Öz inanç Öz itimat, kişinin kendi bedeli ve özellikleri hakkındaki tarafsız müşahede, his, fikir ve davranışlarıdır.
Yani kişinin kendisini algılama biçimidir.
Kişinin kendisiyle ilgili kendini ‘yeterli görme’, kendine ‘güven duyma’ ve ‘inanma‘ üzere bir ekip değerlendirmeleri bulunmaktadır.
Öz itimat, dinamiktir. Bu niçinle bireyin öz inancı hayatın her durumunda eşit ya da emsal tesir etmez. Belirli hudutlarda vakit zaman farklı hissedilmesi son derece doğaldır. Örneğin; iş hayatında son derece öz inançlı olan bir kişi toplumsal ömürde öz inançsız olabilir.herkesin belirli bir oranda öz itimadı vardır.hayatın kimi alanlarında besbelli birtakım alanlarında bilinmeyen olarak ortaya çıkarır.
Öz inançlı bireyler yapamayacağı bir durumla karşılaştığında ya da bir işte başarısız olduğunda tümüyle sarsılmaz.Aksine bu bireyler karşılaştıkları meseleleri bir biçimde aşacağını düşünürler. Sorunu aşamasalar bile karşı karşıya kaldıkları zorlukları ve hislerini yönetme marifetine sahiptirler.
Öz inanç, olumlu ve olumsuz biçimlerde karşımıza çıkabilmektedir. Yeterli/yetersiz, yüksek/düşük, öz güvenli/öz güvensizlik üzere farklı olarak nitelendirilebilir.
Öz itimadı geliştirmek/kazanmak sabırlı ve kararlı olmakla mümkün olur.
Ancak belirtmek isterim ki ;
Öz inanç sahibi olmanın toplumda yanlış anlaşıldığını düşünüyorum.
Öz itimat, karşımızdaki kişiyi eleştirmek, yargılamak, kendi kanılarımızı karşı tarafa dayatmak değildir.
Karşımızdaki kişinin rencide olup olmayacağını, kırılıp kırılmayacağını düşünmeden aklımıza geleni söylemek hiç değildir.
Öz inanç sahibi şahıslar daima ‘ben ben’ demezler.
Aksine, niyet, his ve fikirlerinin kendi ÖZ’lerine ilişkin olduğunu bilip karşısındaki kişinin ÖZ’üne hürmet duyarlar.
Yani kişinin kendisini algılama biçimidir.
Kişinin kendisiyle ilgili kendini ‘yeterli görme’, kendine ‘güven duyma’ ve ‘inanma‘ üzere bir ekip değerlendirmeleri bulunmaktadır.
Öz itimat, dinamiktir. Bu niçinle bireyin öz inancı hayatın her durumunda eşit ya da emsal tesir etmez. Belirli hudutlarda vakit zaman farklı hissedilmesi son derece doğaldır. Örneğin; iş hayatında son derece öz inançlı olan bir kişi toplumsal ömürde öz inançsız olabilir.herkesin belirli bir oranda öz itimadı vardır.hayatın kimi alanlarında besbelli birtakım alanlarında bilinmeyen olarak ortaya çıkarır.
Öz inançlı bireyler yapamayacağı bir durumla karşılaştığında ya da bir işte başarısız olduğunda tümüyle sarsılmaz.Aksine bu bireyler karşılaştıkları meseleleri bir biçimde aşacağını düşünürler. Sorunu aşamasalar bile karşı karşıya kaldıkları zorlukları ve hislerini yönetme marifetine sahiptirler.
Öz inanç, olumlu ve olumsuz biçimlerde karşımıza çıkabilmektedir. Yeterli/yetersiz, yüksek/düşük, öz güvenli/öz güvensizlik üzere farklı olarak nitelendirilebilir.
Öz itimadı geliştirmek/kazanmak sabırlı ve kararlı olmakla mümkün olur.
Ancak belirtmek isterim ki ;
Öz inanç sahibi olmanın toplumda yanlış anlaşıldığını düşünüyorum.
Öz itimat, karşımızdaki kişiyi eleştirmek, yargılamak, kendi kanılarımızı karşı tarafa dayatmak değildir.
Karşımızdaki kişinin rencide olup olmayacağını, kırılıp kırılmayacağını düşünmeden aklımıza geleni söylemek hiç değildir.
Öz inanç sahibi şahıslar daima ‘ben ben’ demezler.
Aksine, niyet, his ve fikirlerinin kendi ÖZ’lerine ilişkin olduğunu bilip karşısındaki kişinin ÖZ’üne hürmet duyarlar.