Sinsinati
New member
Bir aktivistin gözünden: Beklenen kahraman gelmeyecek, geleceğimizi kendimiz kurmalıyız; HAYDİ *Gülseren Onanç
Hannah Arendt siyaseti, yargılamak yerine, anlamak üzerine yapmamız gerektiğini öğütler. Bana nazaran güzel bir siyasetçide olması gereken en kıymetli özellik şartsız insan sevgisi ve toplumu manaya merakıdır. Toplumu ütopyamıza ikna etmek istiyorsak, evvel insanı anlamalıyız.
2012 yılında CHP’de Halkla İlgilerden sorumlu Genel Lider Yardımcısı gorevindeyken, çeşitli araştırma halleri kullanarak seçmen davranışını anlamaya çalıştım. İnsanı ve toplumu anlamak üzere çıktığım bu keşif seyahati yaşantımın en öğretici devirlerinden bir tanesiydi. Klâsik, muhafazakar seçmenin ömür şekillerinden dolayı AK Parti’yi seçmesini anlıyordum. Ancak bunun ötesinde Recep Tayyip Erdoğan’a (RTE) olan büyük hayranlık ve bağlılığın altında yatan niçinleri merak ediyordum. Odak kümeler yoluyla yaptığımız araştırmalarda AK Parti’ye oy verdiğini söyleyenler RTE’yi kurtarıcı kahraman olarak görüyor, ona insanüstü özellikler yüklüyorlardı. Onların gözünde o uygun bir Müslüman, esirgeyici bir baba, kuvvetli bir dünya önderiydi. RTE ile kurdukları bu münasebette kendilerine biçtikleri rol RTE’nin iktidarı ve sıhhati için duacı olmak, itaatkar ve destekçi olmaktı. Nasıl olsa kahramanları onlar için en uygununu düşünür, onlar için çalışırdı. O gerekli olduğu vakit gerekli bilgiyi verirdi. O ne yapsa ona yakışırdı ve o her şeyin en uygununa layıktı.
Üzerinden 9 koca yıl geçti, Türkiye’de o günden beri epey şey değişti, demokrasi azaldıkça yolsuzluk arttı, adalet azaldıkça yoksulluk arttı. AK Parti’ye ve RTE’ye dayanak, partinin 2002’de kurulduğu noktaya geriledi. Yarın seçim olsa RTE Cumhurbaşkanı seçilemeyecek. Hamit Bozarslan’ın dediği üzere, “Türkiye’de lider babamızın sonbaharı yaşanıyor.”
Seçmen davranışlarında epeyce şey değişse de, kahraman arayışı hala devam ediyor. Kamuoyu araştırmacıları RTE’de vazgeçen seçmenin onun yerine çabucak hemen bir kahraman koyamadığını ve arayışın devam ettiğini söylüyor.
Bu yalnızca AK Parti seçmeni ile de hudutlu değil. Türkiye toplumunun genelinde bir kahraman bekleyişi var. Lakin biliyoruz ki bir kahraman arayışı sıhhatsiz bir toplumun göstergesi. Göksel Aymaz’ın bu mevzudaki tahlili son derece önemli.
“Çöküş halindeki toplumların tipik emarelerinden biri ‘kahraman’ beklemektir. Kahraman beklentisi güzel bir şey değildir, insanı ve toplumu gereksizleştirir. İnsanları gereksizleştirmek de insanlara yapılacak en büyük kötülüktür.” Bertolt Brecht’in “ne yazık ki o ülkeye kahramana gereksinim duyuyor” kelamı çöküş halindeki toplumların ruh halini anlatır.
YouTube görüntüleri milyonlarca kişi tarafınca izlenen Sedat Peker’e karşı gelişen sempatiyi bu kahraman arayışı ile mi açıklamalıyız diye düşünürken yardımıma klinik psikolog Tuğçe Isıyel yetişti. Isıyel, “Bu ülkede hiç bir şartta işleyen bir hukuk sistemi olmadığından, gelişmiş bir adalet anlayışından da ne yazık ki bahsedemiyoruz. Sedat Peker’e duyulan açık yahut örtük sempati ‘beklenen kahraman sonunda geldi’ duygusu, adeta çocuğu koruyup kollayan, kurtaran baba açlığının hüzünlü bir sembolik vurgusu olması sebebiyle, bir sosyo-psikolojik incelemeye gereksinim duyuyor.”
Bir babadan umduğunu bulamayan toplumun bir öbür baba arayışı. Bir yanlıştan diğer bir yanlışa sürüklenme hali.
halbuki bir kurtarıcı babaya gereksinimimiz yok. Muhtaçlığımız olan şey, özgüvenli faal vatandaşlık şuuru ile demokrasiye ve onun kurumlarına sahip çıkmak, geleceğimizi kendi ellerimize almak. Bu olağan olarak kolay bir müddetç değil fakat bunu yıllardır başaran hoş örneklerimiz var. Türkiye’de ve dünyada feminist bayan hareketleri toplumun vicdanı oldular ve baskıcı tertibe karşın olmaya devam ediyorlar.
İkizdere’de direnenlere bakın, yozlaşan otoriter iktidara karşı nasıl tesirli bir direniş sürdürüyorlar. Ön saflarda direnen bayanlardan Ayşe Albayrak, TBMM de Âlâ Parti lideri Meral Akşener’den kürsüyü devraldı ve “Bu devlet yalnızca Cengiz Mehmet’in devleti mi” diye sordu. yıllar evvel iş makinalarının önüne geçip “Devlet Biziz” diyen Rizeli Havva Ana’nın o yiğit çıkışını bize hatırlattı.
Gazeteci ve siyasetçi Ahmet Şık da Sedat Peker’in ifşa görüntülerinin bir siyasi sonuç vermesi için sivil toplum, medya ve siyasetçilerin bayan hareketini kutup yıldızı olarak alması gerektiğini söylüyor.
Son romanı İstanbullu Amazonlar 1809’da Osmanlı’da bir bayan sultan tahta çıksaydı tarihin nasıl bir tarafa gidebileceğinin peşine düşen muharrir Şebnem İşigüzel’de “Türkiye’deki en kuvvetli muhalefet kadınlardır” diyor.
Artık bayan direnişinden ilham alıp, toplumsal medyadan başlayarak SES’imizi yükseltme vakti. “Hak, Adalet, Demokrasi İstiyoruz” demek, kendi geleceğimizi kendi ellerimize almak #HADİ deme zamanı.
Bu yazı, SES Eşitlik, Adalet, Bayan Platformu’ndan alınmıştır.
Hannah Arendt siyaseti, yargılamak yerine, anlamak üzerine yapmamız gerektiğini öğütler. Bana nazaran güzel bir siyasetçide olması gereken en kıymetli özellik şartsız insan sevgisi ve toplumu manaya merakıdır. Toplumu ütopyamıza ikna etmek istiyorsak, evvel insanı anlamalıyız.
2012 yılında CHP’de Halkla İlgilerden sorumlu Genel Lider Yardımcısı gorevindeyken, çeşitli araştırma halleri kullanarak seçmen davranışını anlamaya çalıştım. İnsanı ve toplumu anlamak üzere çıktığım bu keşif seyahati yaşantımın en öğretici devirlerinden bir tanesiydi. Klâsik, muhafazakar seçmenin ömür şekillerinden dolayı AK Parti’yi seçmesini anlıyordum. Ancak bunun ötesinde Recep Tayyip Erdoğan’a (RTE) olan büyük hayranlık ve bağlılığın altında yatan niçinleri merak ediyordum. Odak kümeler yoluyla yaptığımız araştırmalarda AK Parti’ye oy verdiğini söyleyenler RTE’yi kurtarıcı kahraman olarak görüyor, ona insanüstü özellikler yüklüyorlardı. Onların gözünde o uygun bir Müslüman, esirgeyici bir baba, kuvvetli bir dünya önderiydi. RTE ile kurdukları bu münasebette kendilerine biçtikleri rol RTE’nin iktidarı ve sıhhati için duacı olmak, itaatkar ve destekçi olmaktı. Nasıl olsa kahramanları onlar için en uygununu düşünür, onlar için çalışırdı. O gerekli olduğu vakit gerekli bilgiyi verirdi. O ne yapsa ona yakışırdı ve o her şeyin en uygununa layıktı.
Üzerinden 9 koca yıl geçti, Türkiye’de o günden beri epey şey değişti, demokrasi azaldıkça yolsuzluk arttı, adalet azaldıkça yoksulluk arttı. AK Parti’ye ve RTE’ye dayanak, partinin 2002’de kurulduğu noktaya geriledi. Yarın seçim olsa RTE Cumhurbaşkanı seçilemeyecek. Hamit Bozarslan’ın dediği üzere, “Türkiye’de lider babamızın sonbaharı yaşanıyor.”
Seçmen davranışlarında epeyce şey değişse de, kahraman arayışı hala devam ediyor. Kamuoyu araştırmacıları RTE’de vazgeçen seçmenin onun yerine çabucak hemen bir kahraman koyamadığını ve arayışın devam ettiğini söylüyor.
Bu yalnızca AK Parti seçmeni ile de hudutlu değil. Türkiye toplumunun genelinde bir kahraman bekleyişi var. Lakin biliyoruz ki bir kahraman arayışı sıhhatsiz bir toplumun göstergesi. Göksel Aymaz’ın bu mevzudaki tahlili son derece önemli.
“Çöküş halindeki toplumların tipik emarelerinden biri ‘kahraman’ beklemektir. Kahraman beklentisi güzel bir şey değildir, insanı ve toplumu gereksizleştirir. İnsanları gereksizleştirmek de insanlara yapılacak en büyük kötülüktür.” Bertolt Brecht’in “ne yazık ki o ülkeye kahramana gereksinim duyuyor” kelamı çöküş halindeki toplumların ruh halini anlatır.
YouTube görüntüleri milyonlarca kişi tarafınca izlenen Sedat Peker’e karşı gelişen sempatiyi bu kahraman arayışı ile mi açıklamalıyız diye düşünürken yardımıma klinik psikolog Tuğçe Isıyel yetişti. Isıyel, “Bu ülkede hiç bir şartta işleyen bir hukuk sistemi olmadığından, gelişmiş bir adalet anlayışından da ne yazık ki bahsedemiyoruz. Sedat Peker’e duyulan açık yahut örtük sempati ‘beklenen kahraman sonunda geldi’ duygusu, adeta çocuğu koruyup kollayan, kurtaran baba açlığının hüzünlü bir sembolik vurgusu olması sebebiyle, bir sosyo-psikolojik incelemeye gereksinim duyuyor.”
Bir babadan umduğunu bulamayan toplumun bir öbür baba arayışı. Bir yanlıştan diğer bir yanlışa sürüklenme hali.
halbuki bir kurtarıcı babaya gereksinimimiz yok. Muhtaçlığımız olan şey, özgüvenli faal vatandaşlık şuuru ile demokrasiye ve onun kurumlarına sahip çıkmak, geleceğimizi kendi ellerimize almak. Bu olağan olarak kolay bir müddetç değil fakat bunu yıllardır başaran hoş örneklerimiz var. Türkiye’de ve dünyada feminist bayan hareketleri toplumun vicdanı oldular ve baskıcı tertibe karşın olmaya devam ediyorlar.
İkizdere’de direnenlere bakın, yozlaşan otoriter iktidara karşı nasıl tesirli bir direniş sürdürüyorlar. Ön saflarda direnen bayanlardan Ayşe Albayrak, TBMM de Âlâ Parti lideri Meral Akşener’den kürsüyü devraldı ve “Bu devlet yalnızca Cengiz Mehmet’in devleti mi” diye sordu. yıllar evvel iş makinalarının önüne geçip “Devlet Biziz” diyen Rizeli Havva Ana’nın o yiğit çıkışını bize hatırlattı.
Gazeteci ve siyasetçi Ahmet Şık da Sedat Peker’in ifşa görüntülerinin bir siyasi sonuç vermesi için sivil toplum, medya ve siyasetçilerin bayan hareketini kutup yıldızı olarak alması gerektiğini söylüyor.
Son romanı İstanbullu Amazonlar 1809’da Osmanlı’da bir bayan sultan tahta çıksaydı tarihin nasıl bir tarafa gidebileceğinin peşine düşen muharrir Şebnem İşigüzel’de “Türkiye’deki en kuvvetli muhalefet kadınlardır” diyor.
Artık bayan direnişinden ilham alıp, toplumsal medyadan başlayarak SES’imizi yükseltme vakti. “Hak, Adalet, Demokrasi İstiyoruz” demek, kendi geleceğimizi kendi ellerimize almak #HADİ deme zamanı.
Bu yazı, SES Eşitlik, Adalet, Bayan Platformu’ndan alınmıştır.