Son dakikaların insanı olarak daha birkaç gün evvel tanıştığım İstanbul Kanyon ve Tabiat Sporları İhtisas Kulübü’nden (ICT Canyoning) bir takımın peşine takılıp İstanbul’dan çıkarken nereye ve niye gittiğimi sorgulamamaya çalışıyordum. Şubat havası buz üzere. Kalabalık bir grup öğle saatlerinde Kaputaş Plajı’na vardık ve harika bir güneş karşıladı bizi. Kış aylarında denize girmek, dönemi şimdiden açmak da nedir? Hoş ülkemin bir tarafı karla boğuşurken biz güneyde denizde yüzüp güneşlenebiliyoruz.
Kıyıda kamp riskli
Mutlaka mükemmel bir coğrafya. Şayet Kaputaş’a dönem dışı giderseniz kimsesiz, güya el değmemiş bir plaj gorebilirsiniz. Sağ tarafı daha soğuk. Buradan su kaynar. Şayet soğuğa güçlü değilseniz plajın sol tarafına ilerlemelisiniz. Kumsalda dolaşıp, taş toplayıp müzik dinledim. Dalgaların sesinin ve kimsesizliğinin tadını çıkardım. Gün o denli hoş battı ki… Masal üzere. Kıyıda kamp yapmak biraz riskli.
Sabah uyandığımızda suyun ortasında bulabiliriz kendimizi. Üstteki tesise çıktığımda herkes çadırını fazlacatan kurmuş bile. Kaputaş’a doruktan bakan, çadırımı açtığımda bu olağanüstü kumsalı bakılırsabildiğim bir görünümde uyuyacağım. İnsan daha ne ister! Kaputaş’taki duşlarda şampuan kullanmak, ateş yakmak ve kamp yapmak yasak. Dönem dışı olduğu ve sportif bir aktivite yapacağımız için tesisin sahibi bize yardımcı oldu. Kaputaş Plajı’nın muhafaza altında olduğunu görmek epeyce hoş. Sabah 5’te kalktık. O saatlerde çıkan rüzgârda uça uça kahvaltı ettik. ‘Bu soğukta nereye gidiyorsun’ dedim kendi kendime.
Kış geçişi, eriyen kar sularının kanyona dolması niçiniyle güç lakin daha zevkli.
Yıldızların altında
Hava hâlâ alacakaranlıktı kanyona gireceğimiz yere ulaştığımızda. Hâlâ yıldızlar vardı zirvemizde. Ne mükemmel bir andı. Kaputaş Kanyonu girişi, Antalya, Kaş, Kalkan ile Bezirgân Köyü yolu üstündeki çeşmenin orasıymış. Dalış elbisesi, eldiveni ve çorabı, üstüne bot, boyna ve başa buf (iki ucu açık, boru halinde kumaştan başlık), üstüne kask, iniş kemeri, karabina, iniş grubu, kaydırmayan iş eldiveni… Giyin giyin bitmiyor. Sayarken yoruldum. Kaputaş Kanyonu’na dik bir yokuştan inerek başladık. bir müddet daha sonra dereyi bulup yürüyüşe geçtik. Olağanda yaz aylarında bu kanyonda su olmuyormuş fakat artık kış ve su pek fazla. esasen heyecanlı olan bu. Birinci başta kısa inişler var, zorlanmadım. daha sonra o denli dik şelaleler çıktı ki karşıma aşağıya bakakaldım. 20-25 metrelik şelaleler, harikulade tazyikli akan, başıma vuran buz üzere sular…
Yükseklik kaygım pek ses etmedi. Durup düşünmeye vaktim olmadığından mı sanki? Bir yerde birebir Ayvaini Mağarası’nda olduğu üzere yüzüm uçuruma dönük inmem gerekti. “İnemem” dedim. Grup lideri gözümün yaşına bakmadı. Bir orta ayağıyla itti sanıyorum. İtti lakin eliyle de savrulmamam için tuttu. Kendi başına uçması için yavrusunu yuvadan atan kuş misali. Hem attı hem emniyetimi sağladı. Hâlâ gözümün önüne geldiğinde dehşete kapılıyorum. Aylardır yatışta olan bedenim ham, kondisyonsuz. Sonlara gerçek kıpırdamakta zorluk çekiyorum. Kanyonun içi rüzgârlı, hareketsiz kaldığımızda üşümeye başlıyoruz. Su debisi o denli fazla ki bir şelale inişinden daha sonra girdap oluşuyormuş. Birinci inenleri çevirip fırlatmış.
Demişler ki: “Kızlar buradan geçemez…” Kanyonun ortasında zipline (İki yükseltinin ortasını telden kayarak geçmek için kurulan düzenek) kuruluyor. Daha evvel zipline yaptım lakin tepemden meczup mecnun sular akmıyordu. Muhakkak bu biçimdesini tercih ederim. Fevkalade bir heyecandı. Tam 9 saat kar sularının ortasında boğuştuktan daha sonra son şelaleye geliyoruz. Kaputaş Plajı’ndan dağlara hakikat su boyunca yürüyerek ulaşılan şelale bu. Küme şelaleyi birinci kez aydınlıkta bakılırsabiliyor. Sabah fazlaca erken başlayınca, tempomuz da güzel olunca hava kararmadan kanyondan çıkmayı başarıyoruz.
Efsanevi bir günbatımı
Kaputaş Plajı efsanevi bir günbatımıyla karşılıyor bizi. Bir gün evvel başıma ne geleceğinden habersiz bakıyordum bu görünüme; artık yorgun, üşümüş ancak savaş kazanmış kumandan edasında, keyifli bakıyorum. Az evvel kulakları sağır edercesine çağıl çağıl çağlayan sular hiç yokmuşçasına seyrediyorum uçsuz bucaksız denizi. Sızlamayan tek bir uzvum yok lakin asla pişman değilim. Kaputaş Plajı’na gidecekler, gerisindeki dağların ortasında ne var artık biliyor. Denizin tadını çıkarırken arkanıza bir bakın benim için. Çok az insanın görmeyi başarabildiği o dağların ortasında bir efsane kapalı.
Mavi Mağara’yı görmeden dönmeyin
Kaputaş Plajı yakınlarındaki Mavi Mağara’yı kesinlikle görmelisiniz. Kaputaş Plajı’na fazlaca yakın. Yüzerek gidenler olduğu üzere dönemde kiralayacağınız botlarla da gidebilirsiniz. Kaputaş Plajı Kaş merkeze 20 dakika arada olunca Kaş’a uğramamak da olmaz natürel. Kışın hiç uğramadığı Kaş size fazlaca hoş bir tatil vaat ediyor. Çılgın kalabalıktan uzakta kusursuz anılar biriktirebilirsiniz. Gitmişken Kekova-Üçağız’dan kalkan teknelerle bir tekne çeşidi yapmalısınız. Kaleköy’e zirveden bakmalısınız. Kaleköy’e yalnızca denizden ulaşım var lafına inanmayın. Şayet yürüyüş yapmayı seviyorsanız Kaleköy artlarında muhakkak bir yere kadar otomobille gidip daha sonra yarım saat yürüyerek Kaleköy’e ulaşabilirsiniz. Üstelik yürüyüşünüz etraftaki lahitlerin içinden olacak…
Kıyıda kamp riskli
Mutlaka mükemmel bir coğrafya. Şayet Kaputaş’a dönem dışı giderseniz kimsesiz, güya el değmemiş bir plaj gorebilirsiniz. Sağ tarafı daha soğuk. Buradan su kaynar. Şayet soğuğa güçlü değilseniz plajın sol tarafına ilerlemelisiniz. Kumsalda dolaşıp, taş toplayıp müzik dinledim. Dalgaların sesinin ve kimsesizliğinin tadını çıkardım. Gün o denli hoş battı ki… Masal üzere. Kıyıda kamp yapmak biraz riskli.
Sabah uyandığımızda suyun ortasında bulabiliriz kendimizi. Üstteki tesise çıktığımda herkes çadırını fazlacatan kurmuş bile. Kaputaş’a doruktan bakan, çadırımı açtığımda bu olağanüstü kumsalı bakılırsabildiğim bir görünümde uyuyacağım. İnsan daha ne ister! Kaputaş’taki duşlarda şampuan kullanmak, ateş yakmak ve kamp yapmak yasak. Dönem dışı olduğu ve sportif bir aktivite yapacağımız için tesisin sahibi bize yardımcı oldu. Kaputaş Plajı’nın muhafaza altında olduğunu görmek epeyce hoş. Sabah 5’te kalktık. O saatlerde çıkan rüzgârda uça uça kahvaltı ettik. ‘Bu soğukta nereye gidiyorsun’ dedim kendi kendime.
Kış geçişi, eriyen kar sularının kanyona dolması niçiniyle güç lakin daha zevkli.
Yıldızların altında
Hava hâlâ alacakaranlıktı kanyona gireceğimiz yere ulaştığımızda. Hâlâ yıldızlar vardı zirvemizde. Ne mükemmel bir andı. Kaputaş Kanyonu girişi, Antalya, Kaş, Kalkan ile Bezirgân Köyü yolu üstündeki çeşmenin orasıymış. Dalış elbisesi, eldiveni ve çorabı, üstüne bot, boyna ve başa buf (iki ucu açık, boru halinde kumaştan başlık), üstüne kask, iniş kemeri, karabina, iniş grubu, kaydırmayan iş eldiveni… Giyin giyin bitmiyor. Sayarken yoruldum. Kaputaş Kanyonu’na dik bir yokuştan inerek başladık. bir müddet daha sonra dereyi bulup yürüyüşe geçtik. Olağanda yaz aylarında bu kanyonda su olmuyormuş fakat artık kış ve su pek fazla. esasen heyecanlı olan bu. Birinci başta kısa inişler var, zorlanmadım. daha sonra o denli dik şelaleler çıktı ki karşıma aşağıya bakakaldım. 20-25 metrelik şelaleler, harikulade tazyikli akan, başıma vuran buz üzere sular…
Yükseklik kaygım pek ses etmedi. Durup düşünmeye vaktim olmadığından mı sanki? Bir yerde birebir Ayvaini Mağarası’nda olduğu üzere yüzüm uçuruma dönük inmem gerekti. “İnemem” dedim. Grup lideri gözümün yaşına bakmadı. Bir orta ayağıyla itti sanıyorum. İtti lakin eliyle de savrulmamam için tuttu. Kendi başına uçması için yavrusunu yuvadan atan kuş misali. Hem attı hem emniyetimi sağladı. Hâlâ gözümün önüne geldiğinde dehşete kapılıyorum. Aylardır yatışta olan bedenim ham, kondisyonsuz. Sonlara gerçek kıpırdamakta zorluk çekiyorum. Kanyonun içi rüzgârlı, hareketsiz kaldığımızda üşümeye başlıyoruz. Su debisi o denli fazla ki bir şelale inişinden daha sonra girdap oluşuyormuş. Birinci inenleri çevirip fırlatmış.
Demişler ki: “Kızlar buradan geçemez…” Kanyonun ortasında zipline (İki yükseltinin ortasını telden kayarak geçmek için kurulan düzenek) kuruluyor. Daha evvel zipline yaptım lakin tepemden meczup mecnun sular akmıyordu. Muhakkak bu biçimdesini tercih ederim. Fevkalade bir heyecandı. Tam 9 saat kar sularının ortasında boğuştuktan daha sonra son şelaleye geliyoruz. Kaputaş Plajı’ndan dağlara hakikat su boyunca yürüyerek ulaşılan şelale bu. Küme şelaleyi birinci kez aydınlıkta bakılırsabiliyor. Sabah fazlaca erken başlayınca, tempomuz da güzel olunca hava kararmadan kanyondan çıkmayı başarıyoruz.
Efsanevi bir günbatımı
Kaputaş Plajı efsanevi bir günbatımıyla karşılıyor bizi. Bir gün evvel başıma ne geleceğinden habersiz bakıyordum bu görünüme; artık yorgun, üşümüş ancak savaş kazanmış kumandan edasında, keyifli bakıyorum. Az evvel kulakları sağır edercesine çağıl çağıl çağlayan sular hiç yokmuşçasına seyrediyorum uçsuz bucaksız denizi. Sızlamayan tek bir uzvum yok lakin asla pişman değilim. Kaputaş Plajı’na gidecekler, gerisindeki dağların ortasında ne var artık biliyor. Denizin tadını çıkarırken arkanıza bir bakın benim için. Çok az insanın görmeyi başarabildiği o dağların ortasında bir efsane kapalı.
Mavi Mağara’yı görmeden dönmeyin
Kaputaş Plajı yakınlarındaki Mavi Mağara’yı kesinlikle görmelisiniz. Kaputaş Plajı’na fazlaca yakın. Yüzerek gidenler olduğu üzere dönemde kiralayacağınız botlarla da gidebilirsiniz. Kaputaş Plajı Kaş merkeze 20 dakika arada olunca Kaş’a uğramamak da olmaz natürel. Kışın hiç uğramadığı Kaş size fazlaca hoş bir tatil vaat ediyor. Çılgın kalabalıktan uzakta kusursuz anılar biriktirebilirsiniz. Gitmişken Kekova-Üçağız’dan kalkan teknelerle bir tekne çeşidi yapmalısınız. Kaleköy’e zirveden bakmalısınız. Kaleköy’e yalnızca denizden ulaşım var lafına inanmayın. Şayet yürüyüş yapmayı seviyorsanız Kaleköy artlarında muhakkak bir yere kadar otomobille gidip daha sonra yarım saat yürüyerek Kaleköy’e ulaşabilirsiniz. Üstelik yürüyüşünüz etraftaki lahitlerin içinden olacak…