrir menajeri ve fikri haklar avukatının yazdığı kitabın adı “Shores of Bohemia: A Cape Cod Story, 1910-1960..”
Bu bölgedeki kasabalardan o 50 yıl boyunca kimler geçmiş…
“Yeni Sol” akımı orada doğmuş. Partisan Review, Dissent ve The New Republic üzere siyasi ve edebi mecmuaların editörleri, muharrirleri o bölgenin istekli sürgünleri.
Modern sanatın Charles Hawthorne, Hans Hofmann, Edward Hopper Willem de Kooning. ve Mark Rothko üzere büyük Amerikalı sanatkarları oradan geçmiş.
Sinemanın “Kızgın Damdaki Kedi” ve “İguana Gecesi” üzere efsane sinemalarının senaristi Tennessee Willams orada hayatış.
John Dos Passos’dan Edmund Wilson, Norman Mailer, Dwight Macdonald, Alfred Kazin, Norman Podhoretz, Mary McCarthy ve Eugene O’Neill’e kadar pek epeyce ünlü müellif oradan geçmiş.
Alma Mahler’in sevgilisi ve Bauhaus’un kurucusu Gropius
Dünya mimarlık tarihinin en etkileyici okulu olan Bauhaus’un kurucusu, Alma Mahler’in büyük aşkı Walter Gropius da oranrın sakinlerinden.
Burası için Amerika’nın Paris’i diyenler de var…
Tabii bu isimler birebir coğrafyada muhtemelen sık sık karşılaşarak yaşadığında ortaya büyük kıssalar de çıkıyor.
Bir devir Amerikan edebiyatının gay nabzı burada atıyordu.
Tennesse Williams ve James Baldwin bir yerdeyse, o nabız öbür nerede atacaktı ki…
Kıskançlıklar, aldatmalar, flörtler, düş kırıkları…
Bu coğrafyanın gündelik ömrü idi.
Bodrum’un bohemlik tarihi hangi gün başladı?
Acaba Bodrum yarımadasında yaşayanları için de bu biçimde bir tarih yazılıp, sınıflandırma yapılabilir mi?
Kaç köyünde meczuplar, kaç köyünde sakallı bohemler, kaç köyünde sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşadı…
Tabii tarihi bugüne kadar getirirsek, “yeni zenginler “ ve “daha sonradan görmeleri” de eklememiz lazım.
Zor bir iş…
‘Halikarnas Balıkçısı’ Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın Bodrum’daki evi
Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’in gerçek Bodrum kıssası 13 Nisan 1925 tarihinde yayınlanan bir kıssası ile başlamıştı.
Yani Bodrum’un Bodrum olması, bu biçimde entelektüel bir hüzünle başladı.
O yarımada artık zarurî sürgünden istekli sürgüne dönüştü.
Onun da altında edebiyatın, sanatın, Türk solunun eğlenceli ve hüzünlü öyküleri var.
Umarım bir gün biri çıkar ve Bodrum’un da Cape Cod üzere kıssasını muharrir.
Bodrum ve Upper Changir’in en pakları kimler?
Tabii o kıssada sınıflandırma yapılırken, son 20 yılda Türkiye’nin temeline dinamit koyan gelişmelere “Büyük fotoğrafa bakalım” diyerek takviye veren “liberal aptallarına” da başka bir sayfa açmak gerekecek.
Hem Bodrum’a hem Upper Cihangir’e bakıyorum…
bir daha de en pakları sakallı bohemler ve sarhoşlar galiba…
Sakalsız liberal aptallar tarihine bakınca onların masumiyeti daha da âlâ görünüyor.
Peki ben neredeyim?
Ben artık, “viski ve tekilayı iş işten geçtikten daha sonra keşfeden aptallar köyündeyim…”
Özkök’ün “Bodrum’da kaç köyde liberal aptallar, kaçında sakallı bohemler yaşıyor?” başlıklı yazısı şöyleki:
Bodrum’da kaç köyde liberal aptallar, kaçında sakallı bohemler yaşıyor?
Dün akşamüzeri Yalıkavak’ta yeni açılan M Gallery Otel’in terasındaydım.
Accor Kümesi’nin CCO’su (Chief Commercial Officer) Yiğit Sezgin’in davetlisiydim.
Orada aldığım hoş haber
Orada hoş bir haber aldım.
Yiğit yakında Accor Kümesi’nin en üst markaları Banyan Tree ve Raffles üzere otel zincirlerinin bulunduğu kısmın başına geçiyormuş.
İskender Paydaş ve kümesi şahane bir müzik yapıyordu.
İskender’i epeydir canlı müzik yaparken izlememiştim.
Harikaydı…
Tabii etrafta epey hoş bayanların bulunduğunu söylememe gerek yok.
Günün tartışması: Sekstilk evvel viski mi tekila mı?
Ben viski içiyordum, Yiğit ise bugüne kadar hiç görmediğim bir tekila ile yapılan kokteyl içiyordu.
Orada erkekler içinde farklı bir tartışma yaptık.
Seks öncesi hangi içki insanı daha “hype” yapar. Yani daha yükseltir…
Benim için artık gecikmiş bir tartışmaydı fakat bir daha de erkeğiz ya, o namussuz beyin bizatihi katılıyor tartışmaya.
Cem Yılmaz’ın dediği üzere bağımsız bir organ o…
Görüşümü şu biçimde deklare ettim:
“Altı yıl Paris’te yaşadığım için ben şarap içerdim. Ancak bugün sorarsan viski derdim. Kesin, banko viski. Ne yazık ki bu gerçeği iş işten geçtikten daha sonra keşfettim.”
Bir arkadaşımız, “Kesin tekila” dedi.
Üç arkadaşımız da ona katıldı, hatta “Açık orta, hiç emsalsiz tekila” dedi.
Çöl kaktüsünden yapılmış içki içen bayan daha mı tehlikeli?
Tekilacı değilim. Akdenizliyim ve çöl kaktüsünden yapılan bu içki konusunda pek tecrübem yok. Hele hele seks öncesi hiç yok.
Ama tekila ile ilgili bir mevzuda epey iddialıyım.
Tekila içen bayan tehlikeli oluyor.
aynı vakitte o denli bu biçimde değil üzücü tehlikeli…
Şunu da belirteyim.
Bu bir tecrübe değil. Ancak gittiğim birtakım barlarda, kimi sohbetlerde gözlemlediğim bir şey.
Yani tekila bayanı “hype” ediyor.
Bazı erkekler için bu bir avantaj.
Ben bir daha de dikkatli olun diyorum.
Bu ortada bir kişi “votka” dedi.. Bir arkadaşımız da çağdaş muhafazakâr olarak, “rakı”ya oy verdi.
Son arkadaşımız ise, “Benim için farketmez, ne olursa gider” dedi…
Bu heyecanlı Bodrum tartışması niçiniyle bu yazının başlığını “Sekstilk evvel viski mi, tekila mı” koyacaktım, fakat adım magazin, şarap müellifinden daha sonra bir de seks müellifine çıkacak diye çekindim.
O niçinle asıl pozisyona döneyim.
Üç köyde aptallar, 8 köyde bohemler
Soru şuydu:
Bodrum yarımadasında aptalların yaşadığı kaç köy vardır?
Kaç köyde sakallı genç bohemler, kaçında sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşar?
Biliyorum saçma bir sınıflandırma diyeceksiniz .
Size katılıyorum, ancak fikir benim değil. Amerikalı yazar Mary McCarthy’nin 1955’de yayınlanan “A Charmed Life” isimli romanından.
Kitap bir vakit içinder Amerikalı sanatçı ve entelektüellerin Bodrum’u sayılan Cod Burnu’nu (Cape Code) anlatıyor.
Kocası ile yaşadığı fazlaca fırtınalı ilginin de tesirindeki McCarthy o devri biraz abartarak öykü ediyor.
Ona bakılırsa Cape Code’da 3 köyde aptallar yaşıyormuş. Sekiz köyde sakallı genç bohemler, 21 köyde ise sarhoşlar ve eski eşler yaşıyormuş.
İlginç bir sınıflama.
Sakallı bohemlerde biri ben olabilirdim
Tabii New York Times’da dün yayınlanan makaleyi okurken ister istemez Bodrum aklıma geldi.
Bodrum’a birinci sefer 1968 yılında üniversite üçüncü sınıfı bitirdiğim yaz gitmiştim.
O yaz birinci kere sakal bırakmıştım.
Ama sakallı bohem kategorisinde değildim.
Babam Ankara’da üniversite tahsilim için bana ayda 500 lira gönderirdi. O yaz Bodrum’da küçük bir konut buldum fiyatı 1500 liraydı. Babama mektup yazıp, “Bana 3 aylık paramı toplu gönderir misin, burada bir mesken alacağım” dedim.
“Gönderebilirim lakin göndermem” dedi. “Çünkü gönderirsem orada kalır ve serseri olursun” diye devam etti.
seneler daha sonra düşündüm, sanki babam haklı mıydı?
Bence haklıydı. Ancak serseri değil sakallı bohem olurdum büyük ihtimalle.
Bunu da Leonard Cohen’in Hydra adasındaki yıllarını anlatan bir belgeselde gördüm.
O senelerda Hydra’ya yerleşen İngiliz ve Avrupalı aydınların biri hariç hepsi oraya yerleşip sakallı alkoliğe dönüşmüş.
Kızgın damdaki kedilerin dolaştığı sokaklar
Bu yaz başında Cape Cod bölgesinde 1910 ile 1960 senelerında yaşayan ünlüleri anlatan fazlaca enteresan bir kitap yayınlandı.
John Taylor Williams isimli bir muharrir menajeri ve fikri haklar avukatının yazdığı kitabın adı “Shores of Bohemia: A Cape Cod Story, 1910-1960..”
Bu bölgedeki kasabalardan o 50 yıl boyunca kimler geçmiş…
“Yeni Sol” akımı orada doğmuş. Partisan Review, Dissent ve The New Republic üzere siyasi ve edebi mecmuaların editörleri, muharrirleri o bölgenin istekli sürgünleri.
Modern sanatın Charles Hawthorne, Hans Hofmann, Edward Hopper Willem de Kooning. ve Mark Rothko üzere büyük Amerikalı sanatkarları oradan geçmiş.
Sinemanın “Kızgın Damdaki Kedi” ve “İguana Gecesi” üzere efsane sinemalarının senaristi Tennessee Willams orada hayatış.
John Dos Passos’dan Edmund Wilson, Norman Mailer, Dwight Macdonald, Alfred Kazin, Norman Podhoretz, Mary McCarthy ve Eugene O’Neill’e kadar pek epeyce ünlü müellif oradan geçmiş.
Alma Mahler’in sevgilisi ve Bauhaus’un kurucusu Gropius
Dünya mimarlık tarihinin en etkileyici okulu olan Bauhaus’un kurucusu, Alma Mahler’in büyük aşkı Walter Gropius da oranrın sakinlerinden.
Burası için Amerika’nın Paris’i diyenler de var…
Tabii bu isimler birebir coğrafyada muhtemelen sık sık karşılaşarak yaşadığında ortaya büyük kıssalar de çıkıyor.
Bir devir Amerikan edebiyatının gay nabzı burada atıyordu.
Tennesse Williams ve James Baldwin bir yerdeyse, o nabız öbür nerede atacaktı ki…
Kıskançlıklar, aldatmalar, flörtler, düş kırıkları…
Bu coğrafyanın gündelik ömrü idi.
Bodrum’un bohemlik tarihi hangi gün başladı?
Acaba Bodrum yarımadasında yaşayanları için de bu biçimde bir tarih yazılıp, sınıflandırma yapılabilir mi?
Kaç köyünde meczuplar, kaç köyünde sakallı bohemler, kaç köyünde sarhoşlar, kaçında entelektüeller yaşadı…
Tabii tarihi bugüne kadar getirirsek, “yeni zenginler “ ve “daha sonradan görmeleri” de eklememiz lazım.
Zor bir iş…
‘Halikarnas Balıkçısı’ Cevat Şakir Kabaağaçlı’nın Bodrum’daki evi
Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir’in gerçek Bodrum kıssası 13 Nisan 1925 tarihinde yayınlanan bir kıssası ile başlamıştı.
Yani Bodrum’un Bodrum olması, bu biçimde entelektüel bir hüzünle başladı.
O yarımada artık zarurî sürgünden istekli sürgüne dönüştü.
Onun da altında edebiyatın, sanatın, Türk solunun eğlenceli ve hüzünlü öyküleri var.
Umarım bir gün biri çıkar ve Bodrum’un da Cape Cod üzere kıssasını muharrir.
Bodrum ve Upper Changir’in en pakları kimler?
Tabii o kıssada sınıflandırma yapılırken, son 20 yılda Türkiye’nin temeline dinamit koyan gelişmelere “Büyük fotoğrafa bakalım” diyerek takviye veren “liberal aptallarına” da başka bir sayfa açmak gerekecek.
Hem Bodrum’a hem Upper Cihangir’e bakıyorum…
bir daha de en pakları sakallı bohemler ve sarhoşlar galiba…
Sakalsız liberal aptallar tarihine bakınca onların masumiyeti daha da âlâ görünüyor.
Peki ben neredeyim?
Ben artık, “viski ve tekilayı iş işten geçtikten daha sonra keşfeden aptallar köyündeyim…”