Neredeyse her seferinde, genç bir oyuncunun Novak Djokovic’ten faydalanmak ve onu tenisin zirvesindeki yerinden devirmek istediği bir an gelir.
Djokovic’in ne kadar derin kazdığı veya en iyi oyuncunun filenin diğer tarafında ne kadar iyi oynadığı önemli değil.
Belki de Djokovic, iki yıl önce Fransa Açık finalinde Stefanos Tsitsipas ve geçen yıl Wimbledon çeyrek finalinde Jannik Sinner ile karşılaştığı gibi iki set geridedir. Belki de Djokovic, 2021 Avustralya Açık’ta Taylor Fritz’e karşı bir karın kasını yırtıp iki setlik bir üstünlük elde ederken dört setten sonra yaptığı gibi rakibinin eşitleme yapmasına izin verdikten sonra sahada sakatlanarak topallıyor.
Sonra diğeri, gerçekten harika bir şeyin eşiğinde olabileceğini düşünmeye başlar, 20 yaşındaki İspanyol sansasyonel Carlos Alcaraz’ın Cuma günü Fransa Açık’ta Djokovic ile yarı final mücadelesinde yapacağı bir maç gibi. Djokovic’e karşı mücadele ettiği spor, 2022 baharından beri hasretini çekiyor.
Djokovic’in rakipleri zafer hayal etmeye başlarken raket biraz daha ağırlaşıyor, dirsek biraz daha sıkılaşıyor. Bunca yıldan sonra, bir Grand Slam turnuvasının sonundaki tüm bu maçlar, 36 yaşındaki Djokovic bunu bir mil öteden fark edebiliyor.
Yapmak zorunda değil. 22 kez Grand Slam şampiyonu olan Djokovic sadece 25 metre uzakta ve kalbinin derinliklerinde her şeyin onun istediği gibi gideceğine inanıyor.
Çeyrek finalde Karen Khachanov’a karşı iki saatten fazla mücadele ettikten sonra Salı günü tekrar oldu. Çekiç servis ve forehand kullanan ve bacaklarında neredeyse on yıl daha az mesafe olan uzun boylu, iriyarı Rus Khachanov ilk seti kazanmış ve ikinci sette eşitliği bozmaya zorlamıştı. Açılışını yaptı.
Ya da değil. Mükemmel bir 7-0 tie-break, Djokovic’i eşitlemeye getirdi. Bir sonraki setin ilk maçında servis molası ona liderliği sağladı. Khachanov hazırdı.
Khachanov’u gönderdikten sonra Djokovic, “Mahkemenin enerjisi benim tarafıma kaydı,” dedi.
Ancak Djokovic, son dokuz ayda kendisinden iki kez 1 numara olan Alcaraz ile karşılaştığında, Djokovic’in yaşadığı hiçbir şeye benzemeyen bir gençlik sınavı olacak. İkili, Mayıs 2022’de Madrid’de yalnızca bir kez oynadı; Djokovic ve Alcaraz, aradan geçen 13 ay içinde şu ya da bu nedenle birbirlerini özlediler.
Avrupa gençlik seviyesinde tanıştığı oyuncunun dördüncü turunda bu hafta Alcaraz’a kurban giden 21 yaşındaki İtalyan Lorenzo Musetti, “Tam bir oyuncu” dedi.
Bir neslin bir diğerini başardığı eşsiz anlar, tektonik plakaları kaydırmak gibi hissettirebilir. Erkekler tenisinde ara sıra belirleyici bir maç vardır: Pete Sampras, 1990 ABD Açık’ta John McEnroe’yu yendi; Roger Federer, 2001’de Wimbledon’da Merkez Kortta Sampras’ı mağlup etti. Bir darbe daha mı gelecek?
Dünyanın ikinci sıradaki oyuncusu ve 20’li yaşlarında Djokovic’i bir Grand Slam finalinde yenen tek oyuncu olan Daniil Medvedev, kısa bir süre önce Djokoviç’i defalarca yenip kaybetmeden onu yenmenin neredeyse imkansız olduğunu söyledi. Rakipler, onun vuruş modellerine ve amacına ulaştıklarını düşündükten sonra onları başka bir topa vurmak için amansız yeteneğine alışmak zorunda kalacaklar.
Alcaraz’da öyle değil. Alcaraz, Djokovic’i tek karşılaşmalarında mağlup etti ve bu, belirleyici eşitlik bozmadaydı (üç setlik bir maçta da olsa). Şimdiye kadar Alcaraz, çağdaşlarının Djokovic’e karşı büyük anlarda gösterdiği kırılganlığın veya kendisinden birkaç yaş büyük olan ve gelecek nesil tenis yıldızları olması gereken oyuncuların hiçbirini göstermedi.
Alcaraz, Salı günü geç saatlerde Djokovic ile hesaplaşmaya karar vermek için çeyrek finalde Tsitsipas’ı yendikten sonra, “Bu oyunu gerçekten oynamak istiyorum,” dedi. “Tadını çıkaracağım.”
Belki.
Genel olarak spor ve özel olarak tenis hakkında çok eski bir atasözünden biri, sporcuların sporlarının kurallarını gerçekten çözmek için gereken bilgeliği ve deneyimi elde edene kadar vücutlarının onlara ihanet ettiğidir. Djokovic bu fikri teste tabi tuttu.
Bu tesadüf değil. Neredeyse hiç alkol içmez. En iyi REM uyku saatlerine odaklanarak her gece sekiz buçuk saat uyumaya çalışır. Spor salonu ve maç sonrası esneme hareketleri bazen normal bir insanın antrenmanı kadar yorucu görünüyor.
Teniste daha sağlıklı, daha gelişmiş bir beyin olduğunu iddia etmek de zor. Djokovic, Roger Federer, Rafael Nadal ve Andy Murray’in işleri daha da zorlaştırdığı bir zamanda dünyanın en iyi oyuncusu olmak için yükselen, yeni vuruş teknikleri ve oyunlar ve unvanlar kazanmanın yeni yollarını bularak uzun zaman önce oyunun kurallarını yeniden tanımladı. hiç olmamıştı. Bu günlerde, her vuruşta hızlı topları, eğri topları, platinleri ve anahtarları karıştıran bir beyzbol atıcısı gibi, noktaların hızını ve ritmini kolaylıkla değiştiriyor. Ve sonra herkesin onun da yapabileceğini bilmesini sağlamak için 1980’lerin bir oyuncusu gibi servis atıp voleybolu kullanıyor.
Yıllarca tenis ve diğer spor dallarında süperstar atletlerle, Boris Becker, Kobe Bryant, Zlatan Ibrahimovic gibi zihinsel dayanıklılığını paylaşarak geçirdi. Meditasyon yapar. Başkasını sevmek zorunda olmadığında nasıl odaklanacağını biliyor. Bu turnuvada gereksiz bir hata yapmadan beş eşitliği bozan oyuncu oynadı.
45. Grand Slam yarı finaline yaklaşan Djokovic, neredeyse kaçınılmaz olan duygusal iniş ve çıkışlarıyla beş set formatının ustası haline geldi. İlk seti rakibi hakkında bilgi toplamakla geçiriyor gibi görünüyor. Son iki Wimbledon finalinde olduğu gibi o seti de kaybederse, hatta bir sonrakinde, önemli değil. Hala çok zaman var.
Khachanov, “O her zaman orada, bilirsiniz, her zaman zorluyor,” dedi. “Sürekli bir yol bulmaya çalışıyor.”
Bunun Alcaraz’a karşı işe yarayıp yaramayacağı Cuma günkü büyük muamma. Alcaraz şimdiye kadar gençliğin pek çok avantajını gösterdi – hız, güç, güç, nadiren kötü günleri olan bir oyuncunun iyimserliği – ve çok az tuzak. Forehand’in hızı ve eşsiz doğaçlama vuruş tekniği ile uzlaşmaya çalışırken, diğer oyuncuların anlamakta zorlandıkları bir tür sınırsız neşe ve özgürlükle oynuyor.
Alcaraz teknik direktörü Juan Carlos Ferrero, her zaman ileriye doğru bir adım atmak istediğini söyledi. Sporun üçüncü kademesinde Futures turnuvalarında oynarken, ikinci kademe olan Meydan Okuyanlar için hazır olduğuna inanıyordu. Challengers’da oynadığında ana tura hazır olduğunu düşündü.
Ferrero, “Sahadaki tüm şutları vurma yeteneğine sahip,” dedi. “Bir maç noktasında fileye gitmesini isterseniz, bunu yapabilir. Ya da geri gelip gridde yer almak istersem, o bunu yapabilir ve şut atabilir.”
Uzun veya kısa sayılarda oynayabilir. Anın gerektirdiği her neyse.
Salı gecesinden sonra Tsitsipas, Cuma günü ikilinin karşı karşıya geleceği sahada hem Djokovic’e hem de Alcaraz’a kaybetmişti. Herkes gibi Tsitsipas da oyunu, oyundaki en gelişmiş beyinler, rakibine manevra yapmaya ve her şutu kontrol etmeye çalışan bir oyuncu ile oyundaki en saf ve en hızlı yeteneklerin hesaplaşması olarak gördüğünü söyledi.
Tsitsipas, “Birinin tecrübesi var, diğerinin bacakları var ve Speedy Gonzales gibi hareket ediyor” dedi. “Kocaman, süper büyük topları vurabilirsiniz; diğeri ise baskı uygulamak ve rakibini olabildiğince fazla hareket ettirmek için hassasiyeti tercih ediyor.”
Kim kazanacak?
Tsitsipas, “Ben çocuklardan yanayım” dedi.
Djokovic’e karşı alabilecekleri tüm yardıma ihtiyaçları var.
Djokovic’in ne kadar derin kazdığı veya en iyi oyuncunun filenin diğer tarafında ne kadar iyi oynadığı önemli değil.
Belki de Djokovic, iki yıl önce Fransa Açık finalinde Stefanos Tsitsipas ve geçen yıl Wimbledon çeyrek finalinde Jannik Sinner ile karşılaştığı gibi iki set geridedir. Belki de Djokovic, 2021 Avustralya Açık’ta Taylor Fritz’e karşı bir karın kasını yırtıp iki setlik bir üstünlük elde ederken dört setten sonra yaptığı gibi rakibinin eşitleme yapmasına izin verdikten sonra sahada sakatlanarak topallıyor.
Sonra diğeri, gerçekten harika bir şeyin eşiğinde olabileceğini düşünmeye başlar, 20 yaşındaki İspanyol sansasyonel Carlos Alcaraz’ın Cuma günü Fransa Açık’ta Djokovic ile yarı final mücadelesinde yapacağı bir maç gibi. Djokovic’e karşı mücadele ettiği spor, 2022 baharından beri hasretini çekiyor.
Djokovic’in rakipleri zafer hayal etmeye başlarken raket biraz daha ağırlaşıyor, dirsek biraz daha sıkılaşıyor. Bunca yıldan sonra, bir Grand Slam turnuvasının sonundaki tüm bu maçlar, 36 yaşındaki Djokovic bunu bir mil öteden fark edebiliyor.
Yapmak zorunda değil. 22 kez Grand Slam şampiyonu olan Djokovic sadece 25 metre uzakta ve kalbinin derinliklerinde her şeyin onun istediği gibi gideceğine inanıyor.
Çeyrek finalde Karen Khachanov’a karşı iki saatten fazla mücadele ettikten sonra Salı günü tekrar oldu. Çekiç servis ve forehand kullanan ve bacaklarında neredeyse on yıl daha az mesafe olan uzun boylu, iriyarı Rus Khachanov ilk seti kazanmış ve ikinci sette eşitliği bozmaya zorlamıştı. Açılışını yaptı.
Ya da değil. Mükemmel bir 7-0 tie-break, Djokovic’i eşitlemeye getirdi. Bir sonraki setin ilk maçında servis molası ona liderliği sağladı. Khachanov hazırdı.
Khachanov’u gönderdikten sonra Djokovic, “Mahkemenin enerjisi benim tarafıma kaydı,” dedi.
Ancak Djokovic, son dokuz ayda kendisinden iki kez 1 numara olan Alcaraz ile karşılaştığında, Djokovic’in yaşadığı hiçbir şeye benzemeyen bir gençlik sınavı olacak. İkili, Mayıs 2022’de Madrid’de yalnızca bir kez oynadı; Djokovic ve Alcaraz, aradan geçen 13 ay içinde şu ya da bu nedenle birbirlerini özlediler.
Avrupa gençlik seviyesinde tanıştığı oyuncunun dördüncü turunda bu hafta Alcaraz’a kurban giden 21 yaşındaki İtalyan Lorenzo Musetti, “Tam bir oyuncu” dedi.
Bir neslin bir diğerini başardığı eşsiz anlar, tektonik plakaları kaydırmak gibi hissettirebilir. Erkekler tenisinde ara sıra belirleyici bir maç vardır: Pete Sampras, 1990 ABD Açık’ta John McEnroe’yu yendi; Roger Federer, 2001’de Wimbledon’da Merkez Kortta Sampras’ı mağlup etti. Bir darbe daha mı gelecek?
Dünyanın ikinci sıradaki oyuncusu ve 20’li yaşlarında Djokovic’i bir Grand Slam finalinde yenen tek oyuncu olan Daniil Medvedev, kısa bir süre önce Djokoviç’i defalarca yenip kaybetmeden onu yenmenin neredeyse imkansız olduğunu söyledi. Rakipler, onun vuruş modellerine ve amacına ulaştıklarını düşündükten sonra onları başka bir topa vurmak için amansız yeteneğine alışmak zorunda kalacaklar.
Alcaraz’da öyle değil. Alcaraz, Djokovic’i tek karşılaşmalarında mağlup etti ve bu, belirleyici eşitlik bozmadaydı (üç setlik bir maçta da olsa). Şimdiye kadar Alcaraz, çağdaşlarının Djokovic’e karşı büyük anlarda gösterdiği kırılganlığın veya kendisinden birkaç yaş büyük olan ve gelecek nesil tenis yıldızları olması gereken oyuncuların hiçbirini göstermedi.
Alcaraz, Salı günü geç saatlerde Djokovic ile hesaplaşmaya karar vermek için çeyrek finalde Tsitsipas’ı yendikten sonra, “Bu oyunu gerçekten oynamak istiyorum,” dedi. “Tadını çıkaracağım.”
Belki.
Genel olarak spor ve özel olarak tenis hakkında çok eski bir atasözünden biri, sporcuların sporlarının kurallarını gerçekten çözmek için gereken bilgeliği ve deneyimi elde edene kadar vücutlarının onlara ihanet ettiğidir. Djokovic bu fikri teste tabi tuttu.
Bu tesadüf değil. Neredeyse hiç alkol içmez. En iyi REM uyku saatlerine odaklanarak her gece sekiz buçuk saat uyumaya çalışır. Spor salonu ve maç sonrası esneme hareketleri bazen normal bir insanın antrenmanı kadar yorucu görünüyor.
Teniste daha sağlıklı, daha gelişmiş bir beyin olduğunu iddia etmek de zor. Djokovic, Roger Federer, Rafael Nadal ve Andy Murray’in işleri daha da zorlaştırdığı bir zamanda dünyanın en iyi oyuncusu olmak için yükselen, yeni vuruş teknikleri ve oyunlar ve unvanlar kazanmanın yeni yollarını bularak uzun zaman önce oyunun kurallarını yeniden tanımladı. hiç olmamıştı. Bu günlerde, her vuruşta hızlı topları, eğri topları, platinleri ve anahtarları karıştıran bir beyzbol atıcısı gibi, noktaların hızını ve ritmini kolaylıkla değiştiriyor. Ve sonra herkesin onun da yapabileceğini bilmesini sağlamak için 1980’lerin bir oyuncusu gibi servis atıp voleybolu kullanıyor.
Yıllarca tenis ve diğer spor dallarında süperstar atletlerle, Boris Becker, Kobe Bryant, Zlatan Ibrahimovic gibi zihinsel dayanıklılığını paylaşarak geçirdi. Meditasyon yapar. Başkasını sevmek zorunda olmadığında nasıl odaklanacağını biliyor. Bu turnuvada gereksiz bir hata yapmadan beş eşitliği bozan oyuncu oynadı.
45. Grand Slam yarı finaline yaklaşan Djokovic, neredeyse kaçınılmaz olan duygusal iniş ve çıkışlarıyla beş set formatının ustası haline geldi. İlk seti rakibi hakkında bilgi toplamakla geçiriyor gibi görünüyor. Son iki Wimbledon finalinde olduğu gibi o seti de kaybederse, hatta bir sonrakinde, önemli değil. Hala çok zaman var.
Khachanov, “O her zaman orada, bilirsiniz, her zaman zorluyor,” dedi. “Sürekli bir yol bulmaya çalışıyor.”
Bunun Alcaraz’a karşı işe yarayıp yaramayacağı Cuma günkü büyük muamma. Alcaraz şimdiye kadar gençliğin pek çok avantajını gösterdi – hız, güç, güç, nadiren kötü günleri olan bir oyuncunun iyimserliği – ve çok az tuzak. Forehand’in hızı ve eşsiz doğaçlama vuruş tekniği ile uzlaşmaya çalışırken, diğer oyuncuların anlamakta zorlandıkları bir tür sınırsız neşe ve özgürlükle oynuyor.
Alcaraz teknik direktörü Juan Carlos Ferrero, her zaman ileriye doğru bir adım atmak istediğini söyledi. Sporun üçüncü kademesinde Futures turnuvalarında oynarken, ikinci kademe olan Meydan Okuyanlar için hazır olduğuna inanıyordu. Challengers’da oynadığında ana tura hazır olduğunu düşündü.
Ferrero, “Sahadaki tüm şutları vurma yeteneğine sahip,” dedi. “Bir maç noktasında fileye gitmesini isterseniz, bunu yapabilir. Ya da geri gelip gridde yer almak istersem, o bunu yapabilir ve şut atabilir.”
Uzun veya kısa sayılarda oynayabilir. Anın gerektirdiği her neyse.
Salı gecesinden sonra Tsitsipas, Cuma günü ikilinin karşı karşıya geleceği sahada hem Djokovic’e hem de Alcaraz’a kaybetmişti. Herkes gibi Tsitsipas da oyunu, oyundaki en gelişmiş beyinler, rakibine manevra yapmaya ve her şutu kontrol etmeye çalışan bir oyuncu ile oyundaki en saf ve en hızlı yeteneklerin hesaplaşması olarak gördüğünü söyledi.
Tsitsipas, “Birinin tecrübesi var, diğerinin bacakları var ve Speedy Gonzales gibi hareket ediyor” dedi. “Kocaman, süper büyük topları vurabilirsiniz; diğeri ise baskı uygulamak ve rakibini olabildiğince fazla hareket ettirmek için hassasiyeti tercih ediyor.”
Kim kazanacak?
Tsitsipas, “Ben çocuklardan yanayım” dedi.
Djokovic’e karşı alabilecekleri tüm yardıma ihtiyaçları var.