“Sanırım herkesi susturmak için Wimbledon'ı kazanmam gerekecek.” Andy Murray, Haziran 2004'te The Daily Telegraph'a şunları söyledi:
Murray'in bunu başarması neredeyse on yıl sürse de görev başarıyla tamamlandı. Bir İngiliz'in nihayet Wimbledon'u tekrar ne zaman kazanabileceğine dair yıllık dedikodulara nihayet son verebilmek için, her türlü tenis sorununun üstesinden gelmek için mücadele etmesi ve çığlık atması gerekiyordu.
Şimdi, 37 yaşında ve kariyerinin sonunda – kazan ya da kaybet (ya da sırt ameliyatı nedeniyle emekli olmak zorunda) – bir değil iki kez kazandığı bir turnuvaya veda ediyor. 2013'teki ilk zaferi ile gururlu ülkesinin Murray'i şövalyelik unvanıyla ödüllendirdiği 2016'daki ikinci zaferi arasında üç yıl geçti. Aynı yıl ikinci Olimpiyat altınını kazandı.
70 yıldan fazla bir süredir, bir Britanyalının Wimbledon'u kazanacağı umudu, hâlâ geleneklerine değer veren bir ülkede bir gelenek haline geldi: Bu, Fred Perry'nin erkeklerde kazandığı iyi bakımlı All England Club'ın manzarasının bir parçası. 1936'da bekarlar, ancak uzun süredir İngiliz bir halefi yoktu.
Murray 2005'te ortaya çıktığında Tim Henman hâlâ yerel odak noktasıydı. Henman dört kez filelere hücum ederek tekler yarı finaline ulaştı, ancak her zaman başarısız oldu ve her aksiliğin üstesinden sağlam bir el sıkışma ve ağırbaşlı bir tavırla geldi.
İskoçyalı pasaklı, şok emici bir baseliner olan Murray, baskıyı ve projeyi çok farklı bir şekilde ele aldı: mırıldanma, inleme ve bazen noktalar arasında küfretme. Ama hepsinden önemlisi, zorlu bir yürüyüşle sahayı geçerek, ancak top oyuna girdiğinde şaşırtıcı bir hızla hareket ederek bu mücadelenin üstesinden geldi.
O, ilk kez 15 yaşında küçükler Wimbledon turnuvasında yarışan ve 18 yaşında ilk kez ana etkinlikte yarışan, 2005 yılında üçüncü tura çıktığında ilk kez bir yıldız haline gelen bir dahi çocuktu.
Murray niyetini açıkladı. Wimbledon'u kazanmak istiyordu ve eğer onu her yaz bu mücadeleyi kovalarken izleseydiniz, bunu başarabilirdiniz. hissetmek kazanmayı ne kadar istiyordu. 2012'de tüm oyununun bir araya geldiği finalde Roger Federer'e dört sette yenildiğinde, önlenemez hırsını gizleyemedi ve gözyaşlarını tutamadı.
Murray, yenilgisinin ardından sesi çatlayarak ve elinde mikrofonla seyircilere “Pekala, deneyeceğim ve bu kolay olmayacak” dedi.
Hayranlar desteklerini haykırırken yaklaşık 35 saniye boyunca başka bir şey söylemesine gerek kalmadı. Tekrar konuştuğunda Federer'in 30 yaşındaki bir oyuncuya göre oldukça iyi olduğu yönünde bir şaka yaptı, ekibine ve ailesine teşekkür etti, ardından kalabalıktan bahsedince tekrar gözyaşlarına boğuldu.
Murray, “Herkes her zaman Wimbledon'da oynamanın baskısından, ne kadar zor olduğundan bahsediyor” dedi. “Ama bunlar seyirciler değil. Bunu o kadar çok yapıyorlar ki Daha kolay oynamak. Desteğiniz inanılmazdı, bu yüzden teşekkür ederim.”
Murray henüz bilmiyordu ama köşeyi dönmüştü. Sadece birkaç hafta sonra aynı çim ve toprak kortta Federer'i düz setlerde mağlup ederek 2012 Olimpiyat altın madalyasını kazandı.
“Hayatımın en büyük zaferi” dedi.
Pek Wimbledon değildi ama çok tanıdık bir mekanda olağanüstü bir performanstı.
Federer'in antrenörlerinden Paul Annacone, Olimpiyat zaferinden sonra şunları söyledi: “Benzerlik All England Club'da ve Roger'a karşı olması, ancak bunun dışında tamamen farklı bir dinamik.” “Wimbledon devam ederken ülke durma noktasına gelir. Ancak Olimpiyatlar başladığında dört milyon başka şey oluyor. Amatör bir psikolog olarak bana göre farklı bir beklenti, farklı bir baskı var. Ama aynı zamanda Andy'nin her büyük maçta daha iyi oynadığını düşünüyorum ve bu galibiyetin ona yardımcı olacağını düşünüyorum.”
Ve tam olarak doğru olduğu ortaya çıktı. Aynı yazın sonlarında, ABD Açık'ta eski genç rakibi ve çiftler partneri Novak Djokovic'i beş zorlu sette yenerek ilk Grand Slam şampiyonluğunu kazandı.
Murray 2013'te Wimbledon'a döndüğünde gerçek düelloya hazırdı.
Olimpiyat altını ve ABD Açık şampiyonluğu hakkında “İkisinin de bana farklı şekillerde yardımcı olduğunu düşünüyorum” dedi. “Ancak geçen yılki Wimbledon finali de benim için önemliydi. Değiştirmek istediğim bazı şutlar vardı ama denedim ve bir şekilde maçı kendi şartlarımla kaybettim. Arkama yaslanıp beklemediğimi hissettim. Belki de bu mağlubiyetten sonra bu kadar iyi toparlanmamın nedeni budur.”
2013'te tarih tehlikedeyken Murray, finalde Djokovic'i düz setlerde mağlup ederek İngiltere'nin 77 yıldır tek erkeklerde yaşadığı kuraklığa son verdi.
Murray'in zaferinden sonra Avustralya'nın eski Wimbledon şampiyonu Pat Cash, “Bunu yapmak için sert ve azimli bir çocuk gerekiyordu” dedi.
Andy ve ağabeyi Jamie, kısa bir süreliğine profesyonel turneye çıkan anneleri Judy tarafından eğitildi. Andy teklerde dünyanın 1 numarası, Jamie ise çiftlerde 1 numara oldu. Ancak oğullarının hiç profesyonel bir kariyeri olmayabilir. Mart 1996'da silahlı bir adam ve eski izci lideri, İskoçya'nın Dunblane kentindeki ilkokullarının spor salonunda 16 öğrenciyi ve bir öğretmeni vurarak öldürdü. Judy Murray'e göre Andy'nin sınıfı spor salonuna giderken geri çevrildiler.
Andy Murray 2013'te BBC'ye “O zamanlar insanların böyle bir şeyin ne kadar zor olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu” dedi. “Birkaç yıl öncesine kadar gerçekten araştırmaya ve derinlemesine incelemeye başlamamıştım çünkü gerçekten bilmek istemiyordum.”
Sonlara doğru Sör Andy'nin vücudu zayıflamaya başladı. 2018'de artroskopik kalça ameliyatı, 2019'da ise daha radikal kalça protezi ameliyatı geçirdi. Bu işlemin ardından tura geri dönerek tekler oyuncuları için bir ilke imza attı. Nadiren galip gelse de rekabetçiydi. 2019'da Anvers'te yalnızca bir tekler şampiyonluğu kazandı.
Tenis mirası on yıldan fazla bir süre önce güvence altına alındı, ancak belki de er ya da geç All England Club'daki geveze sınıflar bir kez daha bir sonraki Britanyalının Wimbledon'u ne zaman kazanacağını merak edecek.
Murray'in bunu başarması neredeyse on yıl sürse de görev başarıyla tamamlandı. Bir İngiliz'in nihayet Wimbledon'u tekrar ne zaman kazanabileceğine dair yıllık dedikodulara nihayet son verebilmek için, her türlü tenis sorununun üstesinden gelmek için mücadele etmesi ve çığlık atması gerekiyordu.
Şimdi, 37 yaşında ve kariyerinin sonunda – kazan ya da kaybet (ya da sırt ameliyatı nedeniyle emekli olmak zorunda) – bir değil iki kez kazandığı bir turnuvaya veda ediyor. 2013'teki ilk zaferi ile gururlu ülkesinin Murray'i şövalyelik unvanıyla ödüllendirdiği 2016'daki ikinci zaferi arasında üç yıl geçti. Aynı yıl ikinci Olimpiyat altınını kazandı.
70 yıldan fazla bir süredir, bir Britanyalının Wimbledon'u kazanacağı umudu, hâlâ geleneklerine değer veren bir ülkede bir gelenek haline geldi: Bu, Fred Perry'nin erkeklerde kazandığı iyi bakımlı All England Club'ın manzarasının bir parçası. 1936'da bekarlar, ancak uzun süredir İngiliz bir halefi yoktu.
Murray 2005'te ortaya çıktığında Tim Henman hâlâ yerel odak noktasıydı. Henman dört kez filelere hücum ederek tekler yarı finaline ulaştı, ancak her zaman başarısız oldu ve her aksiliğin üstesinden sağlam bir el sıkışma ve ağırbaşlı bir tavırla geldi.
İskoçyalı pasaklı, şok emici bir baseliner olan Murray, baskıyı ve projeyi çok farklı bir şekilde ele aldı: mırıldanma, inleme ve bazen noktalar arasında küfretme. Ama hepsinden önemlisi, zorlu bir yürüyüşle sahayı geçerek, ancak top oyuna girdiğinde şaşırtıcı bir hızla hareket ederek bu mücadelenin üstesinden geldi.
O, ilk kez 15 yaşında küçükler Wimbledon turnuvasında yarışan ve 18 yaşında ilk kez ana etkinlikte yarışan, 2005 yılında üçüncü tura çıktığında ilk kez bir yıldız haline gelen bir dahi çocuktu.
Murray niyetini açıkladı. Wimbledon'u kazanmak istiyordu ve eğer onu her yaz bu mücadeleyi kovalarken izleseydiniz, bunu başarabilirdiniz. hissetmek kazanmayı ne kadar istiyordu. 2012'de tüm oyununun bir araya geldiği finalde Roger Federer'e dört sette yenildiğinde, önlenemez hırsını gizleyemedi ve gözyaşlarını tutamadı.
Murray, yenilgisinin ardından sesi çatlayarak ve elinde mikrofonla seyircilere “Pekala, deneyeceğim ve bu kolay olmayacak” dedi.
Hayranlar desteklerini haykırırken yaklaşık 35 saniye boyunca başka bir şey söylemesine gerek kalmadı. Tekrar konuştuğunda Federer'in 30 yaşındaki bir oyuncuya göre oldukça iyi olduğu yönünde bir şaka yaptı, ekibine ve ailesine teşekkür etti, ardından kalabalıktan bahsedince tekrar gözyaşlarına boğuldu.
Murray, “Herkes her zaman Wimbledon'da oynamanın baskısından, ne kadar zor olduğundan bahsediyor” dedi. “Ama bunlar seyirciler değil. Bunu o kadar çok yapıyorlar ki Daha kolay oynamak. Desteğiniz inanılmazdı, bu yüzden teşekkür ederim.”
Murray henüz bilmiyordu ama köşeyi dönmüştü. Sadece birkaç hafta sonra aynı çim ve toprak kortta Federer'i düz setlerde mağlup ederek 2012 Olimpiyat altın madalyasını kazandı.
“Hayatımın en büyük zaferi” dedi.
Pek Wimbledon değildi ama çok tanıdık bir mekanda olağanüstü bir performanstı.
Federer'in antrenörlerinden Paul Annacone, Olimpiyat zaferinden sonra şunları söyledi: “Benzerlik All England Club'da ve Roger'a karşı olması, ancak bunun dışında tamamen farklı bir dinamik.” “Wimbledon devam ederken ülke durma noktasına gelir. Ancak Olimpiyatlar başladığında dört milyon başka şey oluyor. Amatör bir psikolog olarak bana göre farklı bir beklenti, farklı bir baskı var. Ama aynı zamanda Andy'nin her büyük maçta daha iyi oynadığını düşünüyorum ve bu galibiyetin ona yardımcı olacağını düşünüyorum.”
Ve tam olarak doğru olduğu ortaya çıktı. Aynı yazın sonlarında, ABD Açık'ta eski genç rakibi ve çiftler partneri Novak Djokovic'i beş zorlu sette yenerek ilk Grand Slam şampiyonluğunu kazandı.
Murray 2013'te Wimbledon'a döndüğünde gerçek düelloya hazırdı.
Olimpiyat altını ve ABD Açık şampiyonluğu hakkında “İkisinin de bana farklı şekillerde yardımcı olduğunu düşünüyorum” dedi. “Ancak geçen yılki Wimbledon finali de benim için önemliydi. Değiştirmek istediğim bazı şutlar vardı ama denedim ve bir şekilde maçı kendi şartlarımla kaybettim. Arkama yaslanıp beklemediğimi hissettim. Belki de bu mağlubiyetten sonra bu kadar iyi toparlanmamın nedeni budur.”
2013'te tarih tehlikedeyken Murray, finalde Djokovic'i düz setlerde mağlup ederek İngiltere'nin 77 yıldır tek erkeklerde yaşadığı kuraklığa son verdi.
Murray'in zaferinden sonra Avustralya'nın eski Wimbledon şampiyonu Pat Cash, “Bunu yapmak için sert ve azimli bir çocuk gerekiyordu” dedi.
Andy ve ağabeyi Jamie, kısa bir süreliğine profesyonel turneye çıkan anneleri Judy tarafından eğitildi. Andy teklerde dünyanın 1 numarası, Jamie ise çiftlerde 1 numara oldu. Ancak oğullarının hiç profesyonel bir kariyeri olmayabilir. Mart 1996'da silahlı bir adam ve eski izci lideri, İskoçya'nın Dunblane kentindeki ilkokullarının spor salonunda 16 öğrenciyi ve bir öğretmeni vurarak öldürdü. Judy Murray'e göre Andy'nin sınıfı spor salonuna giderken geri çevrildiler.
Andy Murray 2013'te BBC'ye “O zamanlar insanların böyle bir şeyin ne kadar zor olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu” dedi. “Birkaç yıl öncesine kadar gerçekten araştırmaya ve derinlemesine incelemeye başlamamıştım çünkü gerçekten bilmek istemiyordum.”
Sonlara doğru Sör Andy'nin vücudu zayıflamaya başladı. 2018'de artroskopik kalça ameliyatı, 2019'da ise daha radikal kalça protezi ameliyatı geçirdi. Bu işlemin ardından tura geri dönerek tekler oyuncuları için bir ilke imza attı. Nadiren galip gelse de rekabetçiydi. 2019'da Anvers'te yalnızca bir tekler şampiyonluğu kazandı.
Tenis mirası on yıldan fazla bir süre önce güvence altına alındı, ancak belki de er ya da geç All England Club'daki geveze sınıflar bir kez daha bir sonraki Britanyalının Wimbledon'u ne zaman kazanacağını merak edecek.