Evden, Tokat’a gitmek için çıkmadım. Yolumun üstündeydi ve ben yolumun üstünde olan yerleri gezmeye bayılırım. Artık tek bir yer için evimden çıkıp dönmek beni hayli heyecanlandırmıyor. Arkası arkasına birkaç kenti gezmek olağanüstü bir tecrübe. Tokat’a yaklaşırken oralı ne kadar arkadaşım var ise hepsini arayıp nereye gideyim diye soruyorum. Hepsi kent merkezindeki yerleri söylüyor fakat ben ısrarla tabiata gerçek sürüyorum arabamı… Birinci durağım Kaz Gölü. Amasya’dan Tokat’a geçiyorum ve hangi noktada yazıyorsam navigasyona Kaz Gölü diye, o denli yollara sokuyor ki beni! Yol mu dedim? Yol yok ki. Evvel bildiğin toprak yollar. daha sonra o da bitiyor. Bildiğiniz çimenlerin üzerinde sürüyorum. “İnşallah bu yol bir yere çıkar” derken çat diye uzunluklu boyunca kazılmış bir kanal kesiyor önümü. Karşıya geçme ihtimalim sıfır. Navigasyondan bakıyorum, Kaz Gölü epeyce yakın. Haydi bakalım, bir daha yürüyeceğim. Çok da uzun olmayan bir yürüyüş daha sonrası, onlarca arabanın asfalt yoldan gelip ziyaret merkezinin otoparkına olağan normal park ettiği noktaya varıyorum. Cihan benimle eğleniyor!
Göl yazın yer yer kuruyor
Kaz Gölü çok fotojenik bir alan. Göl yer yer kurumuş ve üstüne kurulmuş iskeleler artık sazlıkların ortasında kalmış. Kuş müşahede kuleleri ortamı daha da fotojenik yapıyor. Gölün sulak kısımlarında rengârenk balıkları ve oyuncu kaplumbağaları izleyebiliyorsunuz. İnsan fotoğraf çekerken kendini kaybedebiliyor. Bir daha sonraki durağım Ballıca Mağarası. Geldiğim o tüm tozlu yolları geri dönüyorum. Mağaraya yaklaşmışken Tokat’ın sırık domatesleri aklıma düşüyor ve karşıma çıkan köylere sora sora bir sera buluyorum. Sera toplanmış, aslında tam da aradığımı bulamıyorum lakin o kusursuz insanları tanıyorum. birlikte salatalık, biber topluyoruz. Asla paranız geçmiyor. O denli hoş beşerler yaşıyor bu memlekette. Elim kolum zerzevat dolu dönüyorum arabama. Asıl amaca yanlışsız ilerliyorum. Bu sefer mağaranın giriş kapısını bulabiliyorum. Başımıza kapıda verilen baretleri giyiyoruz. Dışarısı epeyce sıcak olduğu için hiç aklımıza gelmiyor lakin içeride donuyoruz. Üzerinize bir şeyler giyin.
Kuş müşahede kuleleri Kaz Gölü’nü daha da fotojenik yapıyor. Gölün sulak kısımlarında rengarenk balıkları ve oyuncu kaplumbağaları izleyebiliyorsunuz.
Yaklaşık 3.4 milyon yaşında olan mağarada havuzlu salon, büyük damlataşlar salonu üzere toplam 9 tane başka kısım var. Galeri galeri; güya mağara ortasında mağara. Tokat’a gidip Ballıca Mağarası’na uğramayan Tokat’ı eksik gezmiş olur. İçerisi aydınlatılmış ve yürüyüş yolları yapılmış bulunmasına karşın hayli fazla merdiven inip çıkacağınızı unutmayın ve klostrofobisi (kapalı alanda kalma korkusu) olanlara uygun olmadığını ehemmiyetle belirtmek isterim. Sonuç olarak Ballıca Mağarası’nı gezmemiz akşamı buluyor. Çıkışta nereye gideceğimizi bilmiyorum. Yolda Ocaklı Şelalesi tabelasını görür görmez hava kararmadan nazaranlim diye kırıyorum direksiyonu. Şelale deyince aklım başımdan gidiyor zira. Kıvrıla kıvrıla mükemmel yollardan geçiyoruz ancak güneşin suratına yetişemiyorum; hava sonucuyor. Park edip koştururken ardımdan seslenenler oluyor fakat aceleden bakmıyorum.
Sebastapolis Antik Kenti
Boşa bir koşu, ortalık sonucuyor. Tesis kamp için uygun ancak işletmecilerini bulmam gerek. Halbuki ben koşarken seslenen kişiymiş işletmeci ve ben bakmayınca köye gitmiş. Telefonla ulaşıp öğrenmesi de pek kolay olmuyor, telefonlar sıkıntı çekiyor. En berbatı, yiyeceğimiz yok. İleti atıyor, kaygımı anlatıyorum ve durum anlaşılınca işletmeci Celalettin Beyefendi ve arkadaşı Şahin Alağaç yemek getiriyorlar, bir arada fazlaca hoş bir sofra hazırlıyoruz. İlah konuğu olmak ne hoş şey. Hele ki Tokat’ta…
Ballıca Mağarası aydınlatılmış ve yürüyüş yolları yapılmış. bir daha de fazlaca merdiven inip çıkacağınızı unutmayın.
Şahin Alağaç’ın enteresan bir işi var; Tokat’a özel ‘15’liler tespihleri’ yapıyor. Çanakkale Savaşları’nda Tokat’tan giden ve hicri takvimle 1315 yılında doğanlar için yakılan ‘Hey 15’li 15’li, Tokat yolları taşlı’ türküsündeki 15’lilerin anısına yaptığı tespihler fazlaca ilgi çeki. Çanakkale’de şehit oldukları için o topraklardan zeytin çekirdekleriyle yapıyor tanelerini; bittiğinde de kınayla renklendiriyor, 15’lilerin kınalanıp şehit olmaya gittiği üzere. Püskülde 15 damla var; dökülen gözyaşlarını simgeliyor. İmamedeki semazen de Mevlana’nın “Tokat’a gitmek gerek” övgüsüne bir atıf.
Şelalenin ihtişamı
Zifiri karanlıkta çadırımıza çekildiğimizde tarihin acı dolu sayfalarında gezinmenin verdiği hüzünle uykuya dalıyorum. Karadeniz denilince Tokat pek akla gelmez lakin bal üzere Karadeniz Bölgesi’ndeyiz. Sabah erkenden kalkıp hakikat şelaleye koşuyoruz. Karanlıkta hayal meyal gördüğümüz şelale tüm ihtişamıyla karşımızda coşkuyla akıyor, onun yardımıyla buradayız…
Şahin Alağaç tam bir tarih âşığı. Bize bir rota oluşturup Sulusaray’a gitmemizi öneriyor. Orada küçük fakat fazlaca hoş bir müze geziyoruz. Sebastapolis Antik Kenti binaların ortasında kalmış. Sulusaray termal bölgesi ancak vaktimiz olmadığı için sıcak sularına dalmıyor, köylere girip çıkıp Şahin Abi’nin önerdiği yerleri geziyoruz süratlice. Sulusaray çeşidinin en hoş durağı bir pideci cenneti olan Çamlıbel. Hamura Fısıldayan Adam tabelası bizi gülümsetince orada mola veriyoruz. hayatımın en kocaman, en lezzetli, bir o kadar da ucuz pidesini yiyorum. Tokat merkez için birfazlaca teklif bulunmasına karşın, gezmeye hiç vaktimiz kalmıyor ve ‘tekrarki sefere’ deyip yola devam ediyoruz…
Göl yazın yer yer kuruyor
Kaz Gölü çok fotojenik bir alan. Göl yer yer kurumuş ve üstüne kurulmuş iskeleler artık sazlıkların ortasında kalmış. Kuş müşahede kuleleri ortamı daha da fotojenik yapıyor. Gölün sulak kısımlarında rengârenk balıkları ve oyuncu kaplumbağaları izleyebiliyorsunuz. İnsan fotoğraf çekerken kendini kaybedebiliyor. Bir daha sonraki durağım Ballıca Mağarası. Geldiğim o tüm tozlu yolları geri dönüyorum. Mağaraya yaklaşmışken Tokat’ın sırık domatesleri aklıma düşüyor ve karşıma çıkan köylere sora sora bir sera buluyorum. Sera toplanmış, aslında tam da aradığımı bulamıyorum lakin o kusursuz insanları tanıyorum. birlikte salatalık, biber topluyoruz. Asla paranız geçmiyor. O denli hoş beşerler yaşıyor bu memlekette. Elim kolum zerzevat dolu dönüyorum arabama. Asıl amaca yanlışsız ilerliyorum. Bu sefer mağaranın giriş kapısını bulabiliyorum. Başımıza kapıda verilen baretleri giyiyoruz. Dışarısı epeyce sıcak olduğu için hiç aklımıza gelmiyor lakin içeride donuyoruz. Üzerinize bir şeyler giyin.
Kuş müşahede kuleleri Kaz Gölü’nü daha da fotojenik yapıyor. Gölün sulak kısımlarında rengarenk balıkları ve oyuncu kaplumbağaları izleyebiliyorsunuz.
Yaklaşık 3.4 milyon yaşında olan mağarada havuzlu salon, büyük damlataşlar salonu üzere toplam 9 tane başka kısım var. Galeri galeri; güya mağara ortasında mağara. Tokat’a gidip Ballıca Mağarası’na uğramayan Tokat’ı eksik gezmiş olur. İçerisi aydınlatılmış ve yürüyüş yolları yapılmış bulunmasına karşın hayli fazla merdiven inip çıkacağınızı unutmayın ve klostrofobisi (kapalı alanda kalma korkusu) olanlara uygun olmadığını ehemmiyetle belirtmek isterim. Sonuç olarak Ballıca Mağarası’nı gezmemiz akşamı buluyor. Çıkışta nereye gideceğimizi bilmiyorum. Yolda Ocaklı Şelalesi tabelasını görür görmez hava kararmadan nazaranlim diye kırıyorum direksiyonu. Şelale deyince aklım başımdan gidiyor zira. Kıvrıla kıvrıla mükemmel yollardan geçiyoruz ancak güneşin suratına yetişemiyorum; hava sonucuyor. Park edip koştururken ardımdan seslenenler oluyor fakat aceleden bakmıyorum.
Sebastapolis Antik Kenti
Boşa bir koşu, ortalık sonucuyor. Tesis kamp için uygun ancak işletmecilerini bulmam gerek. Halbuki ben koşarken seslenen kişiymiş işletmeci ve ben bakmayınca köye gitmiş. Telefonla ulaşıp öğrenmesi de pek kolay olmuyor, telefonlar sıkıntı çekiyor. En berbatı, yiyeceğimiz yok. İleti atıyor, kaygımı anlatıyorum ve durum anlaşılınca işletmeci Celalettin Beyefendi ve arkadaşı Şahin Alağaç yemek getiriyorlar, bir arada fazlaca hoş bir sofra hazırlıyoruz. İlah konuğu olmak ne hoş şey. Hele ki Tokat’ta…
Ballıca Mağarası aydınlatılmış ve yürüyüş yolları yapılmış. bir daha de fazlaca merdiven inip çıkacağınızı unutmayın.
Şahin Alağaç’ın enteresan bir işi var; Tokat’a özel ‘15’liler tespihleri’ yapıyor. Çanakkale Savaşları’nda Tokat’tan giden ve hicri takvimle 1315 yılında doğanlar için yakılan ‘Hey 15’li 15’li, Tokat yolları taşlı’ türküsündeki 15’lilerin anısına yaptığı tespihler fazlaca ilgi çeki. Çanakkale’de şehit oldukları için o topraklardan zeytin çekirdekleriyle yapıyor tanelerini; bittiğinde de kınayla renklendiriyor, 15’lilerin kınalanıp şehit olmaya gittiği üzere. Püskülde 15 damla var; dökülen gözyaşlarını simgeliyor. İmamedeki semazen de Mevlana’nın “Tokat’a gitmek gerek” övgüsüne bir atıf.
Şelalenin ihtişamı
Zifiri karanlıkta çadırımıza çekildiğimizde tarihin acı dolu sayfalarında gezinmenin verdiği hüzünle uykuya dalıyorum. Karadeniz denilince Tokat pek akla gelmez lakin bal üzere Karadeniz Bölgesi’ndeyiz. Sabah erkenden kalkıp hakikat şelaleye koşuyoruz. Karanlıkta hayal meyal gördüğümüz şelale tüm ihtişamıyla karşımızda coşkuyla akıyor, onun yardımıyla buradayız…
Şahin Alağaç tam bir tarih âşığı. Bize bir rota oluşturup Sulusaray’a gitmemizi öneriyor. Orada küçük fakat fazlaca hoş bir müze geziyoruz. Sebastapolis Antik Kenti binaların ortasında kalmış. Sulusaray termal bölgesi ancak vaktimiz olmadığı için sıcak sularına dalmıyor, köylere girip çıkıp Şahin Abi’nin önerdiği yerleri geziyoruz süratlice. Sulusaray çeşidinin en hoş durağı bir pideci cenneti olan Çamlıbel. Hamura Fısıldayan Adam tabelası bizi gülümsetince orada mola veriyoruz. hayatımın en kocaman, en lezzetli, bir o kadar da ucuz pidesini yiyorum. Tokat merkez için birfazlaca teklif bulunmasına karşın, gezmeye hiç vaktimiz kalmıyor ve ‘tekrarki sefere’ deyip yola devam ediyoruz…