Sinsinati
New member
HaberTürk müellifi Karaca: Kulüp dizisi niye bu kadar fazlaca sevildi? HaberTürk gazetesi muharriri Nihal Bengisu Karaca, Netflix’te 5 kısım olarak ekrana gelen ve merkezinde İstanbul Galata’da yaşayan Sefarad Musevilerinin bulunduğu Kulüp dizisini yorumladı.
Karaca, “Kulüp dizisi niye bu kadar epey sevildi?” başlıklı yazısında, “Görsel direktörlüğü ve ele aldığı ekalliyet sıkıntısı ile göz dolduran, “Bir Başkadır” kadar olmasa da, beşerde “Yaşasın Türk dizisi izleyebiliyormuşum” sevinci uyandıran bir imal. Direktör Zeynep Günay Tan’ın ellerine sıhhat.” fikrini lisana getirdi.
Karaca, “Oyunculuklar, bilhassa Fırat Tanış, Gökçe Bahadır, Salih Bademci fazlaca başarılı. Fırat Tanış tipi oyuncular için ‘versatile oyuncu’ deniliyor. Gerçekten o denli, ‘Çelebi’ karakterinin zorluğunu; Yahudi’yi Şabat’a, Müslüman’ı Cuma’ya salmayan, acımasız ancak içli ‘kötü’ müdür karakteri lakin bu biçimde fazlaca istikametli, her kalıba girebilen ve biçimden hale dönüşleri hiç batmayan kendi doğallığının ortasında akan bir oyuncu tarafınca canlandırabilirdi. 1955 eylül kabusuna giden atmosferde, ana karakterin dramının ebesi olan Varlık Vergisi ve Aşkale’de vefatına çalıştırılan gayri müslimler alt başlığı, İnönü dönemi-Menderes devri karşılaşması yapılmayacağının göstergesi. O ya da bu değil ‘öteki’ olmadan var olamayan bir ‘rejim’ var ve ‘iç düşman’ yaratmadan iktidarını sürdüremeyecek olan hükümetlerin imdadına yetişiyor. Mevzuunun özeti bu ve diziyi yapanlar bunu kavramış görünüyor.” değerlendirmesini yaptı.
Karaca şu tabirleri kullandı:
“Gladyo provokasyonlarının bir muhiti ve orada yaşayan azınlıkları yöntem adap nasıl zehirlediğini mütehakkim çoğunluğu da nasıl havaya soktuğunu, gaddarlaştırdığını kesitler halinde verecek ve şimdilik yalnızca hazırlık faslını kotarmış üzere görünüyor. O hazırlık safhasında yükün müzikçi ve show insanı Selim karakterine verilmesi, Salih Bademci’nin performansı epey düzgün olsa da beni biraz sıktı lakin bakalım, ikinci kısım ola hayrola. Övmeye geldik ancak azıcık da sövelim. Beğenmediğim kısımlar da var: Asude Kelebek her ne kadar bir ‘Amelie’ tatlişkoluğunda olsa da, Raşel karakteri çok antipatik. 50’li yıllar atmosferinin yetimhanede büyüyen genç bir gayri müslim kıza bu kadar şımarık ve hatta 2021 tikisi üzere davranma cüreti vereceğini sanmıyoruz. Dizinin başından sonuna kadar “Gerçek değil bu kız” diyerek izliyoruz.
Fıstık İsmet’in ‘baba sorunu’ biraz artistik. Yapay. Lakin genel olarak aslına bakarsanız bu karakter yapay.
Bir yerde, bir ‘umarsız’ sözü duydum. 50’li senelerda bu söz kullanılsaydı şayet, emin olun hiç değilse yanlışsız manasıyla kullanılırdı.
Vitrinlerde televizyon var. halbuki televizyon Türkiye’nin ömrüne 60’ların sonunda girdi. halbuki dizi 1955 yılından az evvelki bir periyodu anlatıyor diye biliyoruz, bu durum biraz baş karıştırıcı. Hülasa, “Too little, too late” ancak olsun. Umarım bu dizi sinema, birebir mevzuyu fazlaca daha cesaretli biçimde, daha dolu diyaloglarla lakin ne olursa olsun ‘objektif’ bir bakış açısından sapmadan ele alacak öteki üretimlere da yürek verir.”
Karaca, “Kulüp dizisi niye bu kadar epey sevildi?” başlıklı yazısında, “Görsel direktörlüğü ve ele aldığı ekalliyet sıkıntısı ile göz dolduran, “Bir Başkadır” kadar olmasa da, beşerde “Yaşasın Türk dizisi izleyebiliyormuşum” sevinci uyandıran bir imal. Direktör Zeynep Günay Tan’ın ellerine sıhhat.” fikrini lisana getirdi.
Karaca, “Oyunculuklar, bilhassa Fırat Tanış, Gökçe Bahadır, Salih Bademci fazlaca başarılı. Fırat Tanış tipi oyuncular için ‘versatile oyuncu’ deniliyor. Gerçekten o denli, ‘Çelebi’ karakterinin zorluğunu; Yahudi’yi Şabat’a, Müslüman’ı Cuma’ya salmayan, acımasız ancak içli ‘kötü’ müdür karakteri lakin bu biçimde fazlaca istikametli, her kalıba girebilen ve biçimden hale dönüşleri hiç batmayan kendi doğallığının ortasında akan bir oyuncu tarafınca canlandırabilirdi. 1955 eylül kabusuna giden atmosferde, ana karakterin dramının ebesi olan Varlık Vergisi ve Aşkale’de vefatına çalıştırılan gayri müslimler alt başlığı, İnönü dönemi-Menderes devri karşılaşması yapılmayacağının göstergesi. O ya da bu değil ‘öteki’ olmadan var olamayan bir ‘rejim’ var ve ‘iç düşman’ yaratmadan iktidarını sürdüremeyecek olan hükümetlerin imdadına yetişiyor. Mevzuunun özeti bu ve diziyi yapanlar bunu kavramış görünüyor.” değerlendirmesini yaptı.
Karaca şu tabirleri kullandı:
“Gladyo provokasyonlarının bir muhiti ve orada yaşayan azınlıkları yöntem adap nasıl zehirlediğini mütehakkim çoğunluğu da nasıl havaya soktuğunu, gaddarlaştırdığını kesitler halinde verecek ve şimdilik yalnızca hazırlık faslını kotarmış üzere görünüyor. O hazırlık safhasında yükün müzikçi ve show insanı Selim karakterine verilmesi, Salih Bademci’nin performansı epey düzgün olsa da beni biraz sıktı lakin bakalım, ikinci kısım ola hayrola. Övmeye geldik ancak azıcık da sövelim. Beğenmediğim kısımlar da var: Asude Kelebek her ne kadar bir ‘Amelie’ tatlişkoluğunda olsa da, Raşel karakteri çok antipatik. 50’li yıllar atmosferinin yetimhanede büyüyen genç bir gayri müslim kıza bu kadar şımarık ve hatta 2021 tikisi üzere davranma cüreti vereceğini sanmıyoruz. Dizinin başından sonuna kadar “Gerçek değil bu kız” diyerek izliyoruz.
Fıstık İsmet’in ‘baba sorunu’ biraz artistik. Yapay. Lakin genel olarak aslına bakarsanız bu karakter yapay.
Bir yerde, bir ‘umarsız’ sözü duydum. 50’li senelerda bu söz kullanılsaydı şayet, emin olun hiç değilse yanlışsız manasıyla kullanılırdı.
Vitrinlerde televizyon var. halbuki televizyon Türkiye’nin ömrüne 60’ların sonunda girdi. halbuki dizi 1955 yılından az evvelki bir periyodu anlatıyor diye biliyoruz, bu durum biraz baş karıştırıcı. Hülasa, “Too little, too late” ancak olsun. Umarım bu dizi sinema, birebir mevzuyu fazlaca daha cesaretli biçimde, daha dolu diyaloglarla lakin ne olursa olsun ‘objektif’ bir bakış açısından sapmadan ele alacak öteki üretimlere da yürek verir.”