Apartman dairesine sıkışmış hayatlarımızı bırakıp güneyde bir köye taşınmayı, Karadeniz’in bir yaylasında bulutlara doruktan bakmayı, karavan alıp ülkeyi gezmeyi hayal edenlerin sayısı bir çok arttı. Lisanslı yelken sportmeni olan 34 yaşındaki Aslıhan Begüm Gökçınar da teknede yaşamayı hayal ediyordu lakin ekonomik koşulları tekne almaya imkân vermiyordu. “Aklıma bir şey koyarsam, onu yapmak için süratle aksiyon alırım” diyen Gökçınar, teknesine bebek üzere bakacağına ikna ettiği bir yat sahibiyle kiralama muahedesi yaptı. Artık bir konutta değil, kiraladığı teknelerde yaşıyor.
EVDEKİLERİ DEPOYA KALDIRDI
Bir konut dolusu eşyayı, kıyafetleri, epey sevdiği topuklularını depoya kaldırıp kiraladığı teknede martılarla uyandığı, sade bir yaşama başlayan Gökçınar, bir bankanın kurumsal irtibat departmanında çalışıyor. “Gelecek kuşağa bu dünyadan neler bırakabiliriz; tükenmekte olan kaynakları nasıl sorumlu kullanabiliriz, paylaşım iktisadı, sürdürülebilir hayat üzere sıkıntılarım var” diyor… Daha az tüketmeye, daha azla yetinmeye itina gösteriyor. Tekneyi de bu açıdan en ülkü hayat ortamı olarak kıymetlendiriyor. Yakında etraf şuurunu gelecek jenerasyonlara aktarma konusunda bir toplumsal sorumluluk projesi yapmayı hedefliyor.
Gökçınar’la, şen kahkahaları eşliğinde, teknede hayatı konuştuk.
Teknede yaşamaya nasıl karar verdin?
bir müddetdir aklımdaydı aslında. Teknede hayatın yaygın olduğu ülkeler var, niye ben de yapmayayım diye düşünüyordum. Ancak nasıl yaparım emin olamıyordum. Annem-babam memur, imkânlar kısıtlı. daha sonra bir gün bir arkadaşım niye tekne kiralamadığımı sordu. Sordum soruşturdum, herkese haber uçurdum ve 7 günde taşındım.
Değerli mı?
Değil, konut kirasından daha ucuz. Marina kirasının 12’de 1’i benim aylık kiram. Ben paylaşım iktisadının tabiat için epeyce değerli olduğuna inanıyorum. örneğin şu an bulunduğum İstanbul, Fenerbahçe Kalamış Marina’da 800 tekne var ancak daima kullanılan sayısı 4-5…
Sıkıntı oldu mu bir kiralık tekne bulmak?
Tekne fazlaca emek ister, çocuk üzere bakım ister. Bunun için hizmet verenler var, sabahları yıkıyorlar, vakit zaman havalandırıyorlar. İçinde yaşayan biri olduğunda ve tertipli bakım gördüğünde tekne eskimiyor, çürümüyor. Sahibi hem marina kirası birebir vakitte bakım hizmetinden kurtuluyor. Lakin natürel tekne fazlaca değerli bir şey. Ben denizciyim. Sahibine teknesine fazlaca düzgün bakacağıma kelam verip o denli ikna ettim.
Tekne daima yaşamak için epey küçük değil mi?
Benim için harika büyüklük ve yeterlilikte bir hayat alanı sunuyor. Ancak klostrofobisi olanlar için sıkıntı olabilir. Gerçi benim de klostrofobim var. Üstelik beni deniz de tutuyor lakin bunları teknede yaşayarak aşıyorum. Bu bir aşk, bir ömür kültürü…
Eşyalarını ne yaptın?
Bir kısmını depolara koydum, bir kısmını İzmir’e gönderdim.
Hangi alışkanlıklarını geride bırakmak zorunda kaldın?
Ben tuvalet ve banyo için marinayı kullanıyorum, tekneyi kullanmak epeyce mantıklı değil. Yaz-kış, her sabah duş alırım. Bu alışkanlığımı bırakmadım lakin yeni bir hale büründü. Sabahları artık gözümü açınca marinanın duşlarına gidiyorum. Kışın o sıcak duştan buz üzere bir alana çıkıyorum. Ancak buna da alıştım, hatta bana fazlaca yeterli geldi. Yatağımı toplar üzere her sabah tekneyi yıkıyorum örneğin. Evvelden sabahları ketojenik besleniyordum, her sabah bir yumurta yiyordum lakin birinci teknemde ocak yoktu ve bundan vazgeçmem gerekti. Bir gardırop dolusu kıyafetle vedalaşmak zorunda kaldım.
‘TOPUKLULARIMI ÖZLÜYORUM’
en çok neyi özlüyorsun?
Eski alışkanlıklarımdan bir tek topuklu ayakkabılarımla gezmeyi özlüyorum diyebilirim. Haliyle
teknede giyemiyorsun. Arkadaşlarımı da alıştırdım, bana gelirken onlar da giymiyor.
Teknede yaşamanın en hoş tarafı ne?
Birinci teknemde yataktayken perdeyi açıp ayı izleyerek uyuyordum. Dolunaya sarılır üzere… Çok aydınlık sabahlara, martılarla uyanıyorsun. Her günbatımı başka hoş. Ben İstanbul’da yaşadığımı teknede anladım. Yatağım beşik üzere, mışıl mışıl uyuyorum. Bir orta Steven diye bir kedi besledim, gerçi ben onu değil, o beni sahiplendi. senelerca çeşitli eğitimlere katıldım. Bilhassa mindfulness (bilinçli farkındalık) eğitimleri daima anda kalmayı söyler. Ben bunu teknede yapabildim, başımı kaldırıp gökyüzüne her baktığımda ‘Çok hoş bir şey yapmadım mı ben ya’ dedim ve şükrettim.
Etrafın reaksiyonları nasıl?
Annem-babam İzmir’de Sığacık’ta yaşıyor, marinaya yakın… Onlar çabucak ahenk sağladı bu fikre. Arkadaşlarım da bu keyfe ortak olabildikleri için epeyce şad. Açık havada bir ortaya gelebildiğimiz için pandemi devrinde epeyce rahat oldu burası. Bir tek iş arkadaşlarım, çevrimiçi toplantılara tekniçin katıldığım için biraz hudut olmuyorlar değil (gülüyor).
hayatında biri var mı, o ne diyor bu duruma?
Var, o da denizci. O niçinle çok memnun o da…
‘ATLANTİK’İ GEÇMEK İSTERİM’
Çocuk yapmak istesen, onu da burada büyütür müsün? Teknede çocuk büyür mü sence?
Çok da hoş büyür. Suyun, elektriğin, tabiatın, denizin değerini bilerek büyür. Kendisine, etrafına, dünyaya saygılı olur. Özgür, inisiyatif sahibi bir çocuk olur. Teknede herkes bir iş yapmak zorundadır, sorumluluk sahibi olur, grup olmayı öğrenir. Özgüvenli ve mütevazı olur.
Sıradaki hayalin ne??
Atlantik’i geçmek istiyorum. Dünyanın çeşitli yerlerindeki yarışlara katılmak istiyorum.
Müsilaj sizi nasıl etkiliyor?
Çok makûs etkileniyoruz. Tabiata verdiği ziyan dehşetli. Teknelerin de filtrelerini doldurup bozuyor.
TEKNE BEŞERE SADELEŞMEYİ ÖĞRETİYOR
Denizci olmayan birine teknede yaşamayı tavsiye eder misin?
Ederim olağan. Şu var: Tekne hayli çalışmayı gerektirir. Her sabah erken kalkıp kesinlikle tekneyi yıkamak lazım. Çok konfor düşkünleri için sıkıntı olabilir lakin bence sıkıntı dedikleri bir fazlaca şeyi seve seve yapacaklardır. Ben 6 ayda 6 farklı teknede yaşadım. Nasıl bir tekne sorusuna tahminen birkaç denemeden daha sonra cevap bulabilirsiniz.
Teknede ömür beşere ne öğretiyor?
Sadeleşmeyi öğreniyorsun. Dolaplarca kıyafetin, odalarca eşyanın o kadar da gerekli olmadığını fark ediyorsun.
‘HABİTATIM KARA DEĞİL ARTIK DENİZ’
Birinci gün fark ettim, teknede kapı cam ve içerisi gözüküyor. niçinse cam kapıdan içerinin görüleceğini düşünmemiştim. Bir de teknede şalter hayli çabuk atabiliyormuş. Birinci gün sabah kahvemi içip çalışmaya başlayacağım diye hem laptopu, hem telefonu hem kettle’ı prize takınca şalter attı. Tekneyi bozdum sanıp büyük panik yaşadım. Artık sırayla takıyorum.
Arkadaşlarımın meskeninde bile prize bir şey takacaksam öbür bir şeyi çıkarıyorum. Bunu yaptığımı fark edince kendi kendime “Senin habitatın kara değil, deniz artık” dedim.
EVDEKİLERİ DEPOYA KALDIRDI
Bir konut dolusu eşyayı, kıyafetleri, epey sevdiği topuklularını depoya kaldırıp kiraladığı teknede martılarla uyandığı, sade bir yaşama başlayan Gökçınar, bir bankanın kurumsal irtibat departmanında çalışıyor. “Gelecek kuşağa bu dünyadan neler bırakabiliriz; tükenmekte olan kaynakları nasıl sorumlu kullanabiliriz, paylaşım iktisadı, sürdürülebilir hayat üzere sıkıntılarım var” diyor… Daha az tüketmeye, daha azla yetinmeye itina gösteriyor. Tekneyi de bu açıdan en ülkü hayat ortamı olarak kıymetlendiriyor. Yakında etraf şuurunu gelecek jenerasyonlara aktarma konusunda bir toplumsal sorumluluk projesi yapmayı hedefliyor.
Gökçınar’la, şen kahkahaları eşliğinde, teknede hayatı konuştuk.
Teknede yaşamaya nasıl karar verdin?
bir müddetdir aklımdaydı aslında. Teknede hayatın yaygın olduğu ülkeler var, niye ben de yapmayayım diye düşünüyordum. Ancak nasıl yaparım emin olamıyordum. Annem-babam memur, imkânlar kısıtlı. daha sonra bir gün bir arkadaşım niye tekne kiralamadığımı sordu. Sordum soruşturdum, herkese haber uçurdum ve 7 günde taşındım.
Değerli mı?
Değil, konut kirasından daha ucuz. Marina kirasının 12’de 1’i benim aylık kiram. Ben paylaşım iktisadının tabiat için epeyce değerli olduğuna inanıyorum. örneğin şu an bulunduğum İstanbul, Fenerbahçe Kalamış Marina’da 800 tekne var ancak daima kullanılan sayısı 4-5…
Sıkıntı oldu mu bir kiralık tekne bulmak?
Tekne fazlaca emek ister, çocuk üzere bakım ister. Bunun için hizmet verenler var, sabahları yıkıyorlar, vakit zaman havalandırıyorlar. İçinde yaşayan biri olduğunda ve tertipli bakım gördüğünde tekne eskimiyor, çürümüyor. Sahibi hem marina kirası birebir vakitte bakım hizmetinden kurtuluyor. Lakin natürel tekne fazlaca değerli bir şey. Ben denizciyim. Sahibine teknesine fazlaca düzgün bakacağıma kelam verip o denli ikna ettim.
Tekne daima yaşamak için epey küçük değil mi?
Benim için harika büyüklük ve yeterlilikte bir hayat alanı sunuyor. Ancak klostrofobisi olanlar için sıkıntı olabilir. Gerçi benim de klostrofobim var. Üstelik beni deniz de tutuyor lakin bunları teknede yaşayarak aşıyorum. Bu bir aşk, bir ömür kültürü…
Eşyalarını ne yaptın?
Bir kısmını depolara koydum, bir kısmını İzmir’e gönderdim.
Hangi alışkanlıklarını geride bırakmak zorunda kaldın?
Ben tuvalet ve banyo için marinayı kullanıyorum, tekneyi kullanmak epeyce mantıklı değil. Yaz-kış, her sabah duş alırım. Bu alışkanlığımı bırakmadım lakin yeni bir hale büründü. Sabahları artık gözümü açınca marinanın duşlarına gidiyorum. Kışın o sıcak duştan buz üzere bir alana çıkıyorum. Ancak buna da alıştım, hatta bana fazlaca yeterli geldi. Yatağımı toplar üzere her sabah tekneyi yıkıyorum örneğin. Evvelden sabahları ketojenik besleniyordum, her sabah bir yumurta yiyordum lakin birinci teknemde ocak yoktu ve bundan vazgeçmem gerekti. Bir gardırop dolusu kıyafetle vedalaşmak zorunda kaldım.
‘TOPUKLULARIMI ÖZLÜYORUM’
en çok neyi özlüyorsun?
Eski alışkanlıklarımdan bir tek topuklu ayakkabılarımla gezmeyi özlüyorum diyebilirim. Haliyle
teknede giyemiyorsun. Arkadaşlarımı da alıştırdım, bana gelirken onlar da giymiyor.
Teknede yaşamanın en hoş tarafı ne?
Birinci teknemde yataktayken perdeyi açıp ayı izleyerek uyuyordum. Dolunaya sarılır üzere… Çok aydınlık sabahlara, martılarla uyanıyorsun. Her günbatımı başka hoş. Ben İstanbul’da yaşadığımı teknede anladım. Yatağım beşik üzere, mışıl mışıl uyuyorum. Bir orta Steven diye bir kedi besledim, gerçi ben onu değil, o beni sahiplendi. senelerca çeşitli eğitimlere katıldım. Bilhassa mindfulness (bilinçli farkındalık) eğitimleri daima anda kalmayı söyler. Ben bunu teknede yapabildim, başımı kaldırıp gökyüzüne her baktığımda ‘Çok hoş bir şey yapmadım mı ben ya’ dedim ve şükrettim.
Etrafın reaksiyonları nasıl?
Annem-babam İzmir’de Sığacık’ta yaşıyor, marinaya yakın… Onlar çabucak ahenk sağladı bu fikre. Arkadaşlarım da bu keyfe ortak olabildikleri için epeyce şad. Açık havada bir ortaya gelebildiğimiz için pandemi devrinde epeyce rahat oldu burası. Bir tek iş arkadaşlarım, çevrimiçi toplantılara tekniçin katıldığım için biraz hudut olmuyorlar değil (gülüyor).
hayatında biri var mı, o ne diyor bu duruma?
Var, o da denizci. O niçinle çok memnun o da…
‘ATLANTİK’İ GEÇMEK İSTERİM’
Çocuk yapmak istesen, onu da burada büyütür müsün? Teknede çocuk büyür mü sence?
Çok da hoş büyür. Suyun, elektriğin, tabiatın, denizin değerini bilerek büyür. Kendisine, etrafına, dünyaya saygılı olur. Özgür, inisiyatif sahibi bir çocuk olur. Teknede herkes bir iş yapmak zorundadır, sorumluluk sahibi olur, grup olmayı öğrenir. Özgüvenli ve mütevazı olur.
Sıradaki hayalin ne??
Atlantik’i geçmek istiyorum. Dünyanın çeşitli yerlerindeki yarışlara katılmak istiyorum.
Müsilaj sizi nasıl etkiliyor?
Çok makûs etkileniyoruz. Tabiata verdiği ziyan dehşetli. Teknelerin de filtrelerini doldurup bozuyor.
TEKNE BEŞERE SADELEŞMEYİ ÖĞRETİYOR
Denizci olmayan birine teknede yaşamayı tavsiye eder misin?
Ederim olağan. Şu var: Tekne hayli çalışmayı gerektirir. Her sabah erken kalkıp kesinlikle tekneyi yıkamak lazım. Çok konfor düşkünleri için sıkıntı olabilir lakin bence sıkıntı dedikleri bir fazlaca şeyi seve seve yapacaklardır. Ben 6 ayda 6 farklı teknede yaşadım. Nasıl bir tekne sorusuna tahminen birkaç denemeden daha sonra cevap bulabilirsiniz.
Teknede ömür beşere ne öğretiyor?
Sadeleşmeyi öğreniyorsun. Dolaplarca kıyafetin, odalarca eşyanın o kadar da gerekli olmadığını fark ediyorsun.
‘HABİTATIM KARA DEĞİL ARTIK DENİZ’
Birinci gün fark ettim, teknede kapı cam ve içerisi gözüküyor. niçinse cam kapıdan içerinin görüleceğini düşünmemiştim. Bir de teknede şalter hayli çabuk atabiliyormuş. Birinci gün sabah kahvemi içip çalışmaya başlayacağım diye hem laptopu, hem telefonu hem kettle’ı prize takınca şalter attı. Tekneyi bozdum sanıp büyük panik yaşadım. Artık sırayla takıyorum.
Arkadaşlarımın meskeninde bile prize bir şey takacaksam öbür bir şeyi çıkarıyorum. Bunu yaptığımı fark edince kendi kendime “Senin habitatın kara değil, deniz artık” dedim.