Kalacak bir yer ayarlamadan Marmaris’in Kızkumu Plajı’na gittik lakin bunun için hiç kaygılı değildim. Ay ışığı bile olmayan yaz gecesinde, telefonumun ışığını kullanarak ılık deniz suyunda biraz yürüdüm. Kırmızı taşlar yorgun ayaklarımı rahatlattı ve tuzlu su da uzun yol yorgunluğumu bir nebze hafifçeletti. Natürel ki kamp yapacak bir yere gereksinimimiz vardı. Denizi sağımıza alıp biraz ilerlediğimizde karşımıza bir park çıktı.
Bir tabiat mükemmeli
Kimi çadırını kurmuş; kimi yalnızca yatağını, yastığını almış, açık havada uyumak üzere hazırlanıyordu. Ben de bir ağaca hamağımı kurdum. O esnada kamp komşularım sabahın 5’inde yeşil alanın fıskiyelerinin çalıştığını söylemiş oldu. Oh la laaa… “Sabah 5’te ıslanarak uyanmak mı” diyerek hamağımda uykuya çekildim. Üşüyerek kalktığımda sabah saat 6’ydı. Fıskiye saati geçmişti. Yanlış alarm, fıskiyeler öğle çalıştı. Planımız sıcak basmadan erken kalkmak, Kızkumu kalabalığa boğulmadan fotoğraf çekmek ve zirveye tırmanıp plajı üstten görmekti. Lakin hamakta bebekler üzere uyuyakalmışım. Neresinden yakalasak kârdır kanısıyla fırlayıp kalkmamız ve doruğa yanlışsız fırtına üzere gidişimiz takdire şayan. Kahvaltı için vakit yok, çünkü günlerden pazar. ‘300 Spartalı’ uyanıp kahvaltısını eder etmez buralara gelecek, malum.
Denizin ortasındaki kızıl suya batmış patikayı doruktan epey net bakılırsabiliyorsunuz. 3 metre genişliğinde, 600 metre uzunluğunda bu tabiat olağanüstüsü, etrafındaki teknelerle fevkalade bir görsellik sunuyor.
Hele ki öğlen sıcağı bastırırsa zirveye tırmanmak eziyet olacak. her neyse ki güneşin pozisyonu ve ağaçların gölgesi yardımıyla serin bir tırmanış oldu. Benim için değil lakin yol arkadaşım Ayşe Yılmaz için yorucu bir maceraydı. Zirveye vardığımızda bizi bekleyen görünüm bir alkışı hak ediyordu. Bence Kızkumu’nun hoşluğu aşağıdayken asla anlaşılmıyor. Burayı üstten görmelisiniz. Denizin ortasındaki kızıl suya batmış patikayı epeyce net gorebiliyorsunuz. 3 metre genişliğinde, 600 metre uzunluğunda bu tabiat mükemmeli etrafındaki teknelerle fevkalade bir görsellik sunuyor. Çok kenarlara gitmemeniz konusunda sizi uyarmalıyım. aslına bakarsanız çıkar çıkmaz plajı geniş bir açıyla nazaranbiliyorsunuz. Görüntünün tadını çıkardıktan daha sonra dönmeye karar veriyoruz. İniş her vakit daha zordur. Biz bot giyerek yanlışsız bir karar almışız çünkü yerler çam iğnesi ve diken dolu. Aşağı indikten daha sonra artık sırada zirveden gördüğümüz Kızkumu’nun ortasında yürümek var. Kalabalık bastırmaya başlamış. Ilık suda yürüyerek denizin ortasına kadar gittim. sıradan uzun bir süre su bileklerden birazcık üst çıkıyor. Sonlara hakikat aslına bakarsanız duba koymuşlar. Oraya geldiğimde su belime kadar ulaşmıştı. Elimde telefon olmasa yüzerek buradan kıyıya basitçe çıkabilirdim.
Geri dönüşte ‘Sığ yerlerin kenarına hakikat gideyim bakayım, ne kadar derin’ derken az kalsın elimde telefonla suya yuvarlanıyordum. Oysaki bir bayır üzere çabucak derinleşiyormuş.
Bybassos Antik Kenti
Geri dönüş yolunda tam soldaki adanın üstünde görünen tarihi yapıların ne olduğunu merak etmiştim. Bybassos Antik Kenti’ne ilişkin olduğu düşünülüyormuş. Kızkumu’nun oluşumuyla ilgili birkaç efsane var tabi… Bybassos Kralı’nın kızı bir balıkçıya âşık oluyor. Geceleri elinde fenerle onunla buluşmaya gidiyor. Bunu öğrenen kral, kızını hapsediyor. Prenses bir süre daha sonra esaretten kurtulmayı başarıyor ve denize koşuyor.
Attığı her adım da kuma dönüşüyor. Ancak kız tam balıkçıya kavuştuğu anda bir asker onu okuyla öldürüyor. Su, prensesin kanıyla kırmızıya boyanıyor. Balıkçı prensesi kayığına alıyor ve tekrar hiç kimse onları görmüyor. Öteki efsaher neyse şu: Bybassos Hükümdarı düşmanlarıyla giriştiği savaşı kaybediyor. Hükümdarın kızı, hoş prenses düşmanların eline geçmemek için deniz kıyısına iniyor. Yüzme bilmediği için eteğine aldığı kumları denize saçıyor. Kumlar bir yol oluşturuyor ancak eteğindeki kumlar bitince boğularak ölüyor.
Şelaleye ne oldu?
Buraya kadar gelmişken Turgut Şelalesi’ne uğramadan geçmek olmazdı. Anayoldaki tabelasından orman yoluna saptık. Biraz gittikten daha sonra araç trafiğinde sıkışıp kaldık. Karşıdan gelen otomobile “Şelaleye sağdan mı soldan mı gideceğiz” diye sordum ancak gelen yanıt “Şelale yok” oldu. Şelaleye ne olmuştu? Sağdaki yoldan gidebildiğimiz kadar gittik. Bir yerden daha sonra özel arazi başlıyordu ve yürümemiz gerekiyordu. Çok da uzun olmayan bir yürüyüşten daha sonra şelalenin otoparkına ulaştık. Beşerler akın akın gidiş geliş şeridi oluşturmuş.
“Hastalık kapmasak bari” diye diye, güya İstiklal Caddesi’nin kalabalığındaymışçasına ilerledik. 3-5 metreden dökülen şelaleye ulaştığımızda, beklediğimiz lacivert suların yerine çamurlu bir su akıyordu. Güya dünyadaki tüm beşerler da buradaydı. Seyahatlerimde epey kalabalık yerlere denk geldim ancak bu biçimdesini hiç görmemiştim. Suya bir girip çıktım, daha sonra da gerime bile bakmadan kaçtım. Şelale niye yok, öğrenmiş olduk. Şayet gitmek isterseniz pazar günü olmamasına bilhassa dikkat edin. Kızkumu ve Turgut Şelalesi’ni kapsayan cip safariler yemek dâhil 200 lira. Kalabalığa aldırmıyorsanız biraz su savaşı, biraz hoplayıp zıplama vaat eden bu tiplere da katılabilirsiniz.
Bir tabiat mükemmeli
Kimi çadırını kurmuş; kimi yalnızca yatağını, yastığını almış, açık havada uyumak üzere hazırlanıyordu. Ben de bir ağaca hamağımı kurdum. O esnada kamp komşularım sabahın 5’inde yeşil alanın fıskiyelerinin çalıştığını söylemiş oldu. Oh la laaa… “Sabah 5’te ıslanarak uyanmak mı” diyerek hamağımda uykuya çekildim. Üşüyerek kalktığımda sabah saat 6’ydı. Fıskiye saati geçmişti. Yanlış alarm, fıskiyeler öğle çalıştı. Planımız sıcak basmadan erken kalkmak, Kızkumu kalabalığa boğulmadan fotoğraf çekmek ve zirveye tırmanıp plajı üstten görmekti. Lakin hamakta bebekler üzere uyuyakalmışım. Neresinden yakalasak kârdır kanısıyla fırlayıp kalkmamız ve doruğa yanlışsız fırtına üzere gidişimiz takdire şayan. Kahvaltı için vakit yok, çünkü günlerden pazar. ‘300 Spartalı’ uyanıp kahvaltısını eder etmez buralara gelecek, malum.
Denizin ortasındaki kızıl suya batmış patikayı doruktan epey net bakılırsabiliyorsunuz. 3 metre genişliğinde, 600 metre uzunluğunda bu tabiat olağanüstüsü, etrafındaki teknelerle fevkalade bir görsellik sunuyor.
Hele ki öğlen sıcağı bastırırsa zirveye tırmanmak eziyet olacak. her neyse ki güneşin pozisyonu ve ağaçların gölgesi yardımıyla serin bir tırmanış oldu. Benim için değil lakin yol arkadaşım Ayşe Yılmaz için yorucu bir maceraydı. Zirveye vardığımızda bizi bekleyen görünüm bir alkışı hak ediyordu. Bence Kızkumu’nun hoşluğu aşağıdayken asla anlaşılmıyor. Burayı üstten görmelisiniz. Denizin ortasındaki kızıl suya batmış patikayı epeyce net gorebiliyorsunuz. 3 metre genişliğinde, 600 metre uzunluğunda bu tabiat mükemmeli etrafındaki teknelerle fevkalade bir görsellik sunuyor. Çok kenarlara gitmemeniz konusunda sizi uyarmalıyım. aslına bakarsanız çıkar çıkmaz plajı geniş bir açıyla nazaranbiliyorsunuz. Görüntünün tadını çıkardıktan daha sonra dönmeye karar veriyoruz. İniş her vakit daha zordur. Biz bot giyerek yanlışsız bir karar almışız çünkü yerler çam iğnesi ve diken dolu. Aşağı indikten daha sonra artık sırada zirveden gördüğümüz Kızkumu’nun ortasında yürümek var. Kalabalık bastırmaya başlamış. Ilık suda yürüyerek denizin ortasına kadar gittim. sıradan uzun bir süre su bileklerden birazcık üst çıkıyor. Sonlara hakikat aslına bakarsanız duba koymuşlar. Oraya geldiğimde su belime kadar ulaşmıştı. Elimde telefon olmasa yüzerek buradan kıyıya basitçe çıkabilirdim.
Geri dönüşte ‘Sığ yerlerin kenarına hakikat gideyim bakayım, ne kadar derin’ derken az kalsın elimde telefonla suya yuvarlanıyordum. Oysaki bir bayır üzere çabucak derinleşiyormuş.
Bybassos Antik Kenti
Geri dönüş yolunda tam soldaki adanın üstünde görünen tarihi yapıların ne olduğunu merak etmiştim. Bybassos Antik Kenti’ne ilişkin olduğu düşünülüyormuş. Kızkumu’nun oluşumuyla ilgili birkaç efsane var tabi… Bybassos Kralı’nın kızı bir balıkçıya âşık oluyor. Geceleri elinde fenerle onunla buluşmaya gidiyor. Bunu öğrenen kral, kızını hapsediyor. Prenses bir süre daha sonra esaretten kurtulmayı başarıyor ve denize koşuyor.
Attığı her adım da kuma dönüşüyor. Ancak kız tam balıkçıya kavuştuğu anda bir asker onu okuyla öldürüyor. Su, prensesin kanıyla kırmızıya boyanıyor. Balıkçı prensesi kayığına alıyor ve tekrar hiç kimse onları görmüyor. Öteki efsaher neyse şu: Bybassos Hükümdarı düşmanlarıyla giriştiği savaşı kaybediyor. Hükümdarın kızı, hoş prenses düşmanların eline geçmemek için deniz kıyısına iniyor. Yüzme bilmediği için eteğine aldığı kumları denize saçıyor. Kumlar bir yol oluşturuyor ancak eteğindeki kumlar bitince boğularak ölüyor.
Şelaleye ne oldu?
Buraya kadar gelmişken Turgut Şelalesi’ne uğramadan geçmek olmazdı. Anayoldaki tabelasından orman yoluna saptık. Biraz gittikten daha sonra araç trafiğinde sıkışıp kaldık. Karşıdan gelen otomobile “Şelaleye sağdan mı soldan mı gideceğiz” diye sordum ancak gelen yanıt “Şelale yok” oldu. Şelaleye ne olmuştu? Sağdaki yoldan gidebildiğimiz kadar gittik. Bir yerden daha sonra özel arazi başlıyordu ve yürümemiz gerekiyordu. Çok da uzun olmayan bir yürüyüşten daha sonra şelalenin otoparkına ulaştık. Beşerler akın akın gidiş geliş şeridi oluşturmuş.
“Hastalık kapmasak bari” diye diye, güya İstiklal Caddesi’nin kalabalığındaymışçasına ilerledik. 3-5 metreden dökülen şelaleye ulaştığımızda, beklediğimiz lacivert suların yerine çamurlu bir su akıyordu. Güya dünyadaki tüm beşerler da buradaydı. Seyahatlerimde epey kalabalık yerlere denk geldim ancak bu biçimdesini hiç görmemiştim. Suya bir girip çıktım, daha sonra da gerime bile bakmadan kaçtım. Şelale niye yok, öğrenmiş olduk. Şayet gitmek isterseniz pazar günü olmamasına bilhassa dikkat edin. Kızkumu ve Turgut Şelalesi’ni kapsayan cip safariler yemek dâhil 200 lira. Kalabalığa aldırmıyorsanız biraz su savaşı, biraz hoplayıp zıplama vaat eden bu tiplere da katılabilirsiniz.