Olay sayısı, zatürre oranı, test sayısı, toplam güzelleşen sayısı, bugünkü hasta-vefat sayısı…
İçinde ‘sayı’ sözünün geçtiği hasta edici bilgilerden kaçar adım uzaklaşmak istediğimiz enteresan bir devrin şahitleriyiz. Uzunu kısası derken kısıtlamalara verilen ‘normal’ orta herkese düzgün geldi, içimizdeki çocuklar parklara, bahçelere akın etti.
Biz de çiçeğe böceğe karavanımızla çıktık. Birinci geceyi Antalya-Kemer karayolunda ‘Üçüncü tüneli geçer geçmez çabucak sola sap’ komutuna uyarak, kente 20 kilometre aralıktaki Kargıcak’ta geçirdik. Enteresan bir plaj Kargıcak… Beldibi’yle birebir havayı soluyacak kadar kent içi, ıpıssız bir koyda, karayolun tabanında unutulmuş hissi uyandıracak kadar da kent dışı…
KENTE YAKIN BİR KAMPİNG
Plaj, karavan tutkunları, çadırsız yapamayan özgür ruhlar için ülkü bir kamp yeri… Kısıtlamalardan yılmış gençler gitarlarıyla ‘Akdeniz Akşamları’ moduna fazlacatan girmiş. Kızılçamların içinden kulağınıza tanıdık melodiler çalınıyor.
Kampa girişte 100 lira ödedikten daha sonra sıra dinginleşmeye geliyor. Akdeniz’le aramızdaki toplumsal ara yalnızca 20 metre… Yakamoza eşlik eden filtre kahvelerle zihin antrenmanı yapıp sabah buradan ayrılıyoruz.
Kemer’den daha sonra yeni rota Akdeniz’in incileri. Kumluca karayolu eskisi üzere sorunlu değil, bilhassa Beldibi’nden Tekirova’ya kadar seyahat meselesiz geçiyor.
Çıralı, Olimpos, Adrasan, Gelidonya… Bu çizgi, beşere geldiği yerde, omuzlarına aldığı yüklerin altında neleri ıskaladığını hatırlatan farklı bir dünya. Sabırsızlanıyoruz Antalya’nın batı kıyılarına ulaşmak için. Ulupınar Köyü’ne gerçek saptığımızda bizi 8 kilometrelik köy yoluyla karşılıyor Çıralı.
Çıralı, Akdeniz kıyısına sızmayı başarmış bir Ege kasabası üzere… Biraz Palamutbükü, biraz Bodrum Ören, fazlacaça da Dalyan’dan bir şeyler katmış güya bünyesine.
Belde, bakir Maden Koyu’nun ince çakıllı eşsiz plajlarından birine sahip. Güney diliminde çabucak Olimpos yer alıyor, az ötesinde de Adrasan. Koyun bu sanatsal üçlemesi ortasında Çıralı, incelikli dokunuşlarla bir adım önde. Birinci ve ikinci derecede doğal sit alanı olması, bir kalkan nazaranvi görmüş, beldeyi betonlaşmaktan, dev otel ve market zincirlerinden müdafaayı başarmış. Bundan ötürü Çıralı’nın pansiyon ve butik otelleri kavakların, çamların altında kayboluyor, pansiyon bahçelerinde bu yüzden pullukla kürek sörfü, mibzerle (tohum atma aracı) kano yan yana saf tutuyor.
ÇOK KALABALIK DEĞİL
Tabiat, cömert yüzünü Çıralı’dan esirgememiş. Likya Yolu buradan geçiyor, Yanartaş burada yanıyor, Ulupınar Kanyonu buraya çıkıyor, Beydağları Ulusal Parkı’yla Avlan Gölü’nü hatırlatan sedir ormanları burada fonu belirliyor. Antalya’nın ikinci antik liman kenti Olimpos da bu alanda hayat kurmuş. Bundan ötürü Çıralı, tanınan turistik beldelerden daha bağımsız bir hava soluyor.
Denizkaplumbağaları burada da korumaaltında… Üremeleri için Finike ve Dalyan’da olduğu üzere gece-gündüz istikrarı gözetiliyor. Gece plaj büsbütün onların. Deniz kumu beldenin dar sokaklarına kadar girmeyi başarmış. İki kaya ortasına sığan 3 kilometrelik kıyısı, sabah yürüyüşü için ülkü bir doğal parkura dönüşen Olimpos’ta son buluyor. Yazları 50 dereceyi bakılırsan beldenin denizi, şu devirde Kuzey Ege’ninki kadar serin. Lakin sudan çıkanlar kendini çabucak güneşin kollarına bırakıyor. Çıralı korona periyodunda zorlansa da yeni yerlere kapıyı aralamış.
Çekme karavan yokuşlarda balataları eritiyor. bir daha de özgürlük duygusu eşsiz. Çıralı, bisiklete binmek, kitap okumak yahut yıldızları izlemek için ülkü bir durak.
Ahşap masaları, tabureleriyle salaş restoran ve pastanelerine tek tük lokal kahveciler eşlik ediyor. Çarşısında; ikramlık eşya satan dükkânlarından dondurmacısına, sabuncusundan küçük marketlerine kadar bir fazlaca şey var. Geceleri insanı içine ayrıyeten çeken yerlerde kalite çıtası yüksek. Çıralı şu periyotta kalabalık bir belde değil. Otoparkları ikinci el araç pazarından fırlamışa benzemiyor, ferah. Bisiklet kullanmasıysa epey yaygın. Bilhassa turistler her noktaya iki tekerlek üzerinde ulaşıyor. Bisikletler, saati 20-30 liradan kiralanıyor.
Yöre insanına gelince… Turistlere karşı ziyadesiyle samimi. Sorduğunuz sorular sıcak beşerler tarafınan cevaplanıyor.
Çıralı, çadır karavan kampçılığında da dikkati çeken bir nokta. Belde girişinde kurulan kamplar, denize biraz uzak üzere gözükse de ziyadesiyle estetik ve hesaplı. Birkaç geceyi 350-800 lira içinde değişen fiyatlarla geçirmeniz mümkün.
Çıralı’ya veda etmek sıkıntı. Fakat yoldayız. Beldenin az sayıdaki dik virajından karayoluna çıkarken çekme karavan balataları eritiyor.
Kısa-keyifli tatilin son yemeği için Balıkçı Barınağı Plajı’na uğruyoruz. Antalya Balık Hali’nde teknelerin yanı başında kaya levreği geliyor masaya, daha sonra kalamar, deniz börülcesi, patlıcan. Liman kalabalık, korona uzaklığı alınmış lakin muhabbetlere ara konamaz doğal. Fasıl takımıyla TSM müzikleri söyleniyor. Olağanlaşan insanların yüzleri gülüp gülüp geçiyor.
İçinde ‘sayı’ sözünün geçtiği hasta edici bilgilerden kaçar adım uzaklaşmak istediğimiz enteresan bir devrin şahitleriyiz. Uzunu kısası derken kısıtlamalara verilen ‘normal’ orta herkese düzgün geldi, içimizdeki çocuklar parklara, bahçelere akın etti.
Biz de çiçeğe böceğe karavanımızla çıktık. Birinci geceyi Antalya-Kemer karayolunda ‘Üçüncü tüneli geçer geçmez çabucak sola sap’ komutuna uyarak, kente 20 kilometre aralıktaki Kargıcak’ta geçirdik. Enteresan bir plaj Kargıcak… Beldibi’yle birebir havayı soluyacak kadar kent içi, ıpıssız bir koyda, karayolun tabanında unutulmuş hissi uyandıracak kadar da kent dışı…
KENTE YAKIN BİR KAMPİNG
Plaj, karavan tutkunları, çadırsız yapamayan özgür ruhlar için ülkü bir kamp yeri… Kısıtlamalardan yılmış gençler gitarlarıyla ‘Akdeniz Akşamları’ moduna fazlacatan girmiş. Kızılçamların içinden kulağınıza tanıdık melodiler çalınıyor.
Kampa girişte 100 lira ödedikten daha sonra sıra dinginleşmeye geliyor. Akdeniz’le aramızdaki toplumsal ara yalnızca 20 metre… Yakamoza eşlik eden filtre kahvelerle zihin antrenmanı yapıp sabah buradan ayrılıyoruz.
Kemer’den daha sonra yeni rota Akdeniz’in incileri. Kumluca karayolu eskisi üzere sorunlu değil, bilhassa Beldibi’nden Tekirova’ya kadar seyahat meselesiz geçiyor.
Çıralı, Olimpos, Adrasan, Gelidonya… Bu çizgi, beşere geldiği yerde, omuzlarına aldığı yüklerin altında neleri ıskaladığını hatırlatan farklı bir dünya. Sabırsızlanıyoruz Antalya’nın batı kıyılarına ulaşmak için. Ulupınar Köyü’ne gerçek saptığımızda bizi 8 kilometrelik köy yoluyla karşılıyor Çıralı.
Çıralı, Akdeniz kıyısına sızmayı başarmış bir Ege kasabası üzere… Biraz Palamutbükü, biraz Bodrum Ören, fazlacaça da Dalyan’dan bir şeyler katmış güya bünyesine.
Belde, bakir Maden Koyu’nun ince çakıllı eşsiz plajlarından birine sahip. Güney diliminde çabucak Olimpos yer alıyor, az ötesinde de Adrasan. Koyun bu sanatsal üçlemesi ortasında Çıralı, incelikli dokunuşlarla bir adım önde. Birinci ve ikinci derecede doğal sit alanı olması, bir kalkan nazaranvi görmüş, beldeyi betonlaşmaktan, dev otel ve market zincirlerinden müdafaayı başarmış. Bundan ötürü Çıralı’nın pansiyon ve butik otelleri kavakların, çamların altında kayboluyor, pansiyon bahçelerinde bu yüzden pullukla kürek sörfü, mibzerle (tohum atma aracı) kano yan yana saf tutuyor.
ÇOK KALABALIK DEĞİL
Tabiat, cömert yüzünü Çıralı’dan esirgememiş. Likya Yolu buradan geçiyor, Yanartaş burada yanıyor, Ulupınar Kanyonu buraya çıkıyor, Beydağları Ulusal Parkı’yla Avlan Gölü’nü hatırlatan sedir ormanları burada fonu belirliyor. Antalya’nın ikinci antik liman kenti Olimpos da bu alanda hayat kurmuş. Bundan ötürü Çıralı, tanınan turistik beldelerden daha bağımsız bir hava soluyor.
Denizkaplumbağaları burada da korumaaltında… Üremeleri için Finike ve Dalyan’da olduğu üzere gece-gündüz istikrarı gözetiliyor. Gece plaj büsbütün onların. Deniz kumu beldenin dar sokaklarına kadar girmeyi başarmış. İki kaya ortasına sığan 3 kilometrelik kıyısı, sabah yürüyüşü için ülkü bir doğal parkura dönüşen Olimpos’ta son buluyor. Yazları 50 dereceyi bakılırsan beldenin denizi, şu devirde Kuzey Ege’ninki kadar serin. Lakin sudan çıkanlar kendini çabucak güneşin kollarına bırakıyor. Çıralı korona periyodunda zorlansa da yeni yerlere kapıyı aralamış.
Çekme karavan yokuşlarda balataları eritiyor. bir daha de özgürlük duygusu eşsiz. Çıralı, bisiklete binmek, kitap okumak yahut yıldızları izlemek için ülkü bir durak.
Ahşap masaları, tabureleriyle salaş restoran ve pastanelerine tek tük lokal kahveciler eşlik ediyor. Çarşısında; ikramlık eşya satan dükkânlarından dondurmacısına, sabuncusundan küçük marketlerine kadar bir fazlaca şey var. Geceleri insanı içine ayrıyeten çeken yerlerde kalite çıtası yüksek. Çıralı şu periyotta kalabalık bir belde değil. Otoparkları ikinci el araç pazarından fırlamışa benzemiyor, ferah. Bisiklet kullanmasıysa epey yaygın. Bilhassa turistler her noktaya iki tekerlek üzerinde ulaşıyor. Bisikletler, saati 20-30 liradan kiralanıyor.
Yöre insanına gelince… Turistlere karşı ziyadesiyle samimi. Sorduğunuz sorular sıcak beşerler tarafınan cevaplanıyor.
Çıralı, çadır karavan kampçılığında da dikkati çeken bir nokta. Belde girişinde kurulan kamplar, denize biraz uzak üzere gözükse de ziyadesiyle estetik ve hesaplı. Birkaç geceyi 350-800 lira içinde değişen fiyatlarla geçirmeniz mümkün.
Çıralı’ya veda etmek sıkıntı. Fakat yoldayız. Beldenin az sayıdaki dik virajından karayoluna çıkarken çekme karavan balataları eritiyor.
Kısa-keyifli tatilin son yemeği için Balıkçı Barınağı Plajı’na uğruyoruz. Antalya Balık Hali’nde teknelerin yanı başında kaya levreği geliyor masaya, daha sonra kalamar, deniz börülcesi, patlıcan. Liman kalabalık, korona uzaklığı alınmış lakin muhabbetlere ara konamaz doğal. Fasıl takımıyla TSM müzikleri söyleniyor. Olağanlaşan insanların yüzleri gülüp gülüp geçiyor.