Lapseki’ye yaklaşmaya başladığınızda sol tarafta uzaktan goreceğiniz plajlar Çardak beldesi hudutları ortasındaki Kum Adası isimli yerde. Lapseki’ye yaklaşık 6 kilometre uzaklıkta. Her zamanki üzere hayli az bir uykuyla yola çıktığım için Kum Adası’nda biraz soluklanmak, denize girmek ve hatta mümkünse uyumak için mola veriyorum. Hava biraz rüzgârlı… Evvelden kamp yapılabiliyordu burada ancak artık yasak. Çanakkale Köprüsü’ne karşı plaja yayılıyoruz. Deniz, kum. Daima mi o denli bilmiyorum fakat suyu da buz üzere. Bize ilaç üzere geliyor. Uyku ve yorgunluğu üzerimizden alıp gdolayıyor soğuk deniz suyu. Yolda uğramayı istediğim ikinci durak Troya Antik Kenti. Daha evvel birkaç kere kapısına kadar gidip, çeşitli sebeplerle girip gezemediğim antik kent ve müzesini gezmek için kararlıyım bu kere. Erken kapandığı için evvel müzesine uğruyoruz. Kapısından basitçe Müze Kart alabilirsiniz. 4-5 katlı müze gez gez bitmiyor. Altın taçlar ve takılar, lahitler, heykeller… Harikulade…
Troya Antik Kenti’nin girişi
Troya Antik Kenti müzeye epeyce uzak değil. Buranın en büyük özelliği bir epey medeniyete konut sahipliği yapmış olması ve katman katman bunu bakılırsabilmeniz. Çıkışta antik kentin hayli yakınındaki Tevfikiye Köyü’ne uğramanızı öneriyorum. Köyün ortasında duvarlara yapılmış fotoğraflar fazlaca hoşunuza gidecek. Köy meydanı da görülesi yerlerden. Troya Savaşı’nın kahramanlarının büstlerinin olduğu meydanda, savaşın geçtiği toprakların üzerinde günbatımını izlemek pek etkileyici. Oradan çıkıp çabucak iki adım ötedeki Çıplak Köy’ü de gezmenizi öneriyorum.
Troya ve müzesi en hayli görmek istediğim yerlerdendi. Köyde ay ışığında uyumak da rotanın bonusu oldu.
Tevfikiye Köyü’ndeki üzere fotoğraflar süslüyor duvarları. Köy küçük olduğu için hemen geziliyor. Çok tatlı beşerler yaşıyor her iki köyde de. Kapının önünde oturan teyzelerle hoş sohbetler edip hoş yemekler tadıyoruz. Müze, antik kent ve köylerin akabinde sıradaki gayemize gerçek yola koyuluyorum: Kemerdere Su Kemeri. Çanakkale’nin hoş köylerinden geçerek kıvrıla kıvrıla amacımıza hakikat ilerliyoruz. Navigasyonun bizi soktuğu yol Kemerdere Köyü’nde bitiyor. Kapılarının önünde oturanlara kemerin yerini soruyoruz. Tarife göre kalan yolu yürümemiz gerekiyor. Toprak yokuşu inen patika biraz kaygan. Çok da uzun olmayan bir yürüyüş daha sonrası kemer görünüyor. İndiğimizde orada bulunanlarla tanışıp sohbet ederken kurdukları sofraya da ortak oluyoruz. Bu ortada hava da kararmak üzere ve uyumak için yer bulmamız gerekiyor. Kemerdere Su Kemeri’nin göletine kamp kurulabiliyormuş lakin otomobildeki kamp eşyamızı yokuştan indirmek o denli güç geliyor ki vazgeçiyoruz.
Köye çıktığımızda bize birkaç alternatif sundular lakin ortalarından içimize sinen olmayınca yol sorduğumuz ailenin kapısının önünde doğal eserler tezgahında uyumaya karar veriyoruz. Burası bir Türkmen köyü. 8 hane kalmış yaşayan. Her zamanki üzere talih bizden yana, o denli bir vakitte gitmişiz ki sonraki gün bayram olarak kutladıkları özel bir gün. Yakın bir köyde herkes toplanır, bayramlaşır, çocuklara fıstık dağıtırlarmış. Köy hem bu yüzden birebir vakitte ‘kışlık hazırlama dönemi’ olduğu için daha hareketli. Köyde akşam hoş sohbetler eşliğinde salça yapılırken biz de yardım ediyoruz. O kadar yorulunca sabah uyanıp bayramlaşmayı nazaranmiyorum. Bir gün öncenin uykusuzluğu, yol yorgunluğu ve pak havayla buluşunca bebekler üzere uyuyorum ve sabah erken uyanamıyorum. Konut sahibimiz patlıcanlı börekler yapmış bize sabah sabah. Bahçelerinden topladığım biber ve domatesler de ekleniyor kahvaltıya. İlah misafirliğinde doruğa çıkıyorum bir daha. Kahvaltı daha sonrası bir daha akşamdan başladığımız salça üretimine devam ediyoruz.
Odun ateşleri yanıyor, salçalar sıkılıyor. Akabinde biz de bir daha toprak yollardan inip su kemerine gidiyoruz. Kemer restore edilmiş ve yesyeni duruyor. İsterseniz üstünde yürüyebiliyorsunuz. En hoş görüntü aşağıdan. Kemere gelen su başka köyler tarafınca kullanıldığı için, epey az akıyor. Önündeki gölette o kadar fazlaca balık ve kaplumbağa var ki insan şaşırıyor. Suya ne atsanız piranha üzere saldırıyorlar. ‘Suya girsem kaplumbağa ısırır mı’ diye çekinerek giriyorum ve yaklaşan olmuyor. Başta yüzmeye niyetli değilim fakat kemerin üzerindeki bulutlar yağmurlarını bırakıveriyor üzerimize. Bir güneş bir yağmur derken epey enfes anlar yaşanıyor. Plansız, gidebildiğim kadar giderek bir daha epey hoş anılar biriktiriyorum. Bir Türkmen köyünün doğal eserler tezgâhında, ay ışığında uyuyup, salça yapıp patlıcanlı börekler yedik ve fazlaca hoş sohbetler ettik. İşte, yolda en çok sevdiğim şey!
Troya Antik Kenti’nin girişi
Troya Antik Kenti müzeye epeyce uzak değil. Buranın en büyük özelliği bir epey medeniyete konut sahipliği yapmış olması ve katman katman bunu bakılırsabilmeniz. Çıkışta antik kentin hayli yakınındaki Tevfikiye Köyü’ne uğramanızı öneriyorum. Köyün ortasında duvarlara yapılmış fotoğraflar fazlaca hoşunuza gidecek. Köy meydanı da görülesi yerlerden. Troya Savaşı’nın kahramanlarının büstlerinin olduğu meydanda, savaşın geçtiği toprakların üzerinde günbatımını izlemek pek etkileyici. Oradan çıkıp çabucak iki adım ötedeki Çıplak Köy’ü de gezmenizi öneriyorum.
Troya ve müzesi en hayli görmek istediğim yerlerdendi. Köyde ay ışığında uyumak da rotanın bonusu oldu.
Tevfikiye Köyü’ndeki üzere fotoğraflar süslüyor duvarları. Köy küçük olduğu için hemen geziliyor. Çok tatlı beşerler yaşıyor her iki köyde de. Kapının önünde oturan teyzelerle hoş sohbetler edip hoş yemekler tadıyoruz. Müze, antik kent ve köylerin akabinde sıradaki gayemize gerçek yola koyuluyorum: Kemerdere Su Kemeri. Çanakkale’nin hoş köylerinden geçerek kıvrıla kıvrıla amacımıza hakikat ilerliyoruz. Navigasyonun bizi soktuğu yol Kemerdere Köyü’nde bitiyor. Kapılarının önünde oturanlara kemerin yerini soruyoruz. Tarife göre kalan yolu yürümemiz gerekiyor. Toprak yokuşu inen patika biraz kaygan. Çok da uzun olmayan bir yürüyüş daha sonrası kemer görünüyor. İndiğimizde orada bulunanlarla tanışıp sohbet ederken kurdukları sofraya da ortak oluyoruz. Bu ortada hava da kararmak üzere ve uyumak için yer bulmamız gerekiyor. Kemerdere Su Kemeri’nin göletine kamp kurulabiliyormuş lakin otomobildeki kamp eşyamızı yokuştan indirmek o denli güç geliyor ki vazgeçiyoruz.
Köye çıktığımızda bize birkaç alternatif sundular lakin ortalarından içimize sinen olmayınca yol sorduğumuz ailenin kapısının önünde doğal eserler tezgahında uyumaya karar veriyoruz. Burası bir Türkmen köyü. 8 hane kalmış yaşayan. Her zamanki üzere talih bizden yana, o denli bir vakitte gitmişiz ki sonraki gün bayram olarak kutladıkları özel bir gün. Yakın bir köyde herkes toplanır, bayramlaşır, çocuklara fıstık dağıtırlarmış. Köy hem bu yüzden birebir vakitte ‘kışlık hazırlama dönemi’ olduğu için daha hareketli. Köyde akşam hoş sohbetler eşliğinde salça yapılırken biz de yardım ediyoruz. O kadar yorulunca sabah uyanıp bayramlaşmayı nazaranmiyorum. Bir gün öncenin uykusuzluğu, yol yorgunluğu ve pak havayla buluşunca bebekler üzere uyuyorum ve sabah erken uyanamıyorum. Konut sahibimiz patlıcanlı börekler yapmış bize sabah sabah. Bahçelerinden topladığım biber ve domatesler de ekleniyor kahvaltıya. İlah misafirliğinde doruğa çıkıyorum bir daha. Kahvaltı daha sonrası bir daha akşamdan başladığımız salça üretimine devam ediyoruz.
Odun ateşleri yanıyor, salçalar sıkılıyor. Akabinde biz de bir daha toprak yollardan inip su kemerine gidiyoruz. Kemer restore edilmiş ve yesyeni duruyor. İsterseniz üstünde yürüyebiliyorsunuz. En hoş görüntü aşağıdan. Kemere gelen su başka köyler tarafınca kullanıldığı için, epey az akıyor. Önündeki gölette o kadar fazlaca balık ve kaplumbağa var ki insan şaşırıyor. Suya ne atsanız piranha üzere saldırıyorlar. ‘Suya girsem kaplumbağa ısırır mı’ diye çekinerek giriyorum ve yaklaşan olmuyor. Başta yüzmeye niyetli değilim fakat kemerin üzerindeki bulutlar yağmurlarını bırakıveriyor üzerimize. Bir güneş bir yağmur derken epey enfes anlar yaşanıyor. Plansız, gidebildiğim kadar giderek bir daha epey hoş anılar biriktiriyorum. Bir Türkmen köyünün doğal eserler tezgâhında, ay ışığında uyuyup, salça yapıp patlıcanlı börekler yedik ve fazlaca hoş sohbetler ettik. İşte, yolda en çok sevdiğim şey!