Işık Dağı, Ankara’nın Kızılcahamam ilçesi ile Çankırı’nın Çerkeş ilçesi içindeki dağ silsilesinin en yüksek doruğu. Ankara’ya 115 kilometre, Kızılcahamam’a 33 kilometre uzaklıkta. Çam, meşe, dişbudak üzere ağaçların olduğu ormanlarla çevrili dağın en yüksek noktası 2.034 metreye ulaşıyor. Ankaralı trekking’ciler için dört mevsim çıkılmak istenen en itibarlı rota ve tepe…
Işık Dağı’na gitmek için Ankara- İstanbul yolunu takip edip Kızılcahamam’ı geçtikten daha sonra Çerkeş yoluna dönmeniz gerekiyor. Yaklaşık 30 kilometre gittikten ve Belpınar Köyü’nü geçtikten daha sonra ormana giren patika yolu takiben kuzeyden tepe yapabilirsiniz; lakin zorluk derecesi daha az olan rotayı tercih etmek de mümkün. O rota Yağcı Hüseyin Köyü’nden başlayıp sağınıza Karagöl Jeosit Gölü’nü alarak stabilize yoldan geçip tepeye ulaşıyor. Düşe kalka çıkıyoruz Daha evvel kuzeyden çıktığım doruğa bu kez güneyden çıkmayı hedefliyoruz. Hava sıcaklığı 10 derecelerde…
Tabiat yürüyüşleri için çok hoş bir hava. Yemyeşil çam ormanı ortasında meşe, dişbudak üzere ağaçların sararmış yaprakları halı üzere serilmiş her bir tarafa. Her zamanki üzere küme başkanımız gerekli ihtarlarını yapıyor. Birbirimizle ardışık sırada lakin kayıp düşme riskine karşı yakın uzaklıkta olmamak kaydıyla yürüyeceğiz. Ha, bir de en değerlisi yürüyüş başlangıcında kat kat giysinin terlemeye yol açabileceğini, terlememek için dış giysilerimizi çıkarmamız gerektiğini, molalarda üşütmemek için giyinmemizin daha yanlışsız olacağını bir defa daha hatırlatıyor. Küme önderimizin “Haydi arkadaşlar” kelamlarıyla yürüyüşümüze başlıyoruz. Yorulmamak için zikzaklar çizerek dağın doruğuna hakikat yol alıyoruz. kimi vakit attığımız adımlar yerde serili yapraklarda kayarken düşmeme uğraşlarımız heyecan yaratıyor haliyle… İstikrarımızı kaybedip düştüğümüz ya da bacaklarımızdaki dermanın tükendiği anlar oluyor. İşte bu anlarda devreye giriyor yardımlaşma refleksimiz, tabiatta şayet olmazsa olmazımız…
Kendi gayretimizle yerden kalkmak ve yürümeye devam edebilmek de fevkalade bir zevk. Doruğa çıkma niyeti, zorlukları aşmada gücümüz oluveriyor vücutlarımızda. Saatler ilerledikçe hava sıcaklığı düşmeye başlıyor. Küme önderimizin “Artık sıkı giyinme vakti arkadaşlar” ihtarıyla soğuyan havaya karşı tedbirimizi alıyor ve üşütmemek için dış giysilerimizi giyiyoruz.
Ressamın elinden üzere…
Tepeye yaklaşırken eğim yüzde 70’lere ulaşıyor neredeyse. Soluk soluğa kaldığımız bir noktada nihayet Işık Dağı’nın 2.034 metrelik tepesine varıyoruz. Devasa görünümleriyle radyolink istasyonu, yangın gözetleme kulesi karşılıyor bizi. Tepe sert rüzgârların tesiriyle ağaçlardan mahrum ve çıplak. Az sayıda ayakta kalabilmiş ağaç da boynunu bükmüş rüzgârlara karşı, “Zirvede kral sensin” der üzere. Rüzgâr inanılmaz derecede şiddetli!..
Tepede yarattığı uğultu, kulaklarımızı sağır edercesine o derece kuvvetli ki birbirimizi duyamıyoruz artık. Rüzgârdan korunmak üzere, kuvvetlikle küçük bir yapının duvarına sığınıyoruz. Her şeye karşın dağların tepesinde olmak fevkalade bir his… Alabildiğine geniş bir dağ görünümü… Uzaklarda Çerkeş, Salın Yaylası, çam ormanı, baraj gölü, dağların sırtları ve yamaçlar… Bir ressamın fırçasından çıkmış üzere panoramik bir imaj var karşımızda. Büyülenmiş gibiyiz!
Işık Dağı’na gitmek için Ankara- İstanbul yolunu takip edip Kızılcahamam’ı geçtikten daha sonra Çerkeş yoluna dönmeniz gerekiyor. Yaklaşık 30 kilometre gittikten ve Belpınar Köyü’nü geçtikten daha sonra ormana giren patika yolu takiben kuzeyden tepe yapabilirsiniz; lakin zorluk derecesi daha az olan rotayı tercih etmek de mümkün. O rota Yağcı Hüseyin Köyü’nden başlayıp sağınıza Karagöl Jeosit Gölü’nü alarak stabilize yoldan geçip tepeye ulaşıyor. Düşe kalka çıkıyoruz Daha evvel kuzeyden çıktığım doruğa bu kez güneyden çıkmayı hedefliyoruz. Hava sıcaklığı 10 derecelerde…
Tabiat yürüyüşleri için çok hoş bir hava. Yemyeşil çam ormanı ortasında meşe, dişbudak üzere ağaçların sararmış yaprakları halı üzere serilmiş her bir tarafa. Her zamanki üzere küme başkanımız gerekli ihtarlarını yapıyor. Birbirimizle ardışık sırada lakin kayıp düşme riskine karşı yakın uzaklıkta olmamak kaydıyla yürüyeceğiz. Ha, bir de en değerlisi yürüyüş başlangıcında kat kat giysinin terlemeye yol açabileceğini, terlememek için dış giysilerimizi çıkarmamız gerektiğini, molalarda üşütmemek için giyinmemizin daha yanlışsız olacağını bir defa daha hatırlatıyor. Küme önderimizin “Haydi arkadaşlar” kelamlarıyla yürüyüşümüze başlıyoruz. Yorulmamak için zikzaklar çizerek dağın doruğuna hakikat yol alıyoruz. kimi vakit attığımız adımlar yerde serili yapraklarda kayarken düşmeme uğraşlarımız heyecan yaratıyor haliyle… İstikrarımızı kaybedip düştüğümüz ya da bacaklarımızdaki dermanın tükendiği anlar oluyor. İşte bu anlarda devreye giriyor yardımlaşma refleksimiz, tabiatta şayet olmazsa olmazımız…
Kendi gayretimizle yerden kalkmak ve yürümeye devam edebilmek de fevkalade bir zevk. Doruğa çıkma niyeti, zorlukları aşmada gücümüz oluveriyor vücutlarımızda. Saatler ilerledikçe hava sıcaklığı düşmeye başlıyor. Küme önderimizin “Artık sıkı giyinme vakti arkadaşlar” ihtarıyla soğuyan havaya karşı tedbirimizi alıyor ve üşütmemek için dış giysilerimizi giyiyoruz.
Ressamın elinden üzere…
Tepeye yaklaşırken eğim yüzde 70’lere ulaşıyor neredeyse. Soluk soluğa kaldığımız bir noktada nihayet Işık Dağı’nın 2.034 metrelik tepesine varıyoruz. Devasa görünümleriyle radyolink istasyonu, yangın gözetleme kulesi karşılıyor bizi. Tepe sert rüzgârların tesiriyle ağaçlardan mahrum ve çıplak. Az sayıda ayakta kalabilmiş ağaç da boynunu bükmüş rüzgârlara karşı, “Zirvede kral sensin” der üzere. Rüzgâr inanılmaz derecede şiddetli!..
Tepede yarattığı uğultu, kulaklarımızı sağır edercesine o derece kuvvetli ki birbirimizi duyamıyoruz artık. Rüzgârdan korunmak üzere, kuvvetlikle küçük bir yapının duvarına sığınıyoruz. Her şeye karşın dağların tepesinde olmak fevkalade bir his… Alabildiğine geniş bir dağ görünümü… Uzaklarda Çerkeş, Salın Yaylası, çam ormanı, baraj gölü, dağların sırtları ve yamaçlar… Bir ressamın fırçasından çıkmış üzere panoramik bir imaj var karşımızda. Büyülenmiş gibiyiz!