Hatay’a kendi aracımla gittim. Antakya merkezde kendisi de bir gezgin olan Haydar Gültekin bizi konuk etti. Merkezi onunla gezdik. Akşam olmak üzereydi kendimizi Asi Nehri’nin kıyısında bulduğumuzda. Pek kent gezmeyi seven biri değilim lakin şayet bir kenti geziyorsam kesinlikle lacivert saatlerini yaşamam gerek. Yani akşam olmadan hemilk evvelki saatler. Bana bakılırsa en büyülü vakti kentin. Antakya’nın o daracık, arnavutkaldırımlı eski sokaklarını adımlayıp çiçeklerle süslü o süper kapılarının önünden geçerken bu ışık, sokaklardan yükselen müzik sesleri, akşam hazırlığı telaşındaki restoranlar, kafeler…
Güya kendi ülkemde değil de öbür bir ülkede gezermiş üzere hissettirdi bana. O denli masalsı bir an oldu. Alışılmış ki bu kadarla sonlu değildi keşif seyahatim. Kentin sokaklar dışında de görülmesi gereken biroldukça noktası var. Sabah erkenden düştük yollara. Birinci durak Antakya merkezdeki Saint Pierre Kilisesi oldu. Aslında doğal bir mağara fakat kiliseye dönüştürülmüş. İsa’nın 12 havarisinden biri olan Aziz Petrus’un birinci vaaz verdiği yer olduğuna ve mağarada cemaatin birinci kere ‘Hıristiyan’ ismini aldığına inanılıyormuş. Bu niçinle St. Pierre, Hıristiyanlığın birinci kilisesi olarak biliniyor. Hatay, merkezi doruktan bakılırsan bir pozisyonda ve kente de pek uzak değil. Nefis bir kent görüntüsü seyredebilirsiniz.
Dağdan kente bakış
Kiliseyi benim için daha enteresan yapan şeyse yaklaşık 200 metre aralıkta kayalara oyulmuş Kharon (Cehennem Kayıkçısı) heykeli. Antiochus periyodunda bir veba salgını sırasında hastalığa karşı kollayıcı olması için yapılmış. Evvelce heykelin altında “Benim servetim ayaklarımın altındadır” diye bir yazı varmış ve bu yazıya istinaden kabartmanın altı defineciler tarafınca tekraren kazılmış. En sonunda anlamışlar ki haziniçin kasıt Antakya. Çünkü 4 metreye 1.5 metrelik büst tüm kenti görüyor. Hatay’da kesinlikle görülmesi gereken yerlerin başında Hatay Arkeoloji Müzesi var. Ününü o kadar hayli duydum ki kiliseden daha sonra müzenin kapısındaydım. Müzenin girişinde kocaman gözlü kral I. Şuppiluliuma sizi karşılayacak.
‘Neşeli Ol’ mozaiği
Hiç bozulmadan günümüze kadar gelmesi ne büyük bir talih. En epey merak ettiğim, artık hayat ideolojim olan bir mozaiği görmek için geldim aslında. Geri kalan tüm eserler yanında bonus oldu. Hakikaten çok etkileyici şeyler var. Görmek için geldiğim mozaik küçücük bir eser ve yerde duruyor ancak ünü o kadar hudutları aşmış ki müzenin duvarına kocaman bir de fotoğrafını koymuşlar.
Milattan evvel 3’üncü yüzyılda hayatış iskelet ceddimiz ‘yiyen de öldü yemeyen de’ misali yan gelmiş yatıyor mozaikte ve üstünde “Neşeli ol, ömrünü yaşa” yazıyor. Mozaiklerden mozaik beğeniyor insan. Bir orta gezerken ‘Kem Göz Evi’nden çıkarılan ve üzerinde “Sizin de başınıza gelsin” yazan mozaiğe âşık oldum. Hatta “Replikasını bulsam da konutumun duvarına assam” diye düşündüm. O denli süper. Antakya merkezde Uzun Çarşı’yı gezmeden sakın ayrılmayın. Alışılmış bir de şayet olmazsa olmazlardan künefe var. Bu kaçılmaz bir son. Hatay adabı döneri ve güveçte testi kebabını kesinlikle denemelisiniz. Benden söylemesi.
Artık saatler öğleyi gösterirken kentten çıkmanın, kendimizi tabiata atmanın vakti da gelmişti. Antakya merkeze 20 dakika uzaklıktaki Harbiye Şelalesi birinci kent dışı durağımız oldu. Çağıl çağıl sular akarken bir restoranda oturup yemek yiyebilir, çayınızı içebilirsiniz. daha sonrasında Samandağ’a hakikat yol aldık. Samandağ’da bizi ısrarla davet eden Esengül Yasemin ve ailesinin konuğu olduk. Kapısından girdiğim an burnuma gelen mesken yemeklerinin kokusunu unutmam mümkün değil. Sonraki gün yolumu Musa Ağacı’na çevirdim.
Hz. Musa’nın yere sapladığı asasının yeşermesiyle yetiştiğine inanılan ve yaşının 3.000 olduğu söylenen bir ağaçtan bahsediyorum. 7 metre genişliğinde ve 17 metre uzunluğundaki ağaç Vakıflı Köyü’nde. Hatay denince şayet olmazsa olmaz duraklardan biri de Titus Tüneli. İsa’dan evvel 1’inci yüzyılda Roma imparatorları tarafınca dağdan inen selleri engellemek için insan eliyle yapılmış. Müze kartla girilebiliyor. Ayağınızda kaymayan bir ayakkabı olması kural. Yürümek pek kolay değil. Sona hakikat karanlık bir bölge var. Büyüleyici bir yapı. Başta da dediğim üzere, burası mevsimsiz bir bölge; sizin için ‘şimdi’ Antakya’yı gezmek için yanlışsız vakit olabilir….
Güya kendi ülkemde değil de öbür bir ülkede gezermiş üzere hissettirdi bana. O denli masalsı bir an oldu. Alışılmış ki bu kadarla sonlu değildi keşif seyahatim. Kentin sokaklar dışında de görülmesi gereken biroldukça noktası var. Sabah erkenden düştük yollara. Birinci durak Antakya merkezdeki Saint Pierre Kilisesi oldu. Aslında doğal bir mağara fakat kiliseye dönüştürülmüş. İsa’nın 12 havarisinden biri olan Aziz Petrus’un birinci vaaz verdiği yer olduğuna ve mağarada cemaatin birinci kere ‘Hıristiyan’ ismini aldığına inanılıyormuş. Bu niçinle St. Pierre, Hıristiyanlığın birinci kilisesi olarak biliniyor. Hatay, merkezi doruktan bakılırsan bir pozisyonda ve kente de pek uzak değil. Nefis bir kent görüntüsü seyredebilirsiniz.
Dağdan kente bakış
Kiliseyi benim için daha enteresan yapan şeyse yaklaşık 200 metre aralıkta kayalara oyulmuş Kharon (Cehennem Kayıkçısı) heykeli. Antiochus periyodunda bir veba salgını sırasında hastalığa karşı kollayıcı olması için yapılmış. Evvelce heykelin altında “Benim servetim ayaklarımın altındadır” diye bir yazı varmış ve bu yazıya istinaden kabartmanın altı defineciler tarafınca tekraren kazılmış. En sonunda anlamışlar ki haziniçin kasıt Antakya. Çünkü 4 metreye 1.5 metrelik büst tüm kenti görüyor. Hatay’da kesinlikle görülmesi gereken yerlerin başında Hatay Arkeoloji Müzesi var. Ününü o kadar hayli duydum ki kiliseden daha sonra müzenin kapısındaydım. Müzenin girişinde kocaman gözlü kral I. Şuppiluliuma sizi karşılayacak.
‘Neşeli Ol’ mozaiği
Hiç bozulmadan günümüze kadar gelmesi ne büyük bir talih. En epey merak ettiğim, artık hayat ideolojim olan bir mozaiği görmek için geldim aslında. Geri kalan tüm eserler yanında bonus oldu. Hakikaten çok etkileyici şeyler var. Görmek için geldiğim mozaik küçücük bir eser ve yerde duruyor ancak ünü o kadar hudutları aşmış ki müzenin duvarına kocaman bir de fotoğrafını koymuşlar.
Milattan evvel 3’üncü yüzyılda hayatış iskelet ceddimiz ‘yiyen de öldü yemeyen de’ misali yan gelmiş yatıyor mozaikte ve üstünde “Neşeli ol, ömrünü yaşa” yazıyor. Mozaiklerden mozaik beğeniyor insan. Bir orta gezerken ‘Kem Göz Evi’nden çıkarılan ve üzerinde “Sizin de başınıza gelsin” yazan mozaiğe âşık oldum. Hatta “Replikasını bulsam da konutumun duvarına assam” diye düşündüm. O denli süper. Antakya merkezde Uzun Çarşı’yı gezmeden sakın ayrılmayın. Alışılmış bir de şayet olmazsa olmazlardan künefe var. Bu kaçılmaz bir son. Hatay adabı döneri ve güveçte testi kebabını kesinlikle denemelisiniz. Benden söylemesi.
Artık saatler öğleyi gösterirken kentten çıkmanın, kendimizi tabiata atmanın vakti da gelmişti. Antakya merkeze 20 dakika uzaklıktaki Harbiye Şelalesi birinci kent dışı durağımız oldu. Çağıl çağıl sular akarken bir restoranda oturup yemek yiyebilir, çayınızı içebilirsiniz. daha sonrasında Samandağ’a hakikat yol aldık. Samandağ’da bizi ısrarla davet eden Esengül Yasemin ve ailesinin konuğu olduk. Kapısından girdiğim an burnuma gelen mesken yemeklerinin kokusunu unutmam mümkün değil. Sonraki gün yolumu Musa Ağacı’na çevirdim.
Hz. Musa’nın yere sapladığı asasının yeşermesiyle yetiştiğine inanılan ve yaşının 3.000 olduğu söylenen bir ağaçtan bahsediyorum. 7 metre genişliğinde ve 17 metre uzunluğundaki ağaç Vakıflı Köyü’nde. Hatay denince şayet olmazsa olmaz duraklardan biri de Titus Tüneli. İsa’dan evvel 1’inci yüzyılda Roma imparatorları tarafınca dağdan inen selleri engellemek için insan eliyle yapılmış. Müze kartla girilebiliyor. Ayağınızda kaymayan bir ayakkabı olması kural. Yürümek pek kolay değil. Sona hakikat karanlık bir bölge var. Büyüleyici bir yapı. Başta da dediğim üzere, burası mevsimsiz bir bölge; sizin için ‘şimdi’ Antakya’yı gezmek için yanlışsız vakit olabilir….