Evliliklerde Çocuk ne vakit olmalı? Sağlıklı yürüyen bir ilgide eşlerin her biri sorumluluk ve hudutlarının farkındadır. Bireyselliğinin yanı sıra beraberliğinin de ne demek olduğunu bilir. Kendisiyle barışıktır, isteklerinin neler olduğunu belirlemiştir ve yalnız kalmak onu korkutmaz. Kendi memnun olan birey karşısındaki insanı da keyifli eder. Bağda inanç, sevgi, hürmet ve paylaşımlar vardır. Eşler münasebetlerini zenginleştirme gayretindedirler. Birbirlerini kaybetme endişeleri olmayan eşler birlikte olmanın keyfini yaşarken, çocuk doğurma fikri de bağlarını pekiştirir ve güçlendirir.
Bunun tam zıddının yaşandığı bir evlilikte ise çocuk doğurmak bağa renk katmak yerine, alakayı kabusa dönüştürebilir. Çocuk evliliği kurtarmaktan çok, çocuğu bu evlilik ortamından kurtarmak gerekebilir. Evliliği güçlendirmek, eşi kendine ya da evliliğe bağlamak için dünyaya getirilen çocuk evliliği kurtaramadığı üzere, meselelerin ortasında kalıyor ya da parçalanmış ailelere sahip oluyorlar. Kimi eşlerde çocukların varlığından dolayı evliliklerini devam ettirmeye çalışıyor, ancak keyifli olamadıkları için etraflarını bilhassa de çocuklarını keyifli edemiyorlar.
Toplumumuzda bilhassa bayanlar, eşlerini meskene bağlamak ya da bağlarında aktif rol oynamak için evlendikten kısa bir süre daha sonra çocuk sahibi olmaya çalışırlar. Hatta birtakım aile büyüklerimizin ve etrafımızdaki şahısların de: “ Çocuk doğurmak evliliği sağlamlaştırır.” biçimindeki kelamlarını sık sık duyarız. Birden fazla insan çocuğun duygusal olarak eşleri birbirine yakınlaştıracağı biçiminde yanlış bir niyete sahiptir. halbuki problemli evliliklerde çocuk yapmak duygusal olarak yakınlaşma sağlamaktan epey, eşlerin birbirlerinden uzaklaşmalarına sebep olmaktadır. Çocuk bakım ve ilgi ister. Çocuk büyütürken anne ve babanın birlikte sorumluluk alması gereklidir. Sorumluluğu yalnızca bir tarafın yüklenmesi, yüklenen tarafta kızgınlıklar yaratır. Bu durumda alaka daha da düzensizleşir. Farklı boyutta meseleler yaşanır. Bayanlar genelde çocuk yaparak eşlerine yakınlaştıklarını düşünürken, erkekler bu biçimde bir fikre fazlaca da sıcak bakmamaktadır. Bayan çocuğun bakımıyla ilgilenirken eşini daha da ihmal eder. Bu durum da, duygusal bağı güçlendirmek yerine tam aksine zayıflatmaktadır.
Problemli evliliklerde çocuk için en uygun vakit hangisidir?Eşlerin her ikisinin de çocuk sahibi olmayı istemesi ve bunu da kendi ilgilerinde sağlıklı bir gelişim sağladıktan daha sonra yapmaları en yanlışsız olanıdır. Eşlerden biri çocuk isteyip, başkası istemiyorsa bu durumda sıkıntılar yaşanması doğaldır. Birfazlaca evlilikte çiftler birbirleriyle yaptıkları arbedelerde çocukları gaye olarak kullanmaktadır. Çocuğu istemiş olan eş, başka eşe duygusal açıdan sırt çevirerek çocuğa çok yakınlaşır ve çocuğu ile duygusal bir yuva kurar. Çocuğuna duygusal yüklemelerde bulunur. ‘Oğlum ya da kızım benim her şeyim.’ ,‘Ben oğlum ya da kızım olmadan yaşayamam.’ üzere kelamlar söyler. Bu üzere kelam ve davranışlar aile ortasında kıskançlıklar ve rekabetler oluşturur. Eşlerin içinde uçurumlara yol açtığı üzere, çocuğu da duygusal olarak bağımlı hale dönüştürür. Eşler birbirinden uzaklaşır, ikili alaka olması gereken biçimden çok çocuk ve yetişkinin yaşadığı ilgi haline dönüşür. Keyifli ve sağlıklı bebekler, eşlerin ikisinin de çocuk istediği, sevgi dolu yuvalarda doğar ve yetişir. Çocuk sahibi olma sonucu bir arada verilmeli ve bu karar verilirken evliliği kurtarma hedefine hizmet etmemelidir.
Birbirlerinin gereksinimlerini karşılayamadığı vakit içinderda da eşlerin birbirine anlayışlı ve hoşgörülü olması gerekir. Eşler birbirlerini dinleyebilmeyi ve anlayabilmeyi öğrendiği vakit eşler içinde ahenk ve bütünlük sağlanır. bu biçimde bir sağlam temel oluştuğunda da, eşler çocuk yapmaya hazır demektir. Bu bir binanın yapılışı üzere evvel sağlam bir temel oluşturmak, daha sonra da o binayı renklendirmek, canlandırmak gerekiyor. Temel sağlam değilse, bir gün kesinlikle yıkılacaktır. Bu yıkımın en azından etrafına vereceği ziyanı ortadan kaldırmak hakikat olandır. Evlilik sallantılar yaşıyor ve eşler birbiri ile bağlantı kuramıyorsa, çocuk dünyaya getirmek bu iletişimsizliği pekiştirecek ve sallantıyı artıracaktır. esasen kurulamayan iletişimsizlik bir tarafın çocuğuyla irtibat kurmaya çalışmasına ve bütün gücünü onunla kullanımına, öteki tarafında kendini boşlukta hissedip, dışarıya yönelmesine sebep olacaktır. “Evliliği kurtarmak” sebebiyle çocuk yapma sonucu alan çiftler vakit içinde ilgilerinin daha da çıkmaza girdiğini fark eder. En berbatı de bu durumun çocuğa yönelik kızgınlık duymalarına, ilgi ve sevgi göstermemelerine sebep olmasıdır. Çocuklarda bu durumla baş etmekte kuvvetlik çeker, istenmemenin ya da kurtarıcı rolü oynamış olmanın ezikliğini yaşar. Hatta kimi bazı epey düzgün giden evliliklerde bile çocuk olduktan daha sonra problemlerin artar. Yani çocuk güzel bir alaka ortasında doğduğunda bile, büyüme süreci ortasında eşlere sorumluluklar yüklediğinden, bağlantının kalitesi düşebilir.
Çocuk doğurmaya karar verirken nelere dikkat etmelisiniz?
– Öncelikle kendinizi, eşinizi ve bağınızı tanımalısınız. Eşinizden ve evliliğinizden ne beklediğinizi bilmeli, hayattan beklentilerinizi belirlemelisiniz. Sıhhatsiz bir bağlantıya getirilen çocuk problemleri azaltmaz, tam bilakis artırır ve ailesiz bir ortamda yetişmek zorunda kalabilir.
– Münasebetinizi gözden geçirin. Anne-baba olabilecek olgunluğa erişip, erişmediğinizi sorgulayın.
– Amaçlarınızı belirleyin. Beklentilerinizin ne kadarını gerçekleştirebileceğinize, ne kadarını erteleyebileceğinize karar vermeniz gerekir.
– Unutmayın; maddi manevi meşakkatlerin yaşandığı bir ortamda çocuk doğurmak, çocuğunuzun da birebir ıstırapları yaşamasına sebep olacaktır. Anne ve baba tarafınca isteyerek ve sevgiyle büyütülen çocuk sağlıklı bir birey olacaktır.
– Çocukları biz yetişkinler kendi isteklerimiz için dünyaya getiriyoruz. Bunu yaparken hiç şayet olmazsa sakin, huzurlu ve keyifli bir ortam da doğma imkanı sağlamalıyız. Daha doğmadan çocuğunuza bir kurtarıcı rolü vermek hiç de adil değil.
Bunun tam zıddının yaşandığı bir evlilikte ise çocuk doğurmak bağa renk katmak yerine, alakayı kabusa dönüştürebilir. Çocuk evliliği kurtarmaktan çok, çocuğu bu evlilik ortamından kurtarmak gerekebilir. Evliliği güçlendirmek, eşi kendine ya da evliliğe bağlamak için dünyaya getirilen çocuk evliliği kurtaramadığı üzere, meselelerin ortasında kalıyor ya da parçalanmış ailelere sahip oluyorlar. Kimi eşlerde çocukların varlığından dolayı evliliklerini devam ettirmeye çalışıyor, ancak keyifli olamadıkları için etraflarını bilhassa de çocuklarını keyifli edemiyorlar.
Toplumumuzda bilhassa bayanlar, eşlerini meskene bağlamak ya da bağlarında aktif rol oynamak için evlendikten kısa bir süre daha sonra çocuk sahibi olmaya çalışırlar. Hatta birtakım aile büyüklerimizin ve etrafımızdaki şahısların de: “ Çocuk doğurmak evliliği sağlamlaştırır.” biçimindeki kelamlarını sık sık duyarız. Birden fazla insan çocuğun duygusal olarak eşleri birbirine yakınlaştıracağı biçiminde yanlış bir niyete sahiptir. halbuki problemli evliliklerde çocuk yapmak duygusal olarak yakınlaşma sağlamaktan epey, eşlerin birbirlerinden uzaklaşmalarına sebep olmaktadır. Çocuk bakım ve ilgi ister. Çocuk büyütürken anne ve babanın birlikte sorumluluk alması gereklidir. Sorumluluğu yalnızca bir tarafın yüklenmesi, yüklenen tarafta kızgınlıklar yaratır. Bu durumda alaka daha da düzensizleşir. Farklı boyutta meseleler yaşanır. Bayanlar genelde çocuk yaparak eşlerine yakınlaştıklarını düşünürken, erkekler bu biçimde bir fikre fazlaca da sıcak bakmamaktadır. Bayan çocuğun bakımıyla ilgilenirken eşini daha da ihmal eder. Bu durum da, duygusal bağı güçlendirmek yerine tam aksine zayıflatmaktadır.
Problemli evliliklerde çocuk için en uygun vakit hangisidir?Eşlerin her ikisinin de çocuk sahibi olmayı istemesi ve bunu da kendi ilgilerinde sağlıklı bir gelişim sağladıktan daha sonra yapmaları en yanlışsız olanıdır. Eşlerden biri çocuk isteyip, başkası istemiyorsa bu durumda sıkıntılar yaşanması doğaldır. Birfazlaca evlilikte çiftler birbirleriyle yaptıkları arbedelerde çocukları gaye olarak kullanmaktadır. Çocuğu istemiş olan eş, başka eşe duygusal açıdan sırt çevirerek çocuğa çok yakınlaşır ve çocuğu ile duygusal bir yuva kurar. Çocuğuna duygusal yüklemelerde bulunur. ‘Oğlum ya da kızım benim her şeyim.’ ,‘Ben oğlum ya da kızım olmadan yaşayamam.’ üzere kelamlar söyler. Bu üzere kelam ve davranışlar aile ortasında kıskançlıklar ve rekabetler oluşturur. Eşlerin içinde uçurumlara yol açtığı üzere, çocuğu da duygusal olarak bağımlı hale dönüştürür. Eşler birbirinden uzaklaşır, ikili alaka olması gereken biçimden çok çocuk ve yetişkinin yaşadığı ilgi haline dönüşür. Keyifli ve sağlıklı bebekler, eşlerin ikisinin de çocuk istediği, sevgi dolu yuvalarda doğar ve yetişir. Çocuk sahibi olma sonucu bir arada verilmeli ve bu karar verilirken evliliği kurtarma hedefine hizmet etmemelidir.
Birbirlerinin gereksinimlerini karşılayamadığı vakit içinderda da eşlerin birbirine anlayışlı ve hoşgörülü olması gerekir. Eşler birbirlerini dinleyebilmeyi ve anlayabilmeyi öğrendiği vakit eşler içinde ahenk ve bütünlük sağlanır. bu biçimde bir sağlam temel oluştuğunda da, eşler çocuk yapmaya hazır demektir. Bu bir binanın yapılışı üzere evvel sağlam bir temel oluşturmak, daha sonra da o binayı renklendirmek, canlandırmak gerekiyor. Temel sağlam değilse, bir gün kesinlikle yıkılacaktır. Bu yıkımın en azından etrafına vereceği ziyanı ortadan kaldırmak hakikat olandır. Evlilik sallantılar yaşıyor ve eşler birbiri ile bağlantı kuramıyorsa, çocuk dünyaya getirmek bu iletişimsizliği pekiştirecek ve sallantıyı artıracaktır. esasen kurulamayan iletişimsizlik bir tarafın çocuğuyla irtibat kurmaya çalışmasına ve bütün gücünü onunla kullanımına, öteki tarafında kendini boşlukta hissedip, dışarıya yönelmesine sebep olacaktır. “Evliliği kurtarmak” sebebiyle çocuk yapma sonucu alan çiftler vakit içinde ilgilerinin daha da çıkmaza girdiğini fark eder. En berbatı de bu durumun çocuğa yönelik kızgınlık duymalarına, ilgi ve sevgi göstermemelerine sebep olmasıdır. Çocuklarda bu durumla baş etmekte kuvvetlik çeker, istenmemenin ya da kurtarıcı rolü oynamış olmanın ezikliğini yaşar. Hatta kimi bazı epey düzgün giden evliliklerde bile çocuk olduktan daha sonra problemlerin artar. Yani çocuk güzel bir alaka ortasında doğduğunda bile, büyüme süreci ortasında eşlere sorumluluklar yüklediğinden, bağlantının kalitesi düşebilir.
Çocuk doğurmaya karar verirken nelere dikkat etmelisiniz?
– Öncelikle kendinizi, eşinizi ve bağınızı tanımalısınız. Eşinizden ve evliliğinizden ne beklediğinizi bilmeli, hayattan beklentilerinizi belirlemelisiniz. Sıhhatsiz bir bağlantıya getirilen çocuk problemleri azaltmaz, tam bilakis artırır ve ailesiz bir ortamda yetişmek zorunda kalabilir.
– Münasebetinizi gözden geçirin. Anne-baba olabilecek olgunluğa erişip, erişmediğinizi sorgulayın.
– Amaçlarınızı belirleyin. Beklentilerinizin ne kadarını gerçekleştirebileceğinize, ne kadarını erteleyebileceğinize karar vermeniz gerekir.
– Unutmayın; maddi manevi meşakkatlerin yaşandığı bir ortamda çocuk doğurmak, çocuğunuzun da birebir ıstırapları yaşamasına sebep olacaktır. Anne ve baba tarafınca isteyerek ve sevgiyle büyütülen çocuk sağlıklı bir birey olacaktır.
– Çocukları biz yetişkinler kendi isteklerimiz için dünyaya getiriyoruz. Bunu yaparken hiç şayet olmazsa sakin, huzurlu ve keyifli bir ortam da doğma imkanı sağlamalıyız. Daha doğmadan çocuğunuza bir kurtarıcı rolü vermek hiç de adil değil.