Herkese, her yere uzak lakin tabiata yakın

Oylum

Global Mod
Global Mod
Gece vakti Siirt’e giriyoruz… Yol hayli uzun. Burası biroldukca vilayet için en uzak kent… Bir çok açız. Her ne kadar Siirt büryan kebabı diye tuttursam da öğle saatlerinde bittiğini, sabah kahvaltısında bile büryan kebabı yediklerini öğreniyorum. O saatte bulmak imkânsız. Bir yerde, öbür bir şeyler yemek için oturduk lakin hâlâ kalacak bir yerimiz yok. Ne yapacağız? Otele gitmek üzere bir niyetim de yok. her neyse ki hayli sağlam gezgin dostlarım var.

Bir-iki bildiri daha sonrası daha yemeğimiz bile gelmeden yerimiz hazır. Fas’tan ülkemize okumak için gelmiş ve bunun için Siirt’i seçmiş Faruk Şarşavi ile onun okuldan hocasının kardeşi Selman Can bizi konuk ediyor. Güya yakın bir arkadaşımızın meskenine gitmiş üzere karşılanıyoruz. İlah konuğu olmak için Siirt hayli yanlışsız bir adres. Süryanice manası ‘yüksek ruhlar’ olan Tillo, her insanın katiyen ‘gidin, görün’ dediği yerlerden biri. Biz de seyahatimize Tillo ile başlıyoruz. Siirt merkeze birkaç kilometre uzaklıkta. Köyü şöyleki bir dolaştıktan daha sonra kale alanına çeviriyoruz yolumuzu. Oradan Botan Çayı’nı izlemek mükemmelmiş… Geniş otoparkına aracımızı bıraktıktan daha sonra falezlere hakikat ilerliyoruz. Minicik bir cam teras var. Cam terasları pek sevmesem de buraya kadar gelmişken görmeden olmaz. Küçük bir fiyat karşılığı girebiliyorsunuz.


yaşamımda gördüğüm en küçük cam teras olduğunu söyleyebilirim. Falezin görüntüsü hakikaten süper. çok yüksek. Etrafı masalı sandalyeli piknik alanlarıyla dolu. Dikkatimi çeken en değerli şey, etrafın çöp dolu olması. bu biçimde harika bir görüntüde, bu biçimde ihtişamlı falezlerde bu çöpler nasıl olabilir? Çok üzücü! Bir diğer merak ettiğim yer Rasıl Hacar yani Delikli Taş. Siirt’e 4 kilometre uzaklıktaki Delikli Taş’ın olduğu alana girmek için de fiyat ödemeniz gerekiyor. Delikli Taş’a epeyce yakın, harika görüntülü bir kafe var. Ne sıcak ne soğuk bir gün fakat her şey uçuyor rüzgârdan. Kafeden biraz aşağıya yürüyünce asıl aradığım yeri de buluyorum. Milattan evvelki yüzsenelerdan birinde, beşerler tarafınca ve elle oyulmuş bu mağara tam 350 metre yükseklikte. Araştırmalar kararında barınma maksatlı yapıldığı anlaşılmış. Bizim bakılırsamediğimiz alt tarafında elle kazıldığına dair ibareler görülebiliyormuş. İnanılır üzere değil. O kadar yükseklikte ve orada nasıl barınmışlar? En hoş tarafı da Uluçay olarak bilinen Botan Çayı’nın süper turkuvaz rengi. Fotoğraflarda hiç oynama yapılmamış. Gözümle nazaranbiliyorum bunu. O denli kusursuz. Delikli Taş’ın ve öbür görünüm noktalarının kenarı demir parmaklıklarla çevrilmiş. Lisana kolay. Tam 350 metre yüksekteyiz, alışılmış ki pek tehlikeli.

Siirt-Bitlis içindeki otoyolun çabucak kenarında görülen kalker oluşumlar da ziyaret etmeye bedel. Lokal halkın meskeninde kalmak ve onlarla gezmek, bu biçimde pek bilinmeyen yerleri bakılırsabilmek için bir talih. Yol yapılmadan evvel dümdüz uzanırmış kayalar; lakin yol yapılırken ve vakit içinde kimi kısımları kırılmış. Bu hali bile harika. Kırılmadan evvelki hali delik bir taşı andırdığından buranın da ismi Delikli Taş kalmış fakat pozisyonlarda çıkmıyor. Olağanda mağaraların ortasında bakılırsabildiğimiz oluşumları bir yolun kenarında görmek fazlaca farklı bir tecrübe oluyor doğrusu. Yol o kadar kalabalık bir kamyon trafiğine sahip ki karşıdan fotoğraf çekebilmek biraz sıkıntı. Trafiğe hayli dikkat etmelisiniz.

Siirt denince birinci akla gelen yer Veysel Karani Türbesi. Kabrin tam olarak burada olup olmadığıyla ilgili rivayetler dolaşsa da Veysel Karani’nin türbesi burası. Geniş bir kompleks ortasındaki türbenin etrafı çeşitli yeme-içme ve ikramlık dükkânlarıyla çevrili. Siirt’e gitmenin en hoş yolu Kurtalan Ekspresi’ni kullanmak. Doğu Ekspresi kadar tanınan olmadığından ve halk ulaşımda kullandığından bilet bulabilmek kolay. İster giderken ister dönerken bu yolu denemenizi öneriyorum. Ben sonbaharda kullandım. Tüm mevsimlerde Doğu’ya giden trenlerin hepsine binmiş biri olarak sonbaharda bir tren penceresinden bakmak kadar süper öteki bir seyahat tipi yok.
 
Üst