Aleksandar Kovaceviç Pazar gecesi dönüp dönüp altı saat olduğuna inandığı huzursuz uykuya nihayet alışmadan önce.
Gergin olmak için her türlü nedeni vardı. Dünyada 114. sırada yer alan 24 yaşındaki Kovaceviç, Fransa Açık’ın ilk turunda 22 Grand Slam tekler şampiyonluğu kazanan Novak Djokovic ile tenis öğle yemeği randevusu aldı.
Belki de daha göz korkutucu bir görevi olan tek kişi İtalya’dan Flavio Cobolli idi. 21 ve 159. olan Cobolli, geçen haftaki eleme turnuvasını atlattı ancak ilk turda Carlos Alcaraz ile karşılaşarak ödüllendirildi.
Yabancıların hiçbiri için pek iyi gitmedi.
Dokuz maç ve Cobolli’nin maçına yaklaşık 35 dakika kala, Alcaraz’dan bir forehand genişledi ve Cobolli sevinçle raketini sallayarak ve yüzünde bir gülümseme belirmesine izin vererek bir çığlık attı. Koltuğuna doğru yürürken kalabalığa yumruğunu kaldırdı. Sonunda, dünyanın en iyi oyuncusu gibi oynayan dünyanın en iyi oyuncusuna karşı bir oyun kazanmıştı.
Cobolli, “Elimden gelenin en iyisini yaptım” dedi.
Djokovic’e 6-3 6-2 7-6(1) mağlup olan Kovacevic, bir oyuncuyla iki saatten fazla ayakta kalmasına rağmen bunun nasıl bir his olduğu konusunda oldukça iyi bir fikre sahipti. idollerle yukarı.
Kovacevic, “Bazı noktalar, paslar verdi ve bunlar sadece bazen hiç şansım yokmuş gibi hissettiğim noktalar,” dedi. “Ve bu kesinlikle küçük düşürücü.”
Teniste en iyi oyuncuların bir Grand Slam’in ilk turunda oynamaktan nefret ettikleri bir gerçektir. Zafere giden bir dürtüden daha azı endişe nedenidir. Artı, her zaman çok az kişinin duyduğu biri için kayıp şeklinde destansı bir başarısızlık olasılığı vardır.
Pazartesi günü Roland Garros’ta sahaya çıktıklarında Djokovic ve Alcaraz ne kadar tedirgin olmuş olsalar da, çoğunlukla bunu kolaylıkla başardılar, özellikle de Alcaraz. Turnuvanın zirvesine erken katkısını yaptı ve kazananı garantilemek için ikinci setin başlarında direğin etrafında ters vuruş yaptı. Djokovic daha fazla antrenman yapmak zorunda kaldı ve hatta maçın sonlarına doğru rüzgarın savurduğu çamurun gözüne isabet etmesiyle servisini kaybetti.
Yıldızların sıralamalarında son deneyimleri kendilerininkine pek benzemeyen üç basamaklı rakiplerinin olması yardımcı oldu. Kovaceviç, Djokovic ile Fransa Açık’ta Merkez Kort’taki randevusuna giden yolda özellikle zorlu bir yol geçirdi.
Babası Milan, UCLA’da bilgisayar bilimi okumak için Sırbistan’dan Amerika’ya göç etti. Annesi Bosna Hersekli ve Kovacevic Manhattan’ın Yukarı Batı Yakası’nda, Central Park tenis kompleksinin yeşil kumlarından yaklaşık 500 metre uzakta büyüdü.
Dokuzuncu sınıfta, öğleden sonraları Randall’s Island’daki John McEnroe Tenis Akademisi’nde antrenman yapmasına rağmen, bir Midtown devlet okulu olan Beacon Lisesi’nde teklerde oynamak için yeterince iyi değildi.
Evde ders alırken Florida’da eğitim almak için Beacon’dan ayrıldıktan sonra işler yoluna girmeye başladı. Bu yaz bir turnuvada, Illinois Üniversitesi’ne katılmak isteyen en iyi gençlerden birine karşı oynadı. Rakibi, üniversiteye pek ilgi duymamasına rağmen okula onunla gitmesini söyledi. Beş yıl sonra yarışmayı bitirdiğinde kendini son 400 listesinde buldu ve profesyonel tenise bir şans vereceğini düşündü.
Mart ayında prestijli Miami Open’da bir ana beraberlik maçı kazanmasına rağmen, o zamandan beri çoğunlukla taşra tenisi oynadı.
“Son yıllardaki en görkemlisi olmadı,” dedi.
Pazartesi günü Kovaceviç, Djokovic’e karşı ilk Grand Slam maçına Roland Garros’un ana sahası Philippe Chatrier’de çıktı, ancak bu Djokovic ile ilk karşılaşması değildi.
Bu, ABD Açık’ta 6 yaşındayken oldu ve Balkanlı gururlu ebeveynleri, Djokovic olması gereken oyuncu olmadan çok önce, 18 yaşındaki Djokovic’in ilk tur maçını kazanmasını izlemesini sağladı. Ve iki yıl önce sıralama turlarına sadece bir puan kala Djokovic’i ABD Açık’ta ısıttı.
Elinde bunu kanıtlayacak fotoğraflar var ve Djokovic’in oyununun unsurlarını kendi oyununa dahil etmeye çalıştı. Rakibinin servis atmasını beklerken çömelme pozisyonunda çok fazla Djokovic var – oyununun geri kalanı henüz tam olarak orada olmasa bile dizleri geniş, göğsü yukarıda, raketi ileri.
“Kariyerimde bulunduğum noktada, bu adamlardan bazılarını oynamak benim için o kadar çılgınca olmamalı” dedi. “Ama biliyorsun, içimdeki küçük çocuk, Chatrier’de tüm kalabalığın önünde duruyorum ve şimdiye kadar eline bir raket almış en iyi oyuncuyu oynuyorum. Bu, bir saniyeliğine almanız gereken bir şey ama aynı zamanda kendinizi uzaklaştırıp odaklanmaya ve oynamaya çalışmanız gerekiyor.”
Alcaraz’ın kariyerine başlama şekli, bir noktada raket kapmak için en iyi oyuncunun kim olduğu hakkında söyleyecek bir şeyleri olabilir. Kısa kariyerinin çoğunu ikinci liglerin spor versiyonunda geçiren Cobolli de dahil olmak üzere tenisteki herkes bunu biliyor.
Bir asansördeydi ve telefonuna baktığında rakibinin Alcaraz olduğunu gördüğünde, pelotondaki ilk Grand Slam maçına çıkacağı için kendini hâlâ iyi hissediyordu. Gözlerini kapattığını, elini saçlarının arasından geçirdiğini ve “Oh hayır” diye düşündüğünü söyledi.
Oyuna yaklaşık üç çeyrek saat kala işler korktuğu gibi gidiyordu. Alcaraz’ın ıskalamasına izin verilmedi ve daha sonra kendisini asla maç kaybetmeyecekmiş gibi “yenilmez” hissettiğini söyledi. Cobolli’nin çekimler arasında zar zor nefes alacak zamanı oldu.
Skor tahtasında 6-0, 2-0 yazıyordu.
Cobolli, “İnanılmaz oynadı” dedi.
Olumlu bir not olarak, Fransız seyirci – bir Fransız oyuncu dışında – yıldırıma maruz kalan bir oyuncunun arkasına geçmekten daha çok sevdiği bir şey yok. Cobolli bacaklarını kontrol altına alıp üçüncü seti 5-5 bitirdiğinde, Suzanne Lenglen Mahkemesi’ndeki yaklaşık 10.000 kişilik kalabalık onun adını haykırdı. Özellikle üç maç puanı kurtardıktan ve seti eşitlemek için Alcaraz’ın servisini kırdıktan sonra, onlardan biri gibiydi.
Cobolli, “Sahada kendimi önemli hissettim” dedi.
Nihai sonuç 6:0, 6:2, 7:5, geçen süre 1 saat 57 dakikaydı.
Cobolli artık en iyinin yakından göründüğünü gördüğüne göre, rekabet etmek için ne yapması gerektiğini daha iyi anladığını söyledi – ağırlık salonuna girmek, elini göğsüne bastırırken sırıtarak söyledi. Ve teniste daha iyi ol.
Oyundaki pek çok Kovacevics ve Cobollis gibi, onun için umut sonsuz. İki yıldan biraz daha uzun bir süre önce, Alcaraz sıralaması da üç basamaklıydı.
Gergin olmak için her türlü nedeni vardı. Dünyada 114. sırada yer alan 24 yaşındaki Kovaceviç, Fransa Açık’ın ilk turunda 22 Grand Slam tekler şampiyonluğu kazanan Novak Djokovic ile tenis öğle yemeği randevusu aldı.
Belki de daha göz korkutucu bir görevi olan tek kişi İtalya’dan Flavio Cobolli idi. 21 ve 159. olan Cobolli, geçen haftaki eleme turnuvasını atlattı ancak ilk turda Carlos Alcaraz ile karşılaşarak ödüllendirildi.
Yabancıların hiçbiri için pek iyi gitmedi.
Dokuz maç ve Cobolli’nin maçına yaklaşık 35 dakika kala, Alcaraz’dan bir forehand genişledi ve Cobolli sevinçle raketini sallayarak ve yüzünde bir gülümseme belirmesine izin vererek bir çığlık attı. Koltuğuna doğru yürürken kalabalığa yumruğunu kaldırdı. Sonunda, dünyanın en iyi oyuncusu gibi oynayan dünyanın en iyi oyuncusuna karşı bir oyun kazanmıştı.
Cobolli, “Elimden gelenin en iyisini yaptım” dedi.
Djokovic’e 6-3 6-2 7-6(1) mağlup olan Kovacevic, bir oyuncuyla iki saatten fazla ayakta kalmasına rağmen bunun nasıl bir his olduğu konusunda oldukça iyi bir fikre sahipti. idollerle yukarı.
Kovacevic, “Bazı noktalar, paslar verdi ve bunlar sadece bazen hiç şansım yokmuş gibi hissettiğim noktalar,” dedi. “Ve bu kesinlikle küçük düşürücü.”
Teniste en iyi oyuncuların bir Grand Slam’in ilk turunda oynamaktan nefret ettikleri bir gerçektir. Zafere giden bir dürtüden daha azı endişe nedenidir. Artı, her zaman çok az kişinin duyduğu biri için kayıp şeklinde destansı bir başarısızlık olasılığı vardır.
Pazartesi günü Roland Garros’ta sahaya çıktıklarında Djokovic ve Alcaraz ne kadar tedirgin olmuş olsalar da, çoğunlukla bunu kolaylıkla başardılar, özellikle de Alcaraz. Turnuvanın zirvesine erken katkısını yaptı ve kazananı garantilemek için ikinci setin başlarında direğin etrafında ters vuruş yaptı. Djokovic daha fazla antrenman yapmak zorunda kaldı ve hatta maçın sonlarına doğru rüzgarın savurduğu çamurun gözüne isabet etmesiyle servisini kaybetti.
Yıldızların sıralamalarında son deneyimleri kendilerininkine pek benzemeyen üç basamaklı rakiplerinin olması yardımcı oldu. Kovaceviç, Djokovic ile Fransa Açık’ta Merkez Kort’taki randevusuna giden yolda özellikle zorlu bir yol geçirdi.
Babası Milan, UCLA’da bilgisayar bilimi okumak için Sırbistan’dan Amerika’ya göç etti. Annesi Bosna Hersekli ve Kovacevic Manhattan’ın Yukarı Batı Yakası’nda, Central Park tenis kompleksinin yeşil kumlarından yaklaşık 500 metre uzakta büyüdü.
Dokuzuncu sınıfta, öğleden sonraları Randall’s Island’daki John McEnroe Tenis Akademisi’nde antrenman yapmasına rağmen, bir Midtown devlet okulu olan Beacon Lisesi’nde teklerde oynamak için yeterince iyi değildi.
Evde ders alırken Florida’da eğitim almak için Beacon’dan ayrıldıktan sonra işler yoluna girmeye başladı. Bu yaz bir turnuvada, Illinois Üniversitesi’ne katılmak isteyen en iyi gençlerden birine karşı oynadı. Rakibi, üniversiteye pek ilgi duymamasına rağmen okula onunla gitmesini söyledi. Beş yıl sonra yarışmayı bitirdiğinde kendini son 400 listesinde buldu ve profesyonel tenise bir şans vereceğini düşündü.
Mart ayında prestijli Miami Open’da bir ana beraberlik maçı kazanmasına rağmen, o zamandan beri çoğunlukla taşra tenisi oynadı.
“Son yıllardaki en görkemlisi olmadı,” dedi.
Pazartesi günü Kovaceviç, Djokovic’e karşı ilk Grand Slam maçına Roland Garros’un ana sahası Philippe Chatrier’de çıktı, ancak bu Djokovic ile ilk karşılaşması değildi.
Bu, ABD Açık’ta 6 yaşındayken oldu ve Balkanlı gururlu ebeveynleri, Djokovic olması gereken oyuncu olmadan çok önce, 18 yaşındaki Djokovic’in ilk tur maçını kazanmasını izlemesini sağladı. Ve iki yıl önce sıralama turlarına sadece bir puan kala Djokovic’i ABD Açık’ta ısıttı.
Elinde bunu kanıtlayacak fotoğraflar var ve Djokovic’in oyununun unsurlarını kendi oyununa dahil etmeye çalıştı. Rakibinin servis atmasını beklerken çömelme pozisyonunda çok fazla Djokovic var – oyununun geri kalanı henüz tam olarak orada olmasa bile dizleri geniş, göğsü yukarıda, raketi ileri.
“Kariyerimde bulunduğum noktada, bu adamlardan bazılarını oynamak benim için o kadar çılgınca olmamalı” dedi. “Ama biliyorsun, içimdeki küçük çocuk, Chatrier’de tüm kalabalığın önünde duruyorum ve şimdiye kadar eline bir raket almış en iyi oyuncuyu oynuyorum. Bu, bir saniyeliğine almanız gereken bir şey ama aynı zamanda kendinizi uzaklaştırıp odaklanmaya ve oynamaya çalışmanız gerekiyor.”
Alcaraz’ın kariyerine başlama şekli, bir noktada raket kapmak için en iyi oyuncunun kim olduğu hakkında söyleyecek bir şeyleri olabilir. Kısa kariyerinin çoğunu ikinci liglerin spor versiyonunda geçiren Cobolli de dahil olmak üzere tenisteki herkes bunu biliyor.
Bir asansördeydi ve telefonuna baktığında rakibinin Alcaraz olduğunu gördüğünde, pelotondaki ilk Grand Slam maçına çıkacağı için kendini hâlâ iyi hissediyordu. Gözlerini kapattığını, elini saçlarının arasından geçirdiğini ve “Oh hayır” diye düşündüğünü söyledi.
Oyuna yaklaşık üç çeyrek saat kala işler korktuğu gibi gidiyordu. Alcaraz’ın ıskalamasına izin verilmedi ve daha sonra kendisini asla maç kaybetmeyecekmiş gibi “yenilmez” hissettiğini söyledi. Cobolli’nin çekimler arasında zar zor nefes alacak zamanı oldu.
Skor tahtasında 6-0, 2-0 yazıyordu.
Cobolli, “İnanılmaz oynadı” dedi.
Olumlu bir not olarak, Fransız seyirci – bir Fransız oyuncu dışında – yıldırıma maruz kalan bir oyuncunun arkasına geçmekten daha çok sevdiği bir şey yok. Cobolli bacaklarını kontrol altına alıp üçüncü seti 5-5 bitirdiğinde, Suzanne Lenglen Mahkemesi’ndeki yaklaşık 10.000 kişilik kalabalık onun adını haykırdı. Özellikle üç maç puanı kurtardıktan ve seti eşitlemek için Alcaraz’ın servisini kırdıktan sonra, onlardan biri gibiydi.
Cobolli, “Sahada kendimi önemli hissettim” dedi.
Nihai sonuç 6:0, 6:2, 7:5, geçen süre 1 saat 57 dakikaydı.
Cobolli artık en iyinin yakından göründüğünü gördüğüne göre, rekabet etmek için ne yapması gerektiğini daha iyi anladığını söyledi – ağırlık salonuna girmek, elini göğsüne bastırırken sırıtarak söyledi. Ve teniste daha iyi ol.
Oyundaki pek çok Kovacevics ve Cobollis gibi, onun için umut sonsuz. İki yıldan biraz daha uzun bir süre önce, Alcaraz sıralaması da üç basamaklıydı.