Çokça anneanne hasreti, biraz sarı yaz aşkımız ekim ayı bitmeden Lorin’le rotamızı bir daha Fethiye’ye çevirmemize vesile oldu. Denize girmenin yanı sıra bana göre yöredeki tarihi hoşlukları görmenin artık en ülkü vakti. Ailem orada yaşadığından bizim için sık uğradığımız bir durak Fethiye, dört mevsimini de biliyor ve başka ayrı seviyoruz. Kavurucu yaz sıcakları çekilmiş ve çabucak hemen yağmurlar bastırmamışken planımızda biraz denize girmek, Saklıkent’teki tabiat mucizesi kanyonu görmek ve Ortaca’daki doğal kaplıca suyuna uğramak vardı.
Ancak o denli olmadı, yol bizi bir daha istediği yere götürdü. Seyahatlerin en epey da bu sürprizlerini seviyorum; buyurun sizleri de Bal Beyza’yla tanıştırayım. Saklıkent seyahat planımız için yola çıkarken bir arkadaşımdan duydum namı başka Bal Beyza’nın Zorlar Köyü’ndeki arıcılık üssünü. Beyza Yavuz aslında İngilizce öğretmeni. Eğitimini İstanbul’da tamamlıyor. bir süre de kentte öğretmenlik yaptıktan daha sonra üstüne üstüne gelen duvarları yıkıyor ve ailesinin yanına, Fethiye’ye dönüyor. Çiçeklerle ilgili bir şeyler yapmak istiyor burada; “Lavanta ekerim” diye düşünüyor evvel fakat bitkilere olan aşkı, onu arıcılıkla tanıştırıyor. “Arıcılık kursuna birinci başladığımda daha evvel hiç arı görmemiştim lakin o gün hipnotize oldum ve bu aşktan uyanmam fazlaca uzun sürdü” diyor. Yabancı lisanı yardımıyla biroldukça kaynağı araştırıp arıların ömürleriyle ilgili bilgiler ediniyor. Arılarla yatıp arılarla kalkıyor tabir yerindeyse…
Genç çiftçi dayanağı ve ailesinin sayesinde 7 yıl evvel başladığı bu macera ‘Paye’ isimli firmasını doğuruyor. İnternet sitesi üzerinden Paye’de çeşitli ballar, propolis, polen, balmumu ve biroldukca kozmetik eser satıyor. Bizim niçini ziyaretimizse öğretmen Beyza Yavuz’un çocukları arılarla tanıştıran atölyesine katılmak. Her şeyi o kadar ihtimamlı ve detaylı düşünmüş ki şayet yolunuz o tarafa düşerse uğramanızı gönülden tavsiye ediyorum. Köy meskeninin bahçesindeki büyük masada kitaplar ve çeşit çeşit balla karşıladı Beyza bizi. Evvel Lorin’le sayısı 10’dan fazla fotoğraflı öykü kitabını karıştırdılar. Beğendiklerini okudular, arıların hayatları üzerine sohbet ettiler. sonrasındasında bir defter çıkardı Beyza, bahçesinde yetişen ve arıların bal yapmaya geldiği çiçeklerin her birinden birer tane kurutmuş ve defterin bir yaprağına yapıştırmış. Tek tek onları tanıttı Lorin’e… Pürene dokundu misal; baktı ve daha sonra bahçede püren avına çıktılar bir arada, buldular. daha sonra papatya, daha sonra bir başkasına derken en sevdiği oyun bu oldu sanırım Lorin’in.
Oyunla öğrenmek tam olarak bu işte. ondan sonrasında polen çaylarından ikram etti ve ballarının tadına baktırdı. Kovanların içine yerleştirdiği mikrofon yardımıyla arıların vızıltısını dinlemeye geldi sıra. Kulaklığı hiç çıkarmak istemedim, enteresan bir biçimde dinlendirdi arı sesi beni, insanı fikirlerinden uzaklaştıran ‘meditatif’ bir yanı var. Sıra kovanlara, arıları ziyarete gitmeye geldi lakin Beyza bu mevzuda da fevkalade bir hazırlık yapmış. Çocuklar evvel bahçede boş bir kovanın etrafında tatbik ediyor olayı. Kovana nasıl yaklaşmalıyız, ses tonumuz nasıl olmalı, ne kadar yakın ve nasıl konumlanmalıyız üzere… Bilhassa 3.5 yaşındaki Lorin için üstün bir geçiş oldu. Tatbikat daha sonrası daima birlikte gözetici tulumlarımızı giydik ve konutunun çabucak ardındaki ormanlık alanda duran kovanların yolunu tuttuk…
Buradan daha sonrası büsbütün Lorin ve Beyza içinde yaşanan büyülü anlardı. birlikte kovanlara hamasetle yaklaştılar. Arıların kovana giriş çıkışlarını izlediler ve onlardan yumuşacık bir ses tonuyla müsaade isteyip kovanlarını açtılar. Yüzlerce arının çalışarak ördüğü petekleri ve yaptıkları balı incelediler. Ben bile gerilmişken etrafını arılar sarmasına karşın Lorin’in hiç çekinmemesi biraz evvelden anlattığım kitaplar, oyunlar ve tatbikat yardımıylaydi. Lorin’in arılara bakışındaki şaşkınlığını görmek benim için dayanılmaz bir andı. Ben 35 yaşımda birinci defa bir kovanın yanındayken onun bu tecrübesi bu kadar küçükken yaşıyor olmasının karşılığı yok bana nazaran. Evet, tahminen tam hatırlamayacak ancak tabiatla iç içe olmanın hissini asla unutmayacak, biliyorum. Arıları inceledikten ve elindeki fırçayla petekleri nazikçe süpürdükten daha sonra arılarla vedalaşıp kovanın kapağını kapadılar. Meraklı gezginim çabucak sorularını sıraladı: “Karlar, yağmurlar yağdığında burada üşümüyorlar mı? Nerede yatıyorlar, örtüleri var mı?”
Lorin de mum yapıp tabiata tohum attı
Tulumlarımızı çıkarıp köy konutuna dönerken Beyza tek tek yanıtladı Lorin’in sorularını. Artık bahçede balmumundan mum yapma vakti! Beyza öğretmenliğin verdiği yetkinlikle çocukları hangi noktada nasıl olayın ortasında tutacağını epey âlâ biliyor. Arılar şayet olmazsa dünyada besin olmayacağını kimi vakit mısır koçanlarıyla, kimi vakit birfazlaca farklı gereç ve oyunlarla anlatıyor çocuklara. Etraf köylerdeki okullara gidiyor ya da çocuklar onun üssüne geliyor. bir arada tohum topları yapıp kovanların etrafına sapanlarla fırlatıyorlar. Hem çiçeklere, hem çocuklara hem arılara âşık Beyza Yavuz. Hepsini bir ortaya topladığı epeyce büyük bir hayatı var. Siz de ailecek Yavuz’un bahçesine uğrayabilir, mamüllerine yakından bakabilir ve kovanlarını ziyaret edebilirsiniz. @paye_ kullanıcı ismiyle Instagram’dan ona ulaşabilirsiniz.
Ancak o denli olmadı, yol bizi bir daha istediği yere götürdü. Seyahatlerin en epey da bu sürprizlerini seviyorum; buyurun sizleri de Bal Beyza’yla tanıştırayım. Saklıkent seyahat planımız için yola çıkarken bir arkadaşımdan duydum namı başka Bal Beyza’nın Zorlar Köyü’ndeki arıcılık üssünü. Beyza Yavuz aslında İngilizce öğretmeni. Eğitimini İstanbul’da tamamlıyor. bir süre de kentte öğretmenlik yaptıktan daha sonra üstüne üstüne gelen duvarları yıkıyor ve ailesinin yanına, Fethiye’ye dönüyor. Çiçeklerle ilgili bir şeyler yapmak istiyor burada; “Lavanta ekerim” diye düşünüyor evvel fakat bitkilere olan aşkı, onu arıcılıkla tanıştırıyor. “Arıcılık kursuna birinci başladığımda daha evvel hiç arı görmemiştim lakin o gün hipnotize oldum ve bu aşktan uyanmam fazlaca uzun sürdü” diyor. Yabancı lisanı yardımıyla biroldukça kaynağı araştırıp arıların ömürleriyle ilgili bilgiler ediniyor. Arılarla yatıp arılarla kalkıyor tabir yerindeyse…
Genç çiftçi dayanağı ve ailesinin sayesinde 7 yıl evvel başladığı bu macera ‘Paye’ isimli firmasını doğuruyor. İnternet sitesi üzerinden Paye’de çeşitli ballar, propolis, polen, balmumu ve biroldukca kozmetik eser satıyor. Bizim niçini ziyaretimizse öğretmen Beyza Yavuz’un çocukları arılarla tanıştıran atölyesine katılmak. Her şeyi o kadar ihtimamlı ve detaylı düşünmüş ki şayet yolunuz o tarafa düşerse uğramanızı gönülden tavsiye ediyorum. Köy meskeninin bahçesindeki büyük masada kitaplar ve çeşit çeşit balla karşıladı Beyza bizi. Evvel Lorin’le sayısı 10’dan fazla fotoğraflı öykü kitabını karıştırdılar. Beğendiklerini okudular, arıların hayatları üzerine sohbet ettiler. sonrasındasında bir defter çıkardı Beyza, bahçesinde yetişen ve arıların bal yapmaya geldiği çiçeklerin her birinden birer tane kurutmuş ve defterin bir yaprağına yapıştırmış. Tek tek onları tanıttı Lorin’e… Pürene dokundu misal; baktı ve daha sonra bahçede püren avına çıktılar bir arada, buldular. daha sonra papatya, daha sonra bir başkasına derken en sevdiği oyun bu oldu sanırım Lorin’in.
Oyunla öğrenmek tam olarak bu işte. ondan sonrasında polen çaylarından ikram etti ve ballarının tadına baktırdı. Kovanların içine yerleştirdiği mikrofon yardımıyla arıların vızıltısını dinlemeye geldi sıra. Kulaklığı hiç çıkarmak istemedim, enteresan bir biçimde dinlendirdi arı sesi beni, insanı fikirlerinden uzaklaştıran ‘meditatif’ bir yanı var. Sıra kovanlara, arıları ziyarete gitmeye geldi lakin Beyza bu mevzuda da fevkalade bir hazırlık yapmış. Çocuklar evvel bahçede boş bir kovanın etrafında tatbik ediyor olayı. Kovana nasıl yaklaşmalıyız, ses tonumuz nasıl olmalı, ne kadar yakın ve nasıl konumlanmalıyız üzere… Bilhassa 3.5 yaşındaki Lorin için üstün bir geçiş oldu. Tatbikat daha sonrası daima birlikte gözetici tulumlarımızı giydik ve konutunun çabucak ardındaki ormanlık alanda duran kovanların yolunu tuttuk…
Buradan daha sonrası büsbütün Lorin ve Beyza içinde yaşanan büyülü anlardı. birlikte kovanlara hamasetle yaklaştılar. Arıların kovana giriş çıkışlarını izlediler ve onlardan yumuşacık bir ses tonuyla müsaade isteyip kovanlarını açtılar. Yüzlerce arının çalışarak ördüğü petekleri ve yaptıkları balı incelediler. Ben bile gerilmişken etrafını arılar sarmasına karşın Lorin’in hiç çekinmemesi biraz evvelden anlattığım kitaplar, oyunlar ve tatbikat yardımıylaydi. Lorin’in arılara bakışındaki şaşkınlığını görmek benim için dayanılmaz bir andı. Ben 35 yaşımda birinci defa bir kovanın yanındayken onun bu tecrübesi bu kadar küçükken yaşıyor olmasının karşılığı yok bana nazaran. Evet, tahminen tam hatırlamayacak ancak tabiatla iç içe olmanın hissini asla unutmayacak, biliyorum. Arıları inceledikten ve elindeki fırçayla petekleri nazikçe süpürdükten daha sonra arılarla vedalaşıp kovanın kapağını kapadılar. Meraklı gezginim çabucak sorularını sıraladı: “Karlar, yağmurlar yağdığında burada üşümüyorlar mı? Nerede yatıyorlar, örtüleri var mı?”
Lorin de mum yapıp tabiata tohum attı
Tulumlarımızı çıkarıp köy konutuna dönerken Beyza tek tek yanıtladı Lorin’in sorularını. Artık bahçede balmumundan mum yapma vakti! Beyza öğretmenliğin verdiği yetkinlikle çocukları hangi noktada nasıl olayın ortasında tutacağını epey âlâ biliyor. Arılar şayet olmazsa dünyada besin olmayacağını kimi vakit mısır koçanlarıyla, kimi vakit birfazlaca farklı gereç ve oyunlarla anlatıyor çocuklara. Etraf köylerdeki okullara gidiyor ya da çocuklar onun üssüne geliyor. bir arada tohum topları yapıp kovanların etrafına sapanlarla fırlatıyorlar. Hem çiçeklere, hem çocuklara hem arılara âşık Beyza Yavuz. Hepsini bir ortaya topladığı epeyce büyük bir hayatı var. Siz de ailecek Yavuz’un bahçesine uğrayabilir, mamüllerine yakından bakabilir ve kovanlarını ziyaret edebilirsiniz. @paye_ kullanıcı ismiyle Instagram’dan ona ulaşabilirsiniz.