Ertuğrul Özkök: Noel günü sanat galerisini açtıran Külliye mensubu kim?

Sinsinati

New member
Ertuğrul Özkök: Noel günü sanat galerisini açtıran Külliye mensubu kim? Ertuğrul Özkök, eşinin ismine gönderme yapan “Tansu’ya Mektuplar” başlığı altında yazdığı ve “newsletter” olarak paylaştığı yazılarında bugün, Miami Arka Basel Sanat Fuarı ve haftasından Miami Arka Basel Sanat Fuarı ve haftasından izlenimlerini aktarmata devan etti. Özkök, Cumhurbaşkanlığı Sözcüsü İbrahim Kalın’ın Noel’de kapalı olan Hilton Asmus Gallery’i rica üzerine açtırarak ziyaret ettiğini yazdı.

Özkök’ün “Noel günü sanat galerisini açtıran külliye mensubu kim?” başlıklı yazısı şu biçimde:

Noel günü sanat galerisini açtıran külliye mensubu kim?

Miami Arka Basel sanat fuarında ikinci ve son günümüz bugün…
İkinci gün Miami Kongre Merkezi’ndeki ana salonları gezdim.
Ama evvel başlıktaki sorunun karşılığından başlayayım, zira seyahatin gazetecilik lisanıyla en “Juicy” olayı buydu.
Düşünebiliyor musunuz arasında “külliye” var, “Noel tatili” var.
O tatil günü günü açtırılan bir sanat galerisi var.
İsterseniz başından başlayayım.

Mersinli ailenin sanat galerisi sahibi kızı

Bir akşam evvel Contemporary İstanbul gecesinde sanatçı Bedri Baykam’la karşılaştım.
İki 68’li ve eski Ankaralı, eski Parisliyiz: her karşılaşmamızda konuşacak fazlaca şey oluyor.
Bedri’nin 4 yapıtı Miami’de beraberinde açılan “Art Context Fuarı’nda” sergileniyor.
Beni oraya davet etti.
Eserlerinin sergilendiği yer Hilton Asmus Gallery…
Gittiğimde Bedri trafiğe takıldığı için çabucak hemen gelmemişti.
Ben de galerinin sahibi Arica Hilton ile tanışıp sohbet ettim.
Soyadı Hilton lakin Mersinli bir ailenin kızıymış.
Chicago’da doğmuş. Soyadı Hilton olan biriyle evlenip boşanmış. Fakat bu Hilton’un bildiğimiz Hiltonlarla ilgisi yokmuş.
Türkçeyi kırık bir aksanla konuşuyor.
Çok hoş bir galeri. Merkezi Chicago’daymış.
Türkiye’de kimi varlıklı bireylerin konutunda gördüğüm kusursuz yüzücü heykellerini yapan Carol Feuerman‘ın ve Christina Mittermeier‘in kimi yapıtları vardı. Hepsi düzgün seçilmişti.



Noel günü Türk Büyükelçiliği’nden gelen enteresan bir rica telefonu

Bedri’yi beklerken geçtiğimiz Noel’de kendisini hayli etkileyen bir olayı anlattı.
ABD’deki Türk Büyükelçiliği’nden aramışlar.
Üst seviye bir devlet yetkilisinin sonraki gün gelip galerisindeki kimi yapıtları görmek istediğini söylemişler.
Hliton, “Ama yarın Noel ve bütün çalışanlar tatilde” demiş. Büyükelçilik yetkilisi gelen ziyaretçinin fazlaca görmek istediğini hiç şayet olmazsa yarım saat için açıp alamayacağını sormuş.
“Bu kadar istekli bir sanatseverse gelir açarım tabii” demiş.
Ertesi gün galeriyi açmış.
Gelen kişi Cumhurbaşkanlığı Danışmanı İbrahim Kalın‘mış.
Epey kalmış galeride. Biroldukça soru sormuş.
“bununla birlikte müzikle de ilgileniyormuş. Bir Türk devlet yetkilisinin sanatla bu kadar bağlantılı olması epey hoşuma gitti ve gurur duydum” diyor.
Evet benim için Miami sanat günlerinin en değişik detaylarından biri buydu.
Tabii daha sonra Bedri ile sohbet başladı.Bu ortada Miami Başkonsolosumuz Feyza Barutçu Altuğ ve eşi Nehir Altuğ da galeriyi gezmeye gelmişti.



Bedri’yi etkileyen Beat Generation muharrir ve sanatkarlar 4D tabloda

İstanbul’da Piramid Galerisi’nden bildiğim 4D yapıtını getirmiş buraya.
Benim de fazlaca beğendiğim eserler bunlar.
Tabii ki bizim kuşağımızı epeyce etkileyen Jack Kerouac üzere muharrirler, Jackson Pollock üzere ressamların tesirlerini yansıtan şahane bir tablodur “Exprressive Beat.”
esasen stanttaki yapıtlardan biri de “Genç Jackson Pollock” ismini taşıyor.

Bedri şapkası ve siyah kostümüyle Saint Germain Belle Epoque’den fırlamış gibi

Tabii madem Miami Arka Basel Fuarı’ndayız, Bedri Baykam’ın şapkası ve kıyafetinden kelam etmeden de geçemem.
Herbiçimde buradaki Türklerin en avantgarde kıyafeti ondaydı.
Aslında avantgarde değil vintage demek daha hakikat.
Çünkü ceketi, şapkası, üzerinde madalya grubu düğmeleri ile Paris Belle Epopue ile 1950’ler Saint Germain içinde kararsız kalmış üzereydi.
Çok yakışmış ve hayli da sevdim.
Bence rengarenk bluemint gömleğimle yanında daha fazlaca bir “Hawaii hulahopçusu” üzere kaldım.
Ama bir gün evvel Kongre binasında sergiyi gezerken iki kişi durdurup iki dönem evvel aldığım blumint gömleğimi sordu.
Şunu da belirteyim. Miami’de kaldığım sürece beyaz Abdullah Kiğılı sneaker, Mudo ceket, blumint gömlek, mavi tişört ve blue jeanli gezdim.
Tamamen ulusal ve yerli yani…2




Miami’de hafta boyunca en başarılı ‘event’ neydi?


Şimdi geliyorum, bana nazaran bütün Miami Sanat Haftası’nın en başarılı ve enteresan “event”ine…
Türkçeciler lütfen kızmayın, üç gün boyunca buranın havasına girdiğim için dilim de biraz kaydı.
Abarttığımı sanmıyorum, hatta hiç elbet diyeceğim, sanat haftası boyunca burada yapılan yüzlerce davetin en başarılısı Bodrum Maçakızı’nın “event çadırındaydı.”
South Beach denilen kentin en eğlenceli plajında kumların üzerine kurulan devasa bir çadır bu.
Maçakızı’nın sahibi Sahir Erozan yarı Amerikalı sayılabilecek bir işletmeci. Clinton senelerında Washington’da Demokratların buluşma yeri olan City’s’i o kurmuş ve işletmişti.
İstanbul’da Boğaz’daki meskeni hâlâ Amerika’dan gelen epey üst siyasetçi, iş insanı, sanatkarın uğramadan geçmediği bir yerdir.
Sahir burada galiba ikinci kez bu biçimde bir davet yapıyor.
Belediyeden o kıyıda nasıl çadır kurma müsaadesi aldığına şaşırdım.

Bir software mimar ve masalar nereden geldi?

Çadırın tavanını ünlü sanatkarlarımızdan Elif Uras ve İdil İlkin hazırlamışlar. “Software mimar”, Mehmet Ali Uysal çadırın mimari dizaynını yapmış.
Büyük bir gayret var yani…
Geceye 1500’ü yakın insan davetliydi.
Masalar, oturma kümeleri Türk Hava Yolları tarafınca İstanbul’dan taşınmış.
Ortadaki klasik Maçakızı barı ise İstanbul’da yapılıp getirilmiş.
Masalardaki bardaklar Paşabahçe Nude’du.
Nude artık premium bardak ve kadehin hükümdarı haline geldi.
Resmen bağımlılık yapıyor.



İstanbul’da sordular lahmacun var mı, fiyatı ne?

Gelelim menüye…
Tabii Bodrum Maçakızı kelam konusu olunca daha İstanbul’dayken birtakım muzip gazeteci arkadaşlarım sormaya başladı:
Lahmacun var mı? Fiyatı kaç dolar? Türkiye’den ucuz mu kıymetli mı…
Maçakızı’nın meşhur pazar brunch menüsündeki mantı olacak mı…
Hayır benim kinayeci, muzip hoş kardeşlerim. Lahmacun ve mantı yoktu.
Ayrıca davetti yani yemekler paralı değildi.
Tatmin olduysanız ciddiyete dönelim.
Hiç abartmadan söyleyeyim.
Son vakit içinderda gördüğüm en şık menüydü diyebilirim.


Külliye’nin meşhur ejder meyveli smoothie’si kadar renki bir menü

Menü şöylekiydi:
(*) Golden Volzhenka havyarı ve Mango tartalin.
Dom Perignon 2010 (Dom Perignon’un Ekzekütiv şefi Marc Fadiga tarafınca seçilmiş)
(*) Bekletilmiş uzun taneli Carnaroli pirinçli risotto; taze beyaz türüf mantarı ve kaya yengeci ile
Napa Vadisi’nden, filtre edilmemiş Newton Chardonnay şarabı (Maçakızı Villa Şefi Carlo Bernardini tarafınca seçilmiş)
(*) Baharatlı kumkat ve hibiscus çiçeği köpüğü ile fırınlanmış Mole Poblano soslu deniz tarağı….Dom Perignon 2008 ile (Dom Perignon Egzekütiv şefi Marco Fadiga tarafınca seçilmiş.)
(*) Ağır ateşte pişirilmiş kısa kaburga , ızgara patlıcan, eski kaşar püresi ve yeşillikle…Filtre edilmemiş Napa Newton Cabernet Sauvignon 2018 ile (Maçakızı Egzekütiv şefi Aret Sahakyan tarafınca)
(*) Tatlı olarak: Maskarpon kremalı milföy, lime ve taze böğürtlen…Chateau d’Yquem 2011 (Maçakızı Villa Egzekütiv şefi Carlo Bernardini tarafınca)
İsimler bir vakit içinder Külliye’de verilen davetlerin menüsündeki isimlerden biraz daha tanıdık olsa da oldukça zengin…
Masada bir arada oturduğum çabucak her insanın ortak izlenimi şuydu:
fevkalade bir menü ve olağanüstü uygun yapılmış…
bu biçimde şık bir yemeği özlemişim.
Gördüğünüz üzere Maçakızı Aret Sahakyan ve Carlo Bernardini üzere iki ünlü şefini getirmiş buraya.

Akla gelen soru: Menünün altunda yazılı o üç isim ne?

Sanırım benim üzere sizin de aklınıza şu iki soru gelmiştir.
Bu kadar üst seviye ve değerli bir tertip için kimler sponsorluk yaptı?
Taşıma işini THY yapmış.
Menünün altında ise üç isim yazıyordu.
(*)Dom Perignon: Dünyanın bir numaralı lüks marka kümesi LVMH’nin (Louis Vuitton, Moet Hennessy) premium şampanya markası.
(*) Uludağ : Bursa merkezli Türk alkolsüz içecek kümesi.
(*) Volzhenka: Paris merkezli epeyce ünlü bir havyar markası. Bir aile şirketi olarak kurulmuş. Hazar bölgesi havyarları ile tanınıyor.



Masalarımızda Bursa’daki Petek Apartmanı’ndan 4 imzalı bir şişe

Bu ortada Uludağ markasını bu iki büyük marka ile yan yana getiren Uludağ’ın sahipleri Levent ve Ömer Kızıl’ı da kutlarım.
Bir marka imajı bu biçimde yükseltilir. Olağan masalara servis edilen Dice Kayek imzalı Uludağ maden suyu şişeleri de bir fazlaca yabancının dikkatini çekti.
Dice Kayek markasının kurucuları Ece ve Ayşe Ege, Bursa’da ünlü Petek Apartmanı’nda Levent ve Ömer Kızıl kardeşlerle bir arada büyüdüler. Miami’de yoktular ancak kulakları oldukça çınlatıldı.

Biliyorum aklınıza şu soru da gelmiştir mutlaka

Aklınıza bir de şu soru gelmiş olabilir:
Bu da ötekiler üzere “Türkün Türk’ü ağırladığı” bir davet miydi?
Kesinlikle değildi.
Tanınmış biroldukca Türk vardı.
Ama tanımış ve tanımadığım biroldukca yabancı da vardı.
Onların sayısı Türklerin tahminen üç dört katından fazlaydı.
örneğin Mudo mağazalarının kurucusu Mustafa Taviloğlu beni, geçenlerde Stone Island markasını da alarak büyüyen Moncler markasının kurucusu ve sahibi ile tanıştırdı.


THY’nin sürprizi Johnny Depp mi yoksa George Clooney mi?

Dün Türk Hava Yolları’nın herkese “Voaavvv “ dedirtecek bir ünlüyle görüşmeler yaptığını yazmıştım.
Dünden beri adayan arayana…
İnanın ben de bilmiyorum dedim.
Özellikle bayanlar ikiye bölünmüştü.
Bir kısmı “Johnny Depp” öteki kısmı ise “George Clooney” diyordu.
Üzgünüm arkadaşlar ikisi de değilmiş…
Üstelik daha berbat bir haberim var.
Ben yanlış anlamıştım. Görüştükleri marka yüzü olacak bir kişi değilmiş.
Sponsor olacakları bir kurummuş…
THY geçmişte Manchester United ve Barcelona’nın sponsoruydu…
Bu kere kim sanki?
Formula 1 mi?
PSG mi (Paris Saint Germain)…
Hiç fikrim yok… Yalnızca “Voaaavvv” dedirtecek bir şeymiş…



Bekle Cihangir işte dönüyorum vatana

Evet bütün dünya sanat etraflarının gözünün çevrildiği Miami Arka Basel Sanat Fuarı ve haftasından izlenimlerim bunlar.
Sizi memleketin bitmeyen sorunlarından, konuşan başların ceberrütünden iki gün olsa da kurtarabildiysem ne memnun bana…
Ama isterseniz, “Memleketin bu denli sıkıntısı varken sen nelerle uğraşıyorsun” deyip kalayı basabilirsiniz de…
bu biçimde tekallüs etmiş (kasılmış) hançerinizi biraz gevşetip, rahatlatabildiysem bir daha ne keyifli bana…
Bugünden itibaren vatana dönüyorum ve objektifimi düzeyli magazinin mutena muhiti Upper Cihangir’e çeviriyorum bir daha…
Gerçi son vakit içinderda epey sıkıcı bir yer haline geldi fakat olsun…
Yerli ve ulusal olsun bizim olsun…
 
Üst