Fas Doğu’nun gizemli ülkesi… Görülecek bir fazlaca kenti bulunmasına karşın bu seyahati çöl odaklı planlıyorum. Çöl cinsleri genelde Marakeş’ten ayarlanıyor. Turistlere oyun oynamayı seven kimi uyanıklar çöl tipi diye Marakeş’e fazlaca yakın olan Zagora’ya gdolayıyor. Zagora Çölü aradığınız şeyi vermiyor. Bizim aradığımız o sarı kumlar, uçsuz bucaksız kum zirveleriyle Sahra’ya, Cezayir sonundaki Merzouga’dan giriliyor. Marakeş- Merzouga ortası yakın değil. Yalnızca çöl çeşidi için gidip araç kiralamayacaksanız Marakeş’ten üç gecelik tiplerden almanız mantıklı olur. Zira yolunuzun üzerindeki turistik yerleri geze geze gidiyorsunuz. Şayet bizim üzere araç kiralarsanız bu tipi kesinlikle Merzouga’dan alın, epey daha ucuz zira. Fas’a gitmedilk evvel Couchsurfing (Yerel halkın konutunda konaklama) sitesinden açtığım ilana yüzlerce davet aldım. Bu iletilerden biri Houssan’dan (Hasan)… Bizi bir gece fiyatsız konuk edip sonraki gün çöl çeşidine götürecek.
Atlas Dağları’nın kalbinde
Ben ve üç arkadaşım Hasan’la buluşmak için Marakeş’ten araç kiralayıp geze geze gidiyoruz. Genelde klasik rotaların dışına çıkmayı sevdiğimizden Atlas Dağları’nın tam kalbinden geçiyoruz. Ne yol var hakikat düzgün ne de asfalt! Unutulmaz anlar yaşıyoruz. Hasan bize bir pozisyon gönderiyor. Yollarda navigasyon yalnızca ön izleme gösteriyor lakin bir daha de sağlıklı çalışıyor. Yoksa o karanlıkta yol bulmak fazlaca güç. Hasan, Merzouga’a 3 kilometre uzaklıktaki Hassilabied Köyü’nden. Geze geze gittiğimizden Merzouga’ya vardığımızda saat gece yarısını geçiyor.
Kaldığımız yer çöle epeyce yakınmış oysaki. Kerpiçten konutun damına çıktığımızda dolunayın da yardımıyla uzaklardaki kum doruklarını gorebiliyoruz. Harikulade… Sonraki sabah uyanıp sokağa çıktığımda gece o meskeni nasıl bulabildiğimize hayret ediyorum. Ne yol var yanlışsız düzgün, ne asfalt ne de bir sokak ismi. Sabah saat 5’te başlayacak tıp öncesi Merzouga’yı keşfe çıkıyoruz. Otel ismi altında apartman daireleri, market ismi altında bir köy bakkalı var. Kahvaltı ve akşam yemeği cinse dahil olduğu için yanımıza yalnızca çokça su ve atıştırmalık alıyoruz. Küçük çantalarımıza yalnızca çölde gerekli olacak eşyamızı koyup çöle gitmek için yola çıkıyoruz.
Evvel bir Mohammed bizi alıyor ve taksi dedikleri develerin yanına gdolayıp öteki bir Mohammed’e teslim ediyor. her insanın ismi Mohammed. Develerin üstünde sallana sallana kum zirvelerinin içinden ilerlerken kuma vuran gölgelerimiz ve biz fazlaca hoşuz. Günbatımına kalacağımız ve öncesinde kumda board (tahta üzerinde kayma) yapacağımız alanda develerden iniyoruz. Bir doruğun en yüksek noktasından board’a oturup salıyoruz kendimizi kumlara. Güneşin batma anına kadar da kumlarda yuvarlanıp duruyoruz. niye bilmiyorum ancak çölde olduğunuzda insanın canı daima kumlarda yuvarlanmak istiyor çocuk üzere. Ve beklediğimiz an geliyor. Mükemmel bir günbatımı yaşanıyor. Akabinde bir daha develere binip yola koyuluyoruz. Artık lacivert saatler… Vakitte seyahat yapmışım ve ‘Binbir Gece Masalları’nın ortasında bir kervandayım üzere hissediyorum.
Dolunay doğarken…
Daha evvelki çöl tecrübelerimde daima dolunaya denk gelmiş ve o anlatılan, yıldızları tutacak üzere olma hissini hiç yakalayamamıştım. Maalesef bu sefer de dolunay diye üzülecek üzere oldum fakat halbuki kainatın bana bir sürprizi varmış. Hiç çölde ay doğumuna şahit oldunuz mu? Kıpkırmızı, tabak üzere ay kum zirvelerinin içinden yükselmeye başladığında gördüğümüz görünüm karşısında nefesimiz kesiliyor. Bu görünümden kopmak epeyce güç.
Gezginimiz Bahar Gündoğdu “niçin bilmiyorum ancak çölde olduğunuzda insanın canı daima kumlarda yuvarlanmak istiyor çocuk gibi” diyor.
Akşam yemeğinden daha sonra Berberi Tuaregler geliyor ve müzik yapıyor. Onlar söylerken daima birlikte dağıttıkları ritim aletlerini çalıyoruz. daha sonradan çektiğim görüntüleri izlediğimde o müzik dediğimiz gürültüde nasıl eğlendiğimize, hatta o gürültüye nasıl müzik dediğimize inanamıyorum. Lakin o an dünyanın en hoş müziği olduğuna yemin edebilirdim. Çadıra çekildiğimde yüzümde kocaman bir gülümsemeyle uykuya dalıyorum. Afrika’da Cezayir hududunda bir çölde, teknolojiden uzak bir hiçliğin ve sessizliğin ortasındayız…
Sabahın 4’ünde bir daha kalkıyoruz. Bu sefer de gündoğumu için kumlarda yuvarlanıyoruz. Ne soğukmuş öyle! Yanımda ne var ise giyiyorum. meğer ne hayaller kurmuştum. Ne fotoğraflar çekecektim.
Tipi düzenleyenlerin en çok “Hadi” diyerek bizi koşturmamasını hayli sevdim. Doya doya seyrettik çölü; fotoğraf çektik. Köye dönerken üstüm, başım, saçımın içi ve hatta kirpiklerim kum ortasındaydı ancak epey memnundum…
Atlas Dağları’nın kalbinde
Ben ve üç arkadaşım Hasan’la buluşmak için Marakeş’ten araç kiralayıp geze geze gidiyoruz. Genelde klasik rotaların dışına çıkmayı sevdiğimizden Atlas Dağları’nın tam kalbinden geçiyoruz. Ne yol var hakikat düzgün ne de asfalt! Unutulmaz anlar yaşıyoruz. Hasan bize bir pozisyon gönderiyor. Yollarda navigasyon yalnızca ön izleme gösteriyor lakin bir daha de sağlıklı çalışıyor. Yoksa o karanlıkta yol bulmak fazlaca güç. Hasan, Merzouga’a 3 kilometre uzaklıktaki Hassilabied Köyü’nden. Geze geze gittiğimizden Merzouga’ya vardığımızda saat gece yarısını geçiyor.
Kaldığımız yer çöle epeyce yakınmış oysaki. Kerpiçten konutun damına çıktığımızda dolunayın da yardımıyla uzaklardaki kum doruklarını gorebiliyoruz. Harikulade… Sonraki sabah uyanıp sokağa çıktığımda gece o meskeni nasıl bulabildiğimize hayret ediyorum. Ne yol var yanlışsız düzgün, ne asfalt ne de bir sokak ismi. Sabah saat 5’te başlayacak tıp öncesi Merzouga’yı keşfe çıkıyoruz. Otel ismi altında apartman daireleri, market ismi altında bir köy bakkalı var. Kahvaltı ve akşam yemeği cinse dahil olduğu için yanımıza yalnızca çokça su ve atıştırmalık alıyoruz. Küçük çantalarımıza yalnızca çölde gerekli olacak eşyamızı koyup çöle gitmek için yola çıkıyoruz.
Evvel bir Mohammed bizi alıyor ve taksi dedikleri develerin yanına gdolayıp öteki bir Mohammed’e teslim ediyor. her insanın ismi Mohammed. Develerin üstünde sallana sallana kum zirvelerinin içinden ilerlerken kuma vuran gölgelerimiz ve biz fazlaca hoşuz. Günbatımına kalacağımız ve öncesinde kumda board (tahta üzerinde kayma) yapacağımız alanda develerden iniyoruz. Bir doruğun en yüksek noktasından board’a oturup salıyoruz kendimizi kumlara. Güneşin batma anına kadar da kumlarda yuvarlanıp duruyoruz. niye bilmiyorum ancak çölde olduğunuzda insanın canı daima kumlarda yuvarlanmak istiyor çocuk üzere. Ve beklediğimiz an geliyor. Mükemmel bir günbatımı yaşanıyor. Akabinde bir daha develere binip yola koyuluyoruz. Artık lacivert saatler… Vakitte seyahat yapmışım ve ‘Binbir Gece Masalları’nın ortasında bir kervandayım üzere hissediyorum.
Dolunay doğarken…
Daha evvelki çöl tecrübelerimde daima dolunaya denk gelmiş ve o anlatılan, yıldızları tutacak üzere olma hissini hiç yakalayamamıştım. Maalesef bu sefer de dolunay diye üzülecek üzere oldum fakat halbuki kainatın bana bir sürprizi varmış. Hiç çölde ay doğumuna şahit oldunuz mu? Kıpkırmızı, tabak üzere ay kum zirvelerinin içinden yükselmeye başladığında gördüğümüz görünüm karşısında nefesimiz kesiliyor. Bu görünümden kopmak epeyce güç.
Gezginimiz Bahar Gündoğdu “niçin bilmiyorum ancak çölde olduğunuzda insanın canı daima kumlarda yuvarlanmak istiyor çocuk gibi” diyor.
Akşam yemeğinden daha sonra Berberi Tuaregler geliyor ve müzik yapıyor. Onlar söylerken daima birlikte dağıttıkları ritim aletlerini çalıyoruz. daha sonradan çektiğim görüntüleri izlediğimde o müzik dediğimiz gürültüde nasıl eğlendiğimize, hatta o gürültüye nasıl müzik dediğimize inanamıyorum. Lakin o an dünyanın en hoş müziği olduğuna yemin edebilirdim. Çadıra çekildiğimde yüzümde kocaman bir gülümsemeyle uykuya dalıyorum. Afrika’da Cezayir hududunda bir çölde, teknolojiden uzak bir hiçliğin ve sessizliğin ortasındayız…
Sabahın 4’ünde bir daha kalkıyoruz. Bu sefer de gündoğumu için kumlarda yuvarlanıyoruz. Ne soğukmuş öyle! Yanımda ne var ise giyiyorum. meğer ne hayaller kurmuştum. Ne fotoğraflar çekecektim.
Tipi düzenleyenlerin en çok “Hadi” diyerek bizi koşturmamasını hayli sevdim. Doya doya seyrettik çölü; fotoğraf çektik. Köye dönerken üstüm, başım, saçımın içi ve hatta kirpiklerim kum ortasındaydı ancak epey memnundum…